Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Τελευταίος, αλλά όχι έσχατος ο Γιάννης.

...Κι άλλο ένα γραφείο "άδειασε". Οι δύο αίθουσες των κοινοβουλευτικών συντακτών βυθίστηκαν -μοιάζει ότι θα συνεχιστεί, αυτό, για εφιαλτικά πολύ χρόνο...- στο γκρίζο τέλμα της ανασφάλειας, της πνιγηρής οδύνης που γεννούν η απόλυση απ' τη δουλειά, αλλά και η απλήρωτη εργασία γι' αρκετούς από εκείνους που παραμένουν ακόμα στη θέση τους.

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Μικρά παιδιά-"στόχοι" στον γεμάτο εφιάλτες κατήφορό μας!

Υπάρχουν πολλά με τα οποία κάποιος μπορεί να διαφωνήσει με τον Αλέξη Τσίπρα. Είτε για τις πολιτικές του θέσεις, είτε για στρατηγικές ή τακτικές επιλογές του εντός Βουλής και εντός ΣΥΡΙΖΑ. Σε ένα πράγμα, όμως, προσωπικά του "βγάζω το καπέλο": Δεν αντέδρασε, αν και θα είχε όλα τα δίκια του κόσμου, απέναντι σε μια επίθεση η οποία στόχο είχε το γιό του. Γράφτηκαν και αναπαρήχθησαν πολλά, ακόμα και για το σε ποιόν παιδικό σταθμό/νηπιαγωγείο επέλεξε να τον στείλει. Δεν θα κρίνω το τί γράφτηκε. Αυτό νομίζω δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Εκείνο όμως που συνέβη και "προκαλεί" τούτο το σημείωμά μου, είναι η επίπτωση των όσων γράφτηκαν: Φωτογράφοι-παπαράτσι, εισέβαλαν στον τρυφερό κόσμο του μικρού παιδιού, έξω από τον παιδικό σταθμό, για να αποτυπώσουν στο φακό το "τρομερό γεγονός"! Μαθαίνω πως τα μάτια και η ψυχούλα του τρόμαξαν με αυτή την εισβολή. Εκείνη την ημέρα, ο μικρούλης δεν πήγε στο "σχολείο" του. Αρνήθηκε έτσι φοβισμένος που ήταν. Ο πατέρας του, λοιπόν, δεν αντέδρασε αν και θα είχε -προφανώς, προφανέστατα!- όλα τα δίκια του κόσμου να το κάνει. Εμείς, όλοι εμείς οι υπόλοιποι, όμως? Ως πότε θα παραμένουμε σιωπηλοί? Ως πότε θα παρακολουθούμε αμέτοχοι αυτή τη σπαρμένη εφιάλτες κατηφόρα? υ.γ.: Αλήθεια, τί κέρδισε η πολιτική και δημόσια ζωή από τη γνωστοποίηση της ακριβούς διεύθυνσης του σχολείου? υ.γ.2: Της δημοσιοποίησης αυτών των στοιχείων "κοινωνοί" είναι μόνο οι παπαράτσι? υ.γ.3: Στοχοποιήθηκε αυτό το παιδάκι όταν γεννήθηκε, επειδή οι γονείς του επέλεξαν ιδιωτικό μαιευτήριο. Στοχοποιήθηκε αργότερα για τ' όνομά του. Και τώρα αυτό... Μετά?

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Είσαι "Antiκοινοβουλευτικός"; Γι' αυτό φοράς ... (ανωνυμο)κουκούλα;

Διάβασα αυτό (http://www.antinews.gr/2013/10/17/230992/) και ... έπιασα τον εαυτό μου να "αιφνιδιάζεται" (αν και δεν θα έπρεπε - το έχουμε ξαναπει) με την αβάστακτη ελαφρότητα του Χυδαίου. Κατ' αρχήν ο "συντάκτης" σκόπιμα φαίνεται να παραπληροφορεί, δεδομένου ότι όπως άκουσα - αλλά και όπως προκύπτει από την προσεκτική ανάγνωση του επίμαχου κειμένου, δεν "πιάστηκαν στα χέρια" δημοσιογράφοι. Είχαμε, δυστυχώς, μια επίθεση ενός δημοσιογράφου σε βάρος άλλου, όχι μόνο φραστικά αλλά και με χειροδικία. Δεύτερον, επίσης όπως πληροφορήθηκα μια και δεν ήμουν παρών στο περιστατικό, ο δέκτης της επίθεσης κάπνισε σε ώρα που σχεδόν ουδείς ήταν στο χώρο. Κακώς άναψε τσιγάρο παρόλα αυτά? Να συμφωνήσουμε. Αλλά ... χειροδικία? Τρίτον, από το σάιτ στο οποίο δημοσιεύθηκε, αλλά και από το "διά ταύτα" του ποτισμένου με προφανή χυδαιότητα σημειώματος, προκύπτει ότι το ενδιαφέρον δεν εστιάζεται στο να προστατευθεί η υγεία όλων - και πολύ περισσότερο των πιο ευπαθών εκ των δημοσιογράφων που βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Το "ενδιαφέρον" εκδηλώνεται με απώτερο σκοπό και στόχο να ... καταγγελθεί η "αριστερή αντίληψη της δημοσιογραφίας". Κατά τα λοιπά, μεγάλο ενδιαφέρον θα έχει να αυτο-αποκαλυφθεί εκείνος που έγραψε και δημοσίευσε το εν λόγω σημείωμα. Αν πιστεύει ότι όσα γράφει είναι ΟΛΗ η αλήθεια, αν θεωρεί ότι όσα γράφει είναι σωστά, γιατί κρύβεται πίσω από την ανωνυμία; υ.γ. Κινούμενος εντός του Κοινοβουλίου, προφανώς, αφού επιδεικνύει γνώσεις για πρόσωπα και πράγματα, για ποιό λόγο υπογράφει ως "Antiκοινοβουλευτικός"; Μήπως, πραγματικά, ενδιαφέρεται να παράγει και ν' αναπαράγει ζητήματα που πλήττουν το Κοινοβούλιο, μια και δηλώνει "Anti", οπότε αιτιολογημένη και η "κουκούλα" (αλλά και αδικαιολόγητη, πλέον, η ανοχή απέναντί του);

ΕΧΟΥΜΕ ΒΟΥΛΗ ΕΥΠΡΕΠΗ...

Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η Βουλή έχει υπέρ αυτής το τεκμήριο της ευπρεπείας. Μεταπολιτευτικά δύο μόνο άγρια περιστατικά μπορούμε να θυμηθούμε. Τη γροθιά μέσα στην Ολομέλεια του Γιάννη Τσακλίδη (ΠΑΣΟΚ) στο μάτι του Ηλία Βουγιουκλάκη (ΝΔ) που τον πήραν τα αίματα... Και το χαστούκι μέσα σε Επιτροπή του Βασίλη Κεδίκογλου (ΠΑΣΟΚ) στο Στρατή Κόρακα (ΚΚΕ). Πάλι καλά... Ακόμα και μεταμνημονιακά με Βουλή στα κάτω της, αφού ψηφίζει ό,τι διατάξει η τρόικα με παρουσία και της Χρυσής Αυγής, ένα χαστούκι έπεσε και εκείνο σε τηλεοπτικό στούντιο... Τα ξέρετε...
Ρίξτε μια ματιά για να δείτε τι συνέβαινε στη Βουλή, π.χ. το Μάρτιο του 1884. Είναι από την "Ακρόπολη".
Πετούσαν τα μπαστούνια τους μέσα στην αίθουσα. Μιλάμε για δημοσίευμα της 9ης  Μαρτίου 1884.


Αυτό πάλι, λίγες μέρες αργότερα... Καθημαγμένος απήλθεν εις την οικίαν του.
*Για τον Βουδούρη όμως διαβάστε και στη θέση http://sitalkisking.blogspot.gr/2013/04/1902_14.html
*Ο Βασίλειος Βουδούρης, έγινε και Πρόεδρος της Βουλής το 1892. Διαβάστε στη θέση http://sitalkisking.blogspot.gr/2011/11/43.html

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης.

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Λίγες αράδες από το περίφημο ποίημα του Γεώργιου Σουρή
"Ο κ. Πετσωματάς". Τι άλλαξε από το 1886, όταν δημοσιεύθηκε το ποίημα στο Ημερολόγιο του Κ. Σκόκου;;;;;;; Τι άλλαξε;;;;;



Ολόκληρο το ποίημα μπορείτε να το διαβάσετε στη θέση 

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Μαθήματα δημοσιογραφικής γραφής από τον Κωστή Παλαμά

Η γλώσσα κάποιων εφημερίδων. Στην ίδια τη γραμμή ζευγαρωτά οι πιο αχώνευτες ελληνικούρες με τα ωμότερα της ξενομανίας αλαμπουρνέζικα. Καμιά φροντίδα λογικής και μουσικής· δηλαδή τέχνης. Κι ο δημοσιογράφος τεχνίτης είναι του λόγου, στο είδος του. Κι αυτό το λένε φυσικότητα κι αλήθεια· κολοκύθια. Δε μπορούν να κυβερνήσουν τρεις γραμμές από τη γλώσσα τους, και θέλουνε να κυβερνήσουνε την κοινή γνώμη.


Πρακαταθήκες Παλαμά

 Από τα "Σατιρικά γυμνάσματα" Άπαντα, Μπίρης-Γκοβόστης, [1964]. 

Τα κεφάλια του Γένους και του Κράτους.
Ο βουλευτής κι ο δάσκαλος. Τα πιάσαν
όλα τα πόστα! Νους, καρδιά, δικά τους.

Δέσαν το νου· την καρδιά τη ντροπιάσαν.
Νά το ρουσφέτι νά κι η ελληνικούρα,
τ’ άρματά τους. Με κείνα μας χαλάσαν.

Η σκέψη, νούλα. Η Τέχνη, πατσαβούρα.
Ο ψευτοαττικιστής κι ο ψηφοφόρος.
Τ’ άγιο κόνισμα, μια καλικατούρα.

Στη γη που πιάνει και προκόβει ο σπόρος
κάθε λογής τζουτζέδων και πιερρότων,
κι εγώ φυτρώνω ανάξιος ριμαδόρος

μαύρων θυμών και πορφυρών ερώτων.