Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Ζωή χωρίς Αντίπαλο

Όταν ο ΠΑΟΚ παίζει στην ΤΟΥΜΠΑ μας παίρνει ο Θεός απ΄το χέρι. Ανηφορίζει τότε η Μαύρη Φυλή, για να επιβεβαιώσει τους δεσμούς της. Απ΄τη Λάρισσα και πάνω! Ακούγοντας τον τσιγγάνο Αγγελόπουλο, κυρίως Στελλάρα και όλους τους δικούς μας Θεούς! Την αηδία που νοιώθουμε για το γαμημένο κέντρο, δεν την ημερώνει με τίποτε τότε η χολή μας. Μπορούμε εκείνη την ώρα κι υπερβάλλουμε! Τι να πεις στον άλλον στη ρωγμή της ύπαρξής του... Δονούμαστε μετά, όλοι μαζί στις αβέβαιες κερκίδες και ξορκίζουμε το κακό. Τοκίζουμε τη δυστυχία μας, αρνούμενοι να προδώσουμε τον εαυτό μας!
Οπότε, άμα δεις το ΠΑΟΚι και σου μιλάει με βλέμμα στεγανό, καλύτερα να τον ακούσεις...
(Υ.Γ: Τους έχετε υπερεκτιμήσει, αυτούς τους γραφικούς Νεο- Νεοναζί, μαλάκες Νότιοι. Διασκεδάζω στην ιδέα, οτι θα χανότανε νύχτα στο Κορδελιό ο -ριζικά- αποτριχωμένος Κασσιδιάρης!..)

Δεν υπάρχουν σχόλια: