Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Λαφαζάνης και... Λαφαζάνης

Επειδή τις τελευταίες μέρες ακούγεται πολύ το όνομα Λαφαζάνης, ας γνωρίσουμε έναν άλλο Λαφαζάνη του απώτατου παρελθόντος. Του 19ου αιώνα. Οι δυο Λαφαζάνηδες δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους... Υπάρχει μόνο η σύμπτωση του ονόματος!!! Και κάτι άλλο. Λαφαζάνης στην τουρκική γλώσσα σημαίνει ο πολυλογάς....

Ρίξε μια ματιά εδώ 

http://sitalkisking.blogspot.gr/2011/08/35.html

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Ποτέ άλλοτε μια ποδοσφαιρική ήττα, δεν έχει σημαδέψει τόσο την ψυχή ενός Έθνους. Ο τελικός του Παγκόσμιου Κυπέλου της 16ης Ιουλίου του 1950 στο νεόδμητο Μαρακανά ανάμεσα στη Βραζιλία και την Ουρουγουάη βύθισε τους Βραζιλιάνους σε ένα βαθύ ψυχικό άλγος, από το οποίο στην πραγματικότητα δε συνήλθαν ποτέ. 

Ήταν το 79΄ λεπτό της αναμέτρησης. Η Βραζιλία είχε προηγηθεί με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου όταν ο Φριάσα αξιοποιώντας έξυπνη πάσα του Αντεμίρ έκανε το παιδικό όνειρο κάθε Βραζιλιάνου πραγματικότητα όταν κάρφωσε τη μπάλα στα δίχτυα του Μάσπολι κάνοντας τον σπίκερ Λουίζ Μέντες να παραληρεί από ενθουσιασμό στις κερκίδες.

Το πανηγύρι όμως δε κράτησε για πολύ. Στο 66΄ο θρυλικός αρχηγός της "Τσελέστε",  Ομπντούλιο Βαρέλα δίνει στον θυελλώδη έξω δεξιά Γκίτζια που περνάει τον Μπιγκόντε και ορμώντας από τα πλάγια πασάρει στον δεινότατο γκολτζή Πέπε Σκιαφίνο ο οποίος νικά τον Μπαρμπόζα. Βουβαμάρα. Όμως ακόμα κι έτσι, η Βραζιλία μπορούσε να κατακτήσει το τρόπαιο Ζυλ Ριμέ, γιατί την ευνοούσε η βαθμολογία.

Κι ύστερα ήρθε εκείνο το καταραμένο 79΄…

Ο δαιμόνιος έξω δεξιά της «Σελέστε» ο Γκίτζια πέρασε πάλι τον Μπιγκόντε και μπήκε ξανά στην περιοχή, αλλά αντί να πασάρει, επιλέγει αυτήν τη φορά  να σουτάρει στην κλειστή γωνία του Μπαρμπόζα, αιφνιδιάζοντας τον γκολκίπερ των Βραζιλιάνων.
Με το σφύριγμα της λήξης στο Μαρακανά, φίλαθλοι  έπεφταν από τις κερκίδες και στις φτωχικές φαβέλες του Ρίο μην αντέχοντας τη θλίψη άνθρωποι αυτοκτονούσαν συντεριμμένοι μέσα στην οδύνη της ματαιωμένης προσδοκίας.

«Ήταν τόσο εκκωφαντική η σιγή, ώστε μου πόνεσαν τα τύμπανα» θα πει αργότερα αυτός ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής Γκίτζια που τιμώρησε την αλαζονεία των Βραζιλιάνων. Και θα συμπληρώσει με δικαιολογημένη έπαρση «Μόνο τρεις έχουν καταφέρει να σιγήσει το Μαρακανά. Ο Πάπας, ο Φρανκ Σινάτρα και εγώ». Ο Ουρουγουανός επιθετικός, με τις μόλις 12 συμμετοχές στην εθνική ομάδα της χώρας του, άφησε την τελευταία του πνοή ανήμερα της 65ης επετείου του μεγάλου κατορθώματος του.

Ο άνθρωπος που με το γκολ του βύθισε τη Βραζιλία στο πένθος, ο Αλσίδες Γκίτζια, έφυγε από τη ζωή στα 88 του χρόνια προκαλώντας συγκίνηση στην Ουρουγουάη και στην Παγκόσμια φίλαθλη γνώμη.  Η ιστορία θα γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα. Αντίθετα, όσοι πρωταγωνίστησαν στο δράμα εκείνης της αξέχαστης μέρας, βυθίστηκαν στην κοινωνική μοναξιά, τη ντροπή και το ισόβιο κατηγορητήριο.

Χρόνια πολλά μετά τον τελικό, ο άτυχος γκολκίπερ Μοασίρ Μπαρμπόζα έζησε μια από τις χειρότερες στιγμές της ζωής του, όταν μια γυναίκα που τον αναγνώρισε σε ένα μαγαζί, γύρισε και είπε στον γιό της «τον βλέπεις αυτόν αγόρι μου; Αυτός κρέμασε τη Βραζιλία».

Οι δύο σχεδόν δεκαετίες που δούλεψε σαν υπάλληλος του Μαρακανά, του επέτρεψαν κάποια στιγμή να πάρει σαν αποχαιρετιστήριο δώρο τα ξύλινα δοκάρια του γηπέδου. Ένα μεσημέρι είχε καλέσει τους φίλους του για μπάρμπεκιου, και ξάφνου μια μυρωδιά λαδομπογιάς ήρθε στη μύτη όλων. Ο Μπαρμπόζα, έκαιγε τα δοκάρια που του σημάδεψαν την ψυχή…

Αναδημοσίευση από το penna.gr (όπου το έγραψα...)

Άστρο θαμπό του πρωϊνού

Τελειώνοντας από τη Βουλή στις τέσσερις τα ξημερώματα με πολύ καπνό και στεγνό ξενύχτι, έχεις διαλέξει οριστικά τον κόσμο όπου ανήκεις.

Λεγεωνάριος της συνήθειας που γυρεύει να μεθύσει. Κι ευτυχής χωρίς κανένα όφελος. Τι να το κάνεις άμα βλέπεις μπρος στα πόδια σου να σαπίζει η παληά γεωμετρία;

Πάλι καλά που, κατηφορίζοντας πρωί στη Συγγρού, έχει μονάχα ανοιχτά μπαρ και πουτάνες. Ο υπόλοιπος χρόνος, αριστοκράτης, είναι αμέτοχος. Και κανείς δε σου ξεφορτώνει αναίδεια.

Τουλάχιστον στα στενά εκεί έξω, λογαριάζεις πως δε θα σε γελάσει κανείς. Υπάρχει και μια ζωή, διάολε, έστω γεμάτη συντριβή, που έχει κανόνες. Δε χάνεται σε άχρηστες φιλοφρονήσεις. Ούτε σε επιτηδευμένα ρούχα..

Οι άνθρωποι εκεί, σέρνουν τα βήματά τους στην τέφρα της εποχής. Δε θα σου πει κανείς με στόμφο ότι την διαμορφώνει. Οι ίλιγγοι είναι προσωρινοί. Γύμνια με ανταλλαγή. Κι άμα έχεις λεφτά τους πληρώνεις.

Στο μεταξύ, στον απάνω κόσμο του Κοινοβουλίου, όλα σχεδόν παραμένουν στη θέση τους.
Εκτός από αυτήν την ανίατη ροπή προς την έκπτωση και την οριστική φθορά των διατυπώσεων.

«Θα ζήσουμε κουφάλες ερήμην σας! Σαν τους αθόρυβους αητούς!» σκέφτεσαι. «Ξένοι προς το θάνατο που μας ετοιμάζετε. Εμείς είμαστε μάγκες χωρίς να μας καλοπιάσει κανείς».

Αφιερωμένο εξαιρετικά: Άστρο Θαμπό του πρωϊνού με το Νικόλα Παπάζογλου

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=06sCShZW1D0

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Κρίσιμα ερωτήματα για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου...

-->
Σε αυτή τη μικρή στροφή της (κοινοβουλευτικής) ιστορίας, τώρα δηλαδή που ένα κρίσιμο θέμα –αυτό της ψήφισης της Συμφωνίας των Βρυξελλών- «έκλεισε» κι έτσι δεν υπάρχουν περιθώρια παρεξηγήσεων, ας δούμε και αυτό το μείζον θεσμικό ζήτημα.
Ενα ζήτημα, τουλάχιστον ηθικής τάξεως, που εγείρεται για την Ζωή Κωνσταντοπούλου: στο πλαίσιο της μέσω διαδικτύου επιχείρησης πολιτικής προβολής της, διέρρευσε σε άκρως φιλικό προς το πρόσωπό της ιστότοπο, υπηρεσιακό έγγραφο της Βουλής των Ελλήνων μέσω του οποίου δημοσιοποιούνται προσωπικά δεδομένα απασχολουμένου στο Κοινοβούλιο!
Το έγγραφο είναι ένα «Υπηρεσιακό Σημείωμα» του Τμήματος Προμηθειών, και αφορά το πρόσωπο της φωτογράφου, για την διακοπή της εργασιακής σχέσης της οποίας με τη Βουλή εμφανίστηκε η κα Κωνσταντοπούλου να πρωταγωνιστεί. Αναρτήθηκε, το εν λόγω έγγραφο, στην ιστοσελίδα «ERTOpen» που είχαν δημιουργήσει οι εργαζόμενοι της παλαιάς ΕΡΤ, όταν η προηγούμενη κυβέρνηση έκλεισε την δημόσια ραδιοτηλεόραση. Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα, που διατηρείται παρά την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, έχει χρησιμοποιηθεί συχνά για την ανάρτηση από εξόχως επαινετικών σχολίων προς το πρόσωπο της Προέδρου της Βουλής, έως και άκρως υβριστικών για δημοσιογράφους οι οποίοι ασκούν κριτική στα διαδραματιζόμενα στο Κοινοβούλιο υπό την Προεδρία της κας Κωνσταντοπούλου.
Ουδείς μπορεί να γνωρίζει αν τα προαναφερθέντα, άκρως ευαίσθητα –αφού αναφέρονται σε προσωπικά στοιχεία εργαζόμενου- υπηρεσιακά έγγραφα «διέρρευσαν» από το γραφείο της Προέδρου κατ’ εντολήν, ή από «θερμόαιμους» υπηρεσιακούς παράγοντες που έσπευσαν να παράξουν τις υπηρεσίες τους προς υποστήριξή της. Σε κάθε περίπτωση, το ολίσθημα φαίνεται ως ιδιαιτέρως σοβαρό, όπως και τα ερωτήματα που χρήζουν απαντήσεων: 1) Πώς είναι δυνατόν να διαρρέουν υπηρεσιακά έγγραφα του ελληνικού Κοινοβουλίου σε «ενημερωτικούς» ιστότοπους; 2) Επιτρέπεται η Βουλή να εμφανίζεται πρωταγωνίστρια σε υπόθεση ευθείας παραβίασης προσωπικών δεδομένων; 3) Εγινε έρευνα για το γεγονός; Ποιά τα αποτελέσματά της; Επιβλήθηκαν, ποιες και προς ποιούς κυρώσεις γι’ αυτή την διαρροή;
Επισημαίνεται ότι η δημοσιοποίηση των εν λόγω εγγράφων (αναρτήθηκαν στις 3/7 και εξακολουθούν να υπάρχουν ως σήμερα 16/7), συνοδεύτηκε από κείμενο που υπογράφεται με τα αρχικά «Δ.Π.», υπό τον τίτλο «Ψευδή και κακόβουλα τα δημοσιεύματα περί δήθεν απόλυσης φωτογράφου της Βουλής», από «τα συστημικά Μέσα». Εκφράσεις όπως αυτές, χρησιμοποίησε και η κα Κωνσταντοπούλου, όταν σε συνέντευξη Τύπου εκείνη την ημέρα και εν μέσω νέων σφοδρότατων επιθέσεών της γενικότερα στους δημοσιογράφους, ειδικότερα στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες (για πολλοστή φορά), ως και προσωπικά σε δημοσιογράφο τηλεοπτικού Μέσου, αναφερόταν στα προαναφερθέντα δημοσιεύματα.
Επί της ουσίας της υποθέσεως, σε εκείνη τη συνέντευξη Τύπου, η Πρόεδρος της Βουλής ισχυριζόμενη ότι είναι «ψευδή» τα δημοσιεύματα περί «απόλυσης» της φωτογράφου, έκανε χρήση του όρου «τακτοποιήθηκε», παραπέμποντας σε αποφάσεις που δημοσιεύονται στην Κοινοβουλευτική Διαφάνεια, προς απόδειξη των ισχυρισμών της. Τα όποια έγγραφα στα οποία παρέπεμψε, απλώς καταδεικνύουν ότι δόθηκε εντολή για «εξόφληση» της δουλειάς της φωτογράφου, για το έργο που ως 31 τρέχοντος πρέπει να παραδώσει στη Βουλή. Από όλα τα έγγραφα, τέλος, προκύπτει ότι η μηνιαία αμοιβή της είναι 340 ευρώ.
υ.γ. Ούτε η διάθεσή της για τις διαρκείς πολεμικού χαρακτήρα επιθέσεις της ισοπεδωτικά σε εκπροσώπους του Τύπου, ούτε η τάση των υποστηρικτών της να την εμφανίζουν ως «στόχο-θύμα» μιας δήθεν καθολικής επιχείρησης απαξίωσής της, επαρκούν πλέον ως «απάντηση» σε ερωτήματα που τίθενται και αφορούν τη δρασηριότητα που αναπτύσσει. Δραστηριότητα η οποία συνδέεται με τον άκρως σημαντικό θεσμικό της ρόλο ως του τρίτου σε ισχύ
πολιτειακού παράγοντα, και συνεπώς, δεν μπορούν αυτά τα ερωτήματα να μείνουν αναπάντητα. Η προφανώς σοβαρή περίπτωση του σημερινού σημειώματος, δεν είναι η μοναδική που συνοδεύεται από τέτοια ερωτήματα...
υ.γ.2 Παρατίθεται, χωρίς φυσικά το όνομα, το επίμαχο δημοσιοποιηθέν υπηρεσιακό έγγραφο.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Ούτε ανθρώπινη ασπίδα, ούτε καμικάζι!...

Παραβλέπω, για λίγο, το γεγονός ότι το ελληνικό πρόβλημα έχει πηγές ευθεία αναφερόμενες τόσο στην ελληνική κοινωνία, όσο και σε ένα παγκοσμίων διαστάσεων άγριο παιχνίδι εξουσίας...
Επικεντρώνω στη "μικρή", στην εντός των συνόρων πτυχή. Μετά από τη συγκεκριμένη συμφωνία των Βρυξελλών (της 11ης Ιουλίου), στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβερνώσας δικομματικής πλειοψηφίας, και ομάδων-κινήσεων που αυτοπροσδιορίζονται στο λεγόμενο χώρο της Αριστεράς, έβγαλαν κραυγές αφορισμού και έστησαν εμφύλιες κρεμάλες: Πρώτος στόχος είναι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά τα αρχικά σκληρά χτυπήματα εκδηλώνονται έναντι των στελεχών και -κυρίως- των βουλευτών εκείνων που σπεύδουν από την πρώτη στιγμή, να υποστηρίξουν την επίμαχη πρωθυπουργική επιλογή.
Αυτοί  που με οργή προπηλάκιζαν φραστικά τους νεοδημοκράτες και τους πασόκους ως "γερμανοτσολιάδες", τώρα μιλάνε ανοιχτά για "προσκυνημένους", αναφερόμενοι στους έως χθες συντρόφους και συνοδοιπόρους τους. Με την ίδια κανιβαλιστική διάθεση, αλλά αποφεύγοντας ανάλογους χαρακτηρισμούς, οι ίδιοι στρέφονται κατ΄του Αλ.Τσίπρα, ψελλίζοντας από το "καλύτερα να μην επέστρεφε πίσω από τις Βρυξέλλες", ως το "είναι στην καλύτερη περίπτωση ανίκανος, αφού δεν είχε προετοιμαστεί για ρήξη, έχοντας "σχέδιο Β"...
Διαβάζω προσεκτικά όλες τις δηλώσεις των "επαναστατημένων" και αγανακτούντων από την ... προδοσία Τσίπρα. Ακούω με την ίδια προσοχή όσα λένε μακριά από τις κάμερες και τα μικρόφωνα. Βλέπω παντού καταγγελίες, καταδίκες, οργή. Αλλά παρατηρώ, ταυτόχρονα, να απουσιάζει στοιχειωδώς από το λόγο τους, αυτό ακριβώς για το οποίο κατηγορούν και καταγγέλουν τον πρωθυπουργό: μια σαφής, καθαρή εναλλακτική λύση!
Απαντες κολυμπούν μέσα στα θολά -και εξόχως βρώμικα, αφού σε αυτά "φιλοξενούνται" και άθλιοι της πολιτικής και κοινωνικής ζωής- νερά της ανέξοδης καταγγελίας και της "δέσμευσης" σε έναν αγώνα ανατροπής, σ' έναν "επαναστατικό αγώνα" για μια άλλη πορεία, τα χαρακτηριστικά της οποίας ουδείς περιγράφει... Με άλλα λόγια, κάνουν ακριβώς ό,τι καταλογίζουν στον Τσίπρα: δεν παρουσιάζουν σαφή, δομημένη, ιεραρχημένη και χρονικά προσδιορισμένη εναλλακτική πρόταση.
Φράσεις διακηρυκτικού τύπου "Δεν θέλω "αυτή" την Ευρώπη", ή "Γίνεται πραξικόπημα", ή "Να επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα", ή "Υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι", μοιάζουν το ίδιο ή και περισσότερο επικίνδυνες / οδυνηρές, μ' εκείνη που σηματοδοτεί η επιλογή του Α.Τσίπρα να συνυπογράψει τη γνωστή συμφωνία τις προάλλες ο πρωθυπουργός στη βελγική πρωτεύουσα.
Συνολικά μιλώντας, θα έλεγα ότι περισσότερο "κοντά" σε μια σαφή εναλλακτική λύση είναι το ΚΚΕ με την πρότασή του όχι απλώς για έξοδο από την ΕΕ και επιστροφή σε εθνική πολιτική, αλλά και για "λαϊκή εξουσία". Μιλούσα προχθές με ένα εκ των κορυφαίων και πιο θεωρητικά συγκροτημένων στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Βουλή. "Αν και δείχνετε πιο "καθαροί" στον δικό σας αντίλογο, εκτιμώ ότι πρέπει να κάνετε ένα ακόμα καθοριστικό βήμα, ώστε να γίνετε και περισσότερο σαφείς: Να (μας) πείτε συγκεκριμένο "μοντέλο" διακυβέρνησης, στη βάση αυτού που λέτε περί "λαϊκής εξουσίας". Τί θα είναι; Η γνωστή Σοβιετική Ενωση; Η Αλβανία; Η Κούβα; Η Γιουγκοσλαβία; Η Βόρεια Κορέα;", τον ρώτησα. Εισέπραξα μορφασμό αγανακτισμένης αποδοκιμασίας, και μια απάντηση που τα έκανε ακόμα χειρότερα - όσον αφορά τη σκέψη του συγκεκριμένου χώρου, όχι εμένα: "Αυτά να τα αφήσετε. Τα έχουμε λύσει! Το Κόμμα έχει μιλήσει για τα λάθη του Υπαρκτού. Αρκεί να πάρετε να διαβάσετε τα Συμπεράσματα του (...) Συνεδρίου" - (Σημείωση γράφοντος: αφήνω κενό το ποιό συνέδριο ήταν, διότι είναι φανερό ότι είναι παντελώς αδιάφορο. Ποιός να ψάξει "τώρα" σε κόκκινα ντοκουμέντα; Αλλωστε, και "τότε" άλλα έγραφε στο χαρτί ο Μαρξ και ο Λένιν, και άλλα έγιναν στην πράξη...).
Αφήνω πίσω μου τα της ασάφειας του όποιου "αντιλόγου", και λέω κάτι ακόμα: Οι φορείς του, εντός ΣΥΡΙΖΑ ή και στις ανταρσυακές παρυφές του, ειδικά τους τελευταίους πέντε μήνες, και ειδικότερα τα τελευταία 24ωρα, καταδεικνύουν με τη στάση και τις συμπεριφορές τους πως είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει για τη χώρα αυτή τη στιγμή. Και για να είμαι ξεκάθαρος: Αναφέρομαι είτε στην πλειοψηφία τους, είτε σε μια "μαχητική" μειοψηφία που γνωρίζει καλά το άθλιο σύστημα της ... πεφωτισμένης αυταρχικής εξουσίας - και που δίνουν τον τόνο για το συγκεκριμένο "χώρο".
Αυτοί, λοιπόν, προπαγανδίζουν το χάος: όχι το ιστορικά διατυπωμένο ως αφετηρία δημιουργικότητας, αλλά το απολύτως καταστροφικό που επιβάλλεται μόνο και μόνο για να κυριαρχήσουν εκείνοι. Στο πλαίσιο αυτό είναι που καλλιεργούν το μίσος και καταρτίζουν λίστες με πρόσωπα προς λιθοβολισμό ή και εξόντωση. Κριτήριό τους; Οχι μόνο οι ιδεολογικο-πολιτικοί αντίπαλοί τους. Αλλά και όλοι όσοι αρνούνται να γίνουν στρατιωτάκια στα ακραία σχέδιά τους. Ολοι όσοι αμφισβητούν τη σάπια "αυθεντία" τους.
Στον αντίποδα; Στρατεύουν ό,τι πιο άσχημο έχει να επιδείξει τούτη η κοινωνία, τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο.
Είναι άσχημοι οι καιροί. Θα έρθουν αγριότεροι. Μα, δεν θα κρατήσουν για πάντα!...
υ.γ. Στο απαράδεκτο "Είτε είσαι μαζί μας, είτε εναντίον μας", μια μόνο απάντηση αρμόζει: Στον πόλεμο που στήσατε, ούτε ανθρώπινη ασπίδα, ούτε καμικάζι!

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Ποτέ δεν είναι αργά...

Μόνο ένα λάθος έκαναν τα παιδιά, εκείνον τον Νοέμβρη του '73: Εβαλαν μπροστά το "Ψωμί".
Κολλήσαμε άπαντες σε αυτό το πρώτο μέρος του τρίπτυχου - πάντα βιαστικοί και στη "βιτρίνα" εμείς. Και (στην καλύτερη περίπτωση) ξεχάσαμε - (στη χειρότερη Ασελγήσαμε πάνω σ)τ' άλλα δυο: Παιδεία? Ελευθερία? Τίποτα...
Ηταν, συνεπώς, περίπου αναμενόμενο να "ξεσηκωθούμε" μόλις φάνηκε ο κίνδυνος να στερηθούμε το "ψωμί".
Κι ήταν, συνεπώς, περίπου αναμενόμενο αντί για "επανάσταση", ο ξεσηκωμός την όψη του κανιβαλισμού να έχει...

υ.γ. Ομως, ποτέ δεν είναι αργά! Για τον καθένα.

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Κουράστηκα, μα έχω ελπίδα!

Κουράστηκε η ψυχή μου με όσα γίνονται. Με όσα βλέπω, ακούω, μαθαίνω. Κουράστηκα παρατηρώντας τις αντιδράσεις μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας που απέναντι στην ασφυκτική πίεση, αντιδρά ανασύροντας από το χρονοντούλαπο μιας γκρίζας Ιστορίας, ό,τι αρνητικότερο είχε «καταχωνιάσει».
Κουράστηκα, μα δεν απογοητεύομαι.. Οχι επειδή είμαι φύσει αισιόδοξο άτομο. Ναι, θέλω πάντα και παντού να «βλέπω» την όποια καλή πλευρά των πραγμάτων. Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί κανείς να το πει «αισιοδοξία» ή όχι, αλλά νομίζω ότι πηγή της μη απογοήτευσής μου, στην οποία μόλις αναφέρθηκα, ή για ν’ ακριβολογήσω μία από τις ελάχιστες πολύτιμες πηγές, είναι πως υπάρχουν νησίδες ελπίδας σε τούτο τον τόπο. Διαχρονικά. Ετσι και τώρα:
Βλέπω μια επιστολή εργαζομένων που περιγράφουν ακριβώς τα χαρακτηριστικά της «νησίδας» για την οποία σου μιλάω: Μια πράξη δηλωτική αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης, και ταυτόχρονα δημόσια και ειλικρινή αναγνώρισή της – από εκείνους στους οποίους απευθύνεται η πράξη. Μια επιστολή που έχει λόγια/έννοιες όπως «συλλογικότητα», «αφοσίωση σε κοινούς στόχους» και «ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον». Χαρά μου που τη μοιράζομαι μαζί σας:

«Υπάρχει και αυτή η Ελλάδα της ευθύνης και της προνοητικότητας.

Στη δίνη των προβλημάτων, οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών, που αντιμετωπίζει η χώρα μας, οι εργαζόμενοι των Εκπαιδευτηρίων ΓΕΙΤΟΝΑ αισθανόμαστε ευτυχείς που βιώνουμε στον εργασιακό μας χώρο μια πραγματικότητα, που ενισχύει τη συλλογικότητα, τον αλληλοσεβασμό, την αφοσίωση στον κοινό στόχο, την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, δικό μας και των μαθητών μας.
Διαβλέποντας τις εξελίξεις, η Διεύθυνση των Εκπαιδευτηρίων ΓΕΙΤΟΝΑ, με σύνεση και διορατικότητα, από την Τρίτη, 16 Ιουνίου προκατέβαλε στους εργαζόμενους του Σχολείου το μισθό του Ιουνίου και τη Δευτέρα, 22 Ιουνίου προκατέβαλε το μισθό του Ιουλίου. Η απόφαση αυτή ήταν μία εκδήλωση έμπρακτης αλληλεγγύης, βαθιάς προνοητικότητας, ευαισθησίας και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Οι εργαζόμενοι στα Εκπαιδευτήρια ΓΕΙΤΟΝΑ, εκφράζουμε τις θερμές μας ευχαριστίες προς τη Διεύθυνση του Σχολείου και διαβεβαιώνουμε τους γονείς που μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους, πως θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε με βαθιά αφοσίωση για την πρόοδο των μαθητών μας. Δηλώνουμε πως, αφοσιωμένοι στον κοινό στόχο, που δεν είναι άλλος από την ανάπτυξη της προσωπικότητας και την ανάδειξη των χαρισμάτων των μαθητών μας, θα σταθούμε αρωγοί στον πολύπλευρο αγώνα του Σχολείου μας, προκειμένου να ξεπεράσουμε αλώβητοι τις συμπληγάδες και τις φουρτούνες των καιρών.
Οι εργαζόμενοι των Εκπαιδευτηρίων ΓΕΙΤΟΝΑ"

Την Πατρίδα΄μ έχασα

Ακούω ποντιακά τραγούδια με αυτό το πολεμικό ήθος που έχει αυτή η χαρισματική φάρα. και σκέφτομαι, δε μας κάνει τη χάρη ο μαλάκας ο Ερντογάν να μας την πέσει, όπως μας απειλεί τέτοιες δύσκολες ώρες; Με τόσο θυμό που έχουμε, θα ψάχνει να βρει την κωλοτρυπίδα του ο γελοίος... Αυτήν τη φορά, και μόνοι μας, θα φτάσουμε στην Άγκυρα...

Κυριακή 5 Ιουλίου 2015

Ρε, τους αγύρτες...

Έκαναν ο,τι μπορούσαν οι εκπρόσωποι της εθνικής ήττας, αυτοί που μας φέρανε ως εδώ για να διχάσουνε τους πολίτες. Το Δημοψήφισμα γι΄ αυτούς τους αγύρτες, είναι πλυντήριο. Κι αφού τοκίσανε στην διαίρεση, τώρα αναπέμπουν ύμνους στην Ενότητα. Αηδία... Αλλά, δε θα τους κάνουμε το χατήρι ν΄ αλλάξουμε χώρα!
Εμάς εδώ είναι τα (άγια) χώματά μας. Εδώ μεγαλώνουμε τα παιδιά μας κι έχουμε κηδέψει στοργικά τους δικούς μας.
Αυτήν την πατρίδα θα την ξανακάνωμε από την αρχή. Κανείς δε γεννήθηκε για να διασχίζει αενάως και με αναίδεια τη διαδρομή Αράχοβα- Μύκονος...

Σάββατο 4 Ιουλίου 2015

Ναι στο Όχι, αλλά με λόγο

Τι να πεις στους οπαδούς του ΝΑΙ;  Ότι γίνονται οι καυμένοι όχημα; Πλυντήριο γι αυτή τη ΣΥΜΜΟΡΙΑ που λυμαίνεται τη χώρα και ζητάει να ξαναγυρίσει δικαιωμένη στα πράγματα;
 Ο Φόβος ας ήτανε να λείψει από αυτήν τη σχέση!
Κρίμα για το ΚΚΕ... Δεν καταλαβαίνει- και μάλλον επειδή δεν ημπορεί να καταλάβει κι επειδή αυτή η Σέχτα τουκόμματος δεν έχει βγεί έξω από τα στενά της σύνορα κι ίσως και να έχει συμφέροντα ...- ότι τώρα συσπειρωνόμαστε στο Όχι.
Μας έχει  σπάσει τ΄ αρχίδια κι αυτός ο ανεπάγγελτος Τσίπρας, είναι αλήθεια. Ο "νεραντζόκωλος" Αρτινός φλώρος. που μας προτείνει νέα Μνημόνια. Και μας  τα΄ χουνε κάνει ζέπελιν κι οι μαλάκες που έχει γύρω του.Είναι δυνατόν να στηριζόμαστε στη φθινοπωρινή σοφία αυτού του ραμολιμέντου του Φλαμπουράρη; Ο τύπος είναι σε βιολογική αποδρομή. Θα μιλήσει για τα παιδιά μας τρώγοντας μπαρμπουνάκι στην Αίγινα;
Προέχει όμως τώρα να πούμε ΟΧΙ, παρόλα αυτά. Με τους μαλάκες που μπλέξαμε! Και που τους ψηφίσατε! Γιατί έτσι ωμά το θέτουν οι ξένοι: ή Ναι ή στο γκρεμό! Στον γκρεμό ρε πουσταριά!!!
Μας χαρίζετε γενναιόδωρα το θάνατο; Θα το πάμε ως την άκρη!.. 
Τέλος πάντων. Πιστοί στις αρχές μας, εμείς θα πούμε ΟΧΙ, Αρκεί μετά , απο Δευτέρα, αυτά τα νούμερα να μιλήσουν επιτέλους καθαρά... Και να βάλουνε τις συντεχνίες τους που τις βγάζανε από τα 45 στη σύνταξη να δουλέψουν, Έχει δυνάμεις αυτή η χώρα. Δεν είμαστε ρε, για πέταμα.!

Αφιερωμένη η Μολυβιά με τον γίγαντα Μανώλη Αγγελόπουλο- έναν απο τους δικούς μας Θεούς ημών των ΠΑΟΚτζήδων που όπως και τα αδέρφια μας της ΑΕΚ- απερήφανη προσφυγιά!- ταχθήκανε υπέρ του ΟΧΙ!..

https://www.youtube.com/watch?v=1yF0lLtA9XY

Και το εφτά νομά για μας τους αλήτες
"Πως τα΄ χεις έτσι μοιρασμέ/ ντουνιά ψευτοπολιτισμέ"...

https://www.youtube.com/watch?v=rYB9FYxyDqY