Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Για τον αναπάντεχα Σύντροφο Γιώργο Μπουρδάρα!

Καθόταν στις λαϊκές κερκίδες, εκεί όπου πουλάνε τα φθηνά εισιτήρια εκείνος ο ταπεινός οπαδός της αγγλικής ομάδας, όταν ο Σύλλογος που πήρε (ξανά) φέτος το αγγλικό πρωτάθλημα, φυλλορροούσε.
Καθώς η ομάδα κατρακυλούσε ραγδαία στην παρακμή, μακριά από ένα μέλλον γεμάτο ελπίδες, ο κόσμος εγκατέλειπε το γήπεδο προτιμώντας να τα πίνει στα γειτονικά μπαρ.
Εκείνος όμως, στήριζε υπομονετικά την αγάπη του. Πιστός σε αυτό το αίσθημα διαρκείας και την Κυριακάτικη παραφορά, δίχως ανταπόκριση.
Ώσπου την ομάδα αγόρασε ο Ρώσος ολιγάρχης Ρομάν Αμπράμοβιτς.
Όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί, στις περιοχές όπου αποκαλύπτεται το θαύμα.
Μας κάνει άξεστους κι αιμοβόρους η ημερήσια σποδός. Σαν να κουβαλάμε μόνο το θάνατο.
Όμως ο τύπος αυτός, αφαίρεσε από την ύπαρξή του τη δυσμένεια και το ψεύδος της δυστυχίας.
Εκείνο που τον γλίτωσε από τη συντριβή, δεν ήταν η πίστη. Ήταν η αφαίρεση…Κι έτσι, βλέποντας την αναιδή επέλαση του πλούτου, πήγε κι έγραψε σ΄ένα ταπεινό χαρτόνι "Ήμουν Τσέλσι πριν από σας...".!

2 σχόλια:

Insider® είπε...

Πόσο σωστά έπραξε! Για την αφαίρεση εννοώ, Γιώργο. Για τη συγκεκριμένη αφαίρεση. Διότι, τί άλλο είναι η δυστυχία, από το πόσο αφήνουμε τους άλλους να ρίχνουν σκιά στη ζωή μας?
Δεν (του) απομένει, πια, παρά να κάνει και τη σοφή κίνηση: Να εγκαταλείψει-"αφαιρέσει" και το τελευταίο ίχνος ετεροπροσδιορισμού, και την επόμενη φορά να γράψει απλά "Είμαι Τσέλσι"

Γιώργος Χατζηδημητρίου είπε...

Ναι ρε Φίλε! Πως το είπε αυτός ο γαμημένος Σαββόπουλος; "Είμαι ο,τι είμαι κι ο,τι τραγουδώ για σε"!