Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Κεστρίνη



Θα μας πάρει καμιά φορά ο θάνατος στα πλάγια, λέω και θα μας βρούνε μετά από καμιά σαρανταριά αιώνες στις ερημιές του Γράμμου, ν ασπρίζουνε τα κόκκαλά μας, υπό βροχήν.
Ασκεπείς και άφοβοι καθώς θα είμαστε, δε θα μας κλάψει κανείς.
Βαρειά μπεράτια θ΄ ακούγονται απ΄ τα βόρεια της Κεστρίνης για μας τους έρμους.
«Ήρθε ο καιρός να φύγωμε, Ροδιά μου, Ροδιά μου…».
Τόσους καλούς, τόσην ξενητειά πως την αντέχει άραγε ο κάτω κόσμος;
 Στα γυαλιά απαρηγόρητοι τώρα χορεύουμε
Κάθε φορά που αποχαιρετάμε κάθε τόσο τους αγαπημένους
Τόσο πολύ είναι πια το πένθος μας, που φτάσαμε να ζούμε με τη νοσταλγία του θανάτου.
Άντε μωρέ Κατερίνα. Πουλί ξενητεμένο, πουλάκι μου.
Να πας στο καλό κούκλα μου και χαιρετίσματα στους δικούς μας.
Κρίμα, που τελειώσανε τόσο νωρίς οι επινοήσεις...

Y.Γ! "Ποιος είδε τέτοιον πόλεμο
να πολεμούν τα μάτια
δίχως ντουφέκια και σπαθιά
να γίνονται κομμάτια"

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015

Ας ελπίσουμε αυτήν τη φορά ν΄ αλλάξει το έργο

Την έχουμε φασκελωμένη αυτήν την κοινωνία, εμείς οι συνεπείς. Εμείς που είμαστε το χάλκινο γέννος της ευθύνης. Υπηρετήσαμε στα σύνορα απο επιλογή, είτε από φρονήματα, ζούμε στο νοίκι απο τη βαρειά μας αξιοπρέπεια που δεν επιτρέπει κάτι "περισσότερο",  μεγαλώσαμε παιδιά κι άμα λάχει πληρώσαμε όλες τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ σε τούτη τη μητριά Πατρίδα. Με κανέναν πούστη κοινώς, δε φάγαμε τίποτε!
Ορισμένοι λένε, πως αν αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ, η τελευταία ευκαιρία αστικής διαχείρισης, θα΄ ρθούνε στα πράγματα οι Ναζήδες. Μαλακίες! Αυτά τα λέει η ΔΕξιά του Σαμαρά. ΔΕν έχουν να φοβούνται αυτοί απο την ακροδεξιά εκδοχή τους. Στο 32,5% παρέλαβε τη Δεξιά η χούντα, στο 55%, αγνή και αμόλυντη με τον...Εθνάρχη την παρέδωσε.
Αυτοί οι μαλάκες, με τη συνηγορία του Βενιζέλου, στήσανε συνθήκες εμφυλιοπολεμικές στη χώρα. Και τώρα που κατέρρευσε όλόκληρο το οικοδόμημα τους, δε ξέρουν που να κρυφτούνε. 
ΔΕΝ Ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ για να ξηγηθώ καθαρά. Είμαι κομμάτι πιο πέρα.
Στηρίζω, όμως μια κυβέρνηση της Αριστεράς που λογαριάζει ότι πρέπει να διαπραγματευθεί μια καλύτερη μοίρα για όλους εμάς που αναπνέουμε με δυσκολία στα ορυχεία της μισθωτής εργασίας. 
Προφανώς και θα βάλουμε πλάτη- πάλι προσωπικά μιλώ. Εμείς την πέτρα μας, κάπως την κουβαλήσαμε. ΔΕ γίνεται ρε μάγκες να ζήσουνε σκλάβοι σε τούτον τον τόπο τα παιδιά μας!
Όθεν το αίτημα είναι ένα και...διπλό: Δικαιοσύνη και Ελευθερία! 
Να γυρίσει λίγο ο αέρας σε τούτο το "μαγαζί" και ν΄ αλλάξουνε λέω, λίγο οι διαθέσεις.


 ΑΚΗΣ  ΠΑΝΟΥ
Πες μου παππού, πες μου παππού
Αυτός ο κόσμος πάει που
Και του δικού σου του σκοπού μάθε μου την αξία
Να σε συλλάβω δεν μπορώ μυαλό δεν έχω κοφτερό
Ήμουν κι έμεινα μωρό στην κυριολεξία

Πες μου γιαγιά, πες μου γιαγιά
Γιατί αν δεν έχουμε μαγιά ότι κι αν κάνουμε γιαγιά
Η ζύμη δεν φουσκώνει
Και πες μου σε παρακαλώ όταν τ’ αλεύρι είναι καλό
Πως αβγαταίνει το κιλό και βγαίνουνε δυο τόνοι

Πες μου μπαμπά, πες μου μπαμπά
Τον κόσμο με τον αραμπά γιατί να τον ταράξεις
Τώρα δεν πιάνεται μπαμπά πετάει τρέχει κολυμπά
Μ’ ένα λαχάνιασμα μπαμπά στις σκέψεις και στις πράξεις

Πες μου μαμά, πες μου μαμά
Γιατί όταν πάω σινεμά,
Ενώ αλλάζω σινεμά το έργο δεν αλλάζει
Κι έρχεται ο άγριος μαμά για νταηλίκι ψήνει τον ήρεμο μαμά
Τον τρώει κι ησυχάζει

Πέστε μου όλοι σας καλέ
Πως κάνουνε στο κυριλέ τα πάντα οι μεγάλοι
Και τα στραβόμοιρα καλέ τα κρύβουν σε Γεντί Κουλέ
Έτσι και κάψουν ναργιλέ και στρώσουνε κεφάλι
Να χαχανίσουν τη ζωή και τούτη κι όποια άλλη