Υπάρχουν πια πολλοί θυμωμένοι άνθρωποι.
Μετά από τόσες κίβδηλες διαβεβαιώσεις, το κεφάλι μας γέμισε ασχήμια.
Είμαστε εξόριστοι τώρα, στις στατιστικές.
Οι μεγάλες δόσεις ελπίδων που πήραμε, επιδράσανε πάνω μας σαν ναρκωτικά.
Πρεζόνια των δανείων χωρίς σωτηρία. Χωματόδρομοι μες τη σιωπή. Πουθενά δε σε βγάζουν.
Ζήσαμε σε μια κοινωνία που τις ήττες της, τις βάφτιζε κατακτήσεις και ως εικός, δεν ημπορεί να μάθει τίποτε!
Ξέρω με ποιον να τα βάλω και ποιόν να ξεφτιλίσω, όταν αναφέρομαι σε αυτήν την σκάρτη «κυβέρνηση».
Ποιος Βενιζέλος τώρα (σ.σ: αυτός της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας και των απόλυτα αποτυχημένων νόμων;) -και ποιος Γιωργάκης. Οι άνθρωποι δεν έχουνε ούτε καν αυτό που υπαγορεύει ο καπιταλισμός για «ηθικές οικονομικές αρχές». Υποδείξεις ακολουθούν. Μεταφράζουν στα ελληνικά, ο,τι τους υποδεικνύον βλοσυρά οι ξένοι.
Ούτε καν παζαρεύουν! Κοινωνικός όλεθρος. Μας γυρίζουν στα συσσίτια της κατοχής. Για τούτο και ζητούνε τη συνδρομή της Εκκλησίας.
Αυτή η κυβέρνηση των νέων «Τσολάκογλου» πρέπει να πέσει! Μέχρι αυτό να γίνει, αποφάσισα να μην πληρώνω πλέον τίποτε! Δεν πληρώνω τίποτε σε αυτούς τους ύποπτους γαλαζοπράσινους! Εγώ, που έχω ένσημα από το 1977!
Οπότε ακούω έναν Oliver Nelson και πάλι μέσα είμαι!..
1 σχόλιο:
Δε διαφωνώ με το σκεπτικό σου για την ευθύνη του πολιτικού συστήματος.Οφείλω να σου πω όμως ότι είναι απαράδεκτο και προκλητικό να ισχυρίζεται ο οποιοσδήποτε ότι δεν πληρώνει όσα οφείλει στο κράτος.Γι' αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε μαζί με όλες τις άλλες τις αμαρτίες που κουβαλάμε όλοι μας!!!
Δημοσίευση σχολίου