Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Εμείς οι παίχτες

"Το ταμείο είναι ψυχανάλυση, αδελφέ" μου λέει ο Μάκης ο κουμπάρος μου απο τη Δραπετσώνα, ενόσω στεκόμαστε υπομονετικά στην ουρά.
Μου΄ χει βαφτίσει τον γιό και δεν έχω λόγο να τον αμφισβητώ. Γιατί προηγουμένως, έχει μυρώσει με τα άγια λεφτά του, όλα τα άλογα του Ιπποδρόμου στις Τζιτζιφιές και ξέρει του καθενός τη γενεαλογία.
΄Εχωμε παίξει, έχουμε πιει "μαύρα ουΐσκια" και χάνουμε πανηγυρικά.
Και -ω του θαύματος- μας τα φέρνει η τελευταία κούρσα και παίρνουμε το ποντάρισμα πίσω και λίγα παραπάνω, ώστε να γυρίσουμε με πρόσωπο στο σπίτι και με τις βενζίνες δικές μας. Άρχοντες!..
Τηλεφωνώ χθες και του λέω, οτι έβαλα λεφτά στον άσσο της Μίλαν και τους τα πήρα. Έκανε σαν παιδί. "5.25 απόδοση, ο άσσος, ρε Μάκη; Δεν είναι καμιά ομαδούλα η Ιταλίδα" του λέω.
"Τα΄ βαλες ρε θηρίο;" μ΄ αρωτάει, "Μπράβο! Εμένα μ΄ έστειλε στον κουβά η πουτάνα η Γαλατά που δεν έβαλε ένα γκολ ακόμα και την έπαιξα over".
Κλείσαμε το τηλέφωνο με ανάμικτα...Μικροχαρές και μικρολύπες είναι η ζωή του παίχτη.
Στο ταμείο σταθερά χαμένοι.




Δεν υπάρχουν σχόλια: