Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Επιστολή ενός απολυμένου δημοσιογράφου προς τον Φώτη Κουβέλη για την υποψηφιότητα Μαλέλη


Λάβαμε από τον συνάδελφο Λάμπρο Παναγιώτου την παρακάτω..

πιστολή ενός απολυμένου δημοσιογράφου προς τον Φώτη Κουβέλη για την υποψηφιότητα Μαλέλη

Αγαπητέ κύριε Κουβέλη, επειδή η υπομονή έχει και τα όριά της και επειδή κάποιοι άλλοι δεν έχουν όρια και μάς προσβάλλουν βαναύσως, γι’ αυτό κι  εμείς  θα σας ενημερώσουμε με δυο λόγια για πράγματα που προφανώς δεν γνωρίζετε, και ας τα αξιολογήσετε εσείς όπως νομίζετε.

Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν δειλά-δειλά οι εμφανίσεις του διευθυντή ειδήσεων του STAR CHANNEL Σταμάτη Μαλέλη στα τηλεοπτικά παράθυρα και τα ραδιόφωνα, με στόχο την κάθοδό του στις εκλογές, και μάλιστα, όπως ακούγεται, με το ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Αριστεράς. Δύσκολοι καιροί για… Μαλέληδες.

Ξεχνάτε όμως κάτι σημαντικό, το οποίο σας το επισημάναμε και τηλεφωνικά, αλλά μας αγνοήσατε. Και το λέμε αυτό κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, καθώς ο κύριος Μαλέλης συνεχίζει να βγαίνει στα παράθυρα και να μιλά στο όνομα της κεντροαριστεράς και στο όνομα μιας καλύτερης κοινωνίας.

Αισθάνεται δε τόσο ισχυρός, που δείχνει να τον αφήνουν παγερά αδιάφορο οι μουρμούρες των βουλευτών του κόμματός σας σχετικά με την υποψηφιότητά του, αφού, σύμφωνα με το δημοσίευμα της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας  με τίτλο «Σκιές στην ευφορία της ΔΗΜΑΡ για τις δημοσκοπήσεις» της 18 Δεκεμβρίου 2001», η πιθανή του συμμετοχή στις εκλογές προκάλεσε έντονη δυσφορία σε μέλη του κόμματός σας. Εκείνος όμως συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα.

Είχε το θάρρος ο διευθυντής ειδήσεων του STAR Σταμάτης Μαλέλης, την προηγούμενη Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου, να αποφασίσει τις απολύσεις 6 εργαζομένων επειδή δεν υπέγραψαν την ατομική σύμβαση εργασίας που τους ζητήθηκε να υπογράψουν με το πρόσχημα της μείωσης των μισθών τους (και την οποία φαίνεται να υπαγόρευσε ο οικονομικός διευθυντής του STAR Πάνος Κυριακόπουλος), και τη Δευτέρα να μιλά επί δύο ώρες στο MEGA CHANNEL για ένα καλύτερο αύριο.

Στην υγεία των αθλίων, δηλαδή των απολυμένων!

Ξεσπίτωσε μετά από 17 χρόνια 6 ανθρώπους που είχαν δώσει και τη ζωή τους για το STAR (και θα το αποδείξουμε επιστρέφοντας και δουλεύοντας ξανά για το κανάλι  μας, ναι, ακόμα κι  αφιλοκερδώς, γιατί δεν ξεχνάμε ότι εκεί φάγαμε ψωμί για μισή ζωή και παραπάνω), και χωρίς να σεβαστεί κανέναν, πήρε σβάρνα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και άρχισε να μιλάει επί παντός επιστητού, εκτός βέβαια των απολύσεων.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία…

Και πράγματι, ο κ. Μαλέλης φέρεται να είχε πραγματικά περίσσια τόλμη για να στείλει τελεσίγραφο στους υπόλοιπους συναδέλφους που δεν είχαν υπογράψει, να πάνε αμέσως να βάλουν την υπογραφή τους γιατί αλλιώς θα τους έτρωγε και αυτούς η … μαρμάγκα.

Ο αριστερός κύριος Μαλέλης, ο οποίος αρεσκόταν κάθε λίγο και λιγάκι να μας θυμίζει τους αγώνες που έδωσε για την Αριστερά, από τότε που κυκλοφορούσε με το CITROEN 2 CV του μέχρι και σήμερα, που μας μιλάει πια από το μετερίζι της... χλιδής.

«Εγώ, όπως έχω φτιάξει τη ζωή μου, δεν μπορώ να ζήσω με 4.000 ευρώ το μήνα» είπε ο κύριος Μαλέλης σε πρόσφατη συνέντευξή του.

Στον ΒΗΜΑ FM μας υπενθύμισε για μια ακόμη φορά ότι η κοινωνία είναι πάνω από τους αριθμούς. Αρκεί, φυσικά, να μην ξεπερνάνε αυτοί οι «αριθμοί» τους έξι!

Πραγματικά είναι δύσκολο, γιατί όταν παίρνεις 40.000 ευρώ το μήνα, στη συνέχεια φυσικά και δεν μπορείς να ζήσεις με τέσσερα ψωροχιλιάρικα. Είναι όμως εξίσου δύσκολο να πείσεις ένα κανάλι, που πέρυσι παρουσίασε ζημίες 17 εκατομμυρίων ευρώ, ότι οι μόνοι που ευθύνονται για αυτό είναι αυτοί οι 6 που απολύθηκαν και που παίρνουν 1.800 ευρώ το μήνα έκαστος, και μάλιστα οι περισσότεροι μετά από 20 χρόνια δουλειάς.

Όπου φτωχός και η μοίρα του…

Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που πήγε στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ και υποσχέθηκε να προσπαθήσει να φέρει πάλι πίσω τα τρία από τα έξι αυτά άτομα (αυτό θα πει αλτρουισμός). Άνθρακες όμως ο θησαυρός για όσους ξέρουν τις λεκτικές ακροβασίες του γενικού διευθυντή ειδήσεων κυρίου Μαλέλη!

Λάμπρος Παναγιώτου, Σπύρος Πάνου, Πέπη Οικονομάκη, Ιορδάνης Παπακυριακού, Σοφία Κολοκοτρώνη και Γιάννης Γιαγκίνης, μήπως τους ματαείδατε στο STAR; Η ιστορία θυμίζει τον ποιος τον είδε ποιος τον άκουσε τον Παναή.

Επιπροσθέτως, το βράδυ της 21της Δεκεμβρίου, από το βήμα του «ανατρεπτικού» δελτίου του ΤV EXTRA με παρουσιαστή τον Γιάννη Παπαγιάννη, ο κύριος Μαλέλης πάλι μας μίλησε για μια καλύτερη κοινωνία, για ένα κράτος χωρίς λαμόγια πολιτικούς, χωρίς διαφθορά και αδικίες.

Επί μιάμιση ώρα ζητήσαμε επίμονα, εμείς οι  έξι απολυμένοι, να πούμε δυο λόγια στο ανατρεπτικό δελτίο, αλλά δεν ήρθε ποτέ η σειρά μας, προφανώς λόγω των «σιροπιών» του παρουσιαστή ,όπως έλεγαν οι τηλεθεατές, προς τον διευθυντή ειδήσεων και  μελλοντικό υποψήφιο (ο κύριος Παπαγιάννης τον κοίταζε στα μάτια και όλο του έλεγε: «Σταμάτη μου, και Σταμάτη μου»). Σιγά μην μας άφηνε ο κύριος Μαλέλης να «στραπατσάρουμε» δημοσίως την επιμελώς ατσαλάκωτη εικόνα του.

Ο κύριος Μαλέλης, στη συνέντευξή του, έκανε αναφορά στη μεγάλη αλλαγή που πρέπει να έρθει στη χώρα. Στην έντονη κριτική δε για τους φοροφυγάδες πολιτικούς μας πέταξε το αμίμητο: «Εγώ πληρώνω 270.000 ευρώ εφορία το χρόνο»!!! Δηλαδή, χοντρά-χοντρά κανένα σαρανταράκι χιλιάρικα έσοδα το μήνα! Εμείς λοιπόν ρίξαμε έξω το κανάλι μας, εμείς βάλαμε μπουρλότο στο σπίτι μας; Δεν νομίζουμε…

Και να ξέρετε ότι αν τον «φορτωθείτε» στο πολιτικό σας άρμα, μαζί θα κουβαλήσετε και τις δικές μας απολύσεις, κύριε Κουβέλη.
Εμείς θα κρατήσουμε το «ΟΧΙ» στον εργασιακό μεσαίωνα του κυρίου Σταμάτη Μαλέλη κι εσείς κρατείστε, αν θέλετε, το διευθυντή μας.

Με τιμή,
Λάμπρος Παναγιώτου, ρεπόρτερ."

Ο Μαλλέλης στη Βουλή...

Ν ανοίξει η γη να με καταπιεί στη Βουλή εκείνο το βράδυ!!!
Ν αρωτάει ο αχαμνός Γιωργάκης Παπανδρέου την Αλέκα «κι εσείς γιατί κάνετε απολύσεις στην ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ;» και΄ κείνη, η Γ.Γ του ΚΚΕ, να του απαντά ότι πρέπει να γίνουνε εκλογικεύσεις; Δηλαδή, τι παραπάνω λένε τα αφεντικά; Και, απολύει άραγε το ΚΚΕ;
Ακούω και βλέπω, τώρα τελευταία αυτόν τον… αρχίδαμο Μαλέλη, τον διευθυντή του STAR. Έβαλε την υπογραφή του, όπως τον καταγγέλλουν για να απολυθούνε έξη δημοσιογράφοι από το κανάλι «του», επειδή, δεν αποδεχθήκανε την ατομική σύμβαση εργασίας. Και, τον έχουνε πάρει υπό μάλης, κάτι… Χιώτικες μαστίχες και κάτι τέτοια γαμημένα τσόφλια και τον αβαντάρουνε, οι δυστυχισμένοι φλωρόπουστες που ζούνε στην γοητεία μιας ανταποδοτικής αλληλεγγύης, για να λέει ο γελοίος, από …αριστερά, ότι «οι άνθρωποι, είναι πάνω από τους αριθμούς»! Και με χρονιάρες μέρες, επαγγελματίες απολυμένους, η ρόμπα!
Εμείς που παίζαμε ξύλο με τους μπάτσους και τους φασίστες στην Καστοριά το ΄77 δεν έχωμε καταλάβει, ίντα διάολο είναι δαύτη η «αριστερά»… Να το χαίρεται ο κατά τα΄ άλλα… σεμνός Φ. Κουβέλης τέτοιο απόχτημα που θέλει να το βάλει και στη Βουλή!..

Υ.Γ Αυτό, για το καρντάσι μου τον Λάμπρο Παναγιώτου, έναν απο τους λίγους άνδρες με μπέσα που γνωρίζω!

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Άννα να κλαίς!

Κοντεύουνε Χριστούγεννα και τα παιδιά μας στα σχολειά, δεν έχουνε ακόμα βιβλία!
Υπαίτια για τούτο το κενό, είναι η λεγάμενη, η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου. Ψάχνουμε σαν τους μαυραγορίτες, χωρίς καμία πίστη, να βρούμε βιβλία για τα κανακάρια μας, την ώρα που η ανεκδιήγητη, σαπίζει μπροστά στα μάτια μας και μιλάει για την αναγκαιότητα ενος ΠΑΣΟΚ Plus! Πως να πάρεις στα σοβαρά αυτό το αξιολύπητο τίποτα που όχι μόνο δε μας δίνει κανένα νόημα στη ζωή μας, αλλά μας οδηγεί στην αυτοχειρία;
Μας έχουνε προικίσει με τόση απόγνωση όλα αυτά τα πολιτικά κούρταλα και οι αγύρτες ώστε δε μας έχει μείνει καν αίμα για να γελάσουμε με την κατάντια μας...

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Αν. Σαμαράς ή το τέλος της αυταπάτης

Ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει κανέναν λόγο να μεμψιμοιρεί. Βγαίνοντας από μια μακρά ρητορική ανταρσία κατά του Μνημονίου στην οποία λίγο έλειψε να ξεγελάσει κάμποσους σοβαρούς ανθρώπους, επιστρέφει τώρα στα βασικά στοιχεία από τα οποία συγκροτείται ο κόσμος του δικομματισμού: ρηχά ψεύδη που διαλύονται στο φως της μέρας, υποκρισία, λαϊκισμός, αβάσταχτη κομματική υστεροβουλία, παρακμιακές και ατάλαντες ηγεσίες, αδυναμία κατανόησης των πραγμάτων, φτηνές επινοήσεις, πληκτικός λόγος, ανικανότητα κατάστρωσης εθνικού σχεδίου, υποταγή εντέλει στα συμφέροντα στα οποία ο δικομματισμός, ευπειθώς αναφέρεται. Όλα όσα τουτέστιν και συνοπτικά, μας βύθισαν από χρόνια σε μια πολιτική πλάνη καταστροφικών κυβερνητικών εναλλαγών, χωρίς εποχές. Ο καιρός όμως των ντεμέκ ηρωϊκών αρνήσεων τελείωσε. Βλέποντας ότι όχι μόνο δεν έχει το σθένος να προχωρήσει περισσότερο, αλλά και ότι κινδυνεύει να τον πιστέψουν οι οπαδοί του, ο Σαμαράς τρέχει πλησίστιος το τελευταίο διάστημα να απαγκιστρωθεί από «πολιτικά ανελαστικές θέσεις» που ενδέχεται να αποβούν μοιραία βαρίδια (σ.σ: σαν το αλησμόνητο «λεφτά υπάρχουν» του έτερου φωστήρα…)αν ο μη γένοιτο, καταλάβει την εξουσία. Έχουμε και λέμε, ενδεικτικά:
Πρώτον, σύρθηκε θέλοντας και μη στην περιπέτεια για την στήριξη μιας κυβέρνησης, στην οποία αφού έχασε ταχύρρυθμα τη λαμπρή πανοπλία του… ιστορικά αμέτοχου , προσπαθεί τώρα να πείσει τον εαυτό του, ότι δεν... συμμετέχει!
Πάνω στην απελπισιά τους, μάλιστα, οι συνεργάτες του, υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου, «είναι ειδικού σκοπού», έχοντας ως αποκλειστικό ορίζοντα να στήσει κάλπες, αφού προηγουμένως υπογράψει τη νέα δανειακή σύμβαση και διεκπεραιώσει το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων (PSI σε απλά ελληνικά). Προσπαθούν οι καψεροί με λογικά άλματα να απωθήσουν ψυχολογικά την παραδοχή ότι όποιος υπογράψει τη νέα δανειακή σύμβαση, συνυπογράφει δεσμευτικά και τα νέα επαχθή μέτρα που τη συνοδεύουν.
Δεύτερον, αναδιπλώθηκε δραματικά από την υπόσχεση ότι ο ίδιος θα αναδιαπραγματευόταν το Μνημόνιο, ώστε να επιτύχει καλύτερες συνθήκες σφαγής. Και ξεμακραίνοντας από τον Αντώνη που γνωρίζαμε, ως «αφέντη και τσουτσουλομύτη» δηλώνει τώρα σκεπτικός και περίφροντις, ότι θα επιδιώξει να το… τροποποιήσει, στα επιμέρους, λες και ο πεθαμένος ενδιαφέρεται αν το μαόνι ή η καρυδιά στην κάσα, του στρώνουν την ψυχολογία καλύτερα…
Τρίτον, εγκατέλειψε άναυλα την ημερομηνία φετίχ της 19ης Φεβρουαρίου, που ζητούσε να στηθούν κάλπες και συμμορφώθηκε με το χρονοδιάγραμμα Παπαδήμου, δηλώνοντας ανάλαφρα την περασμένη Κυριακή, στο «Βήμα», πως, «δεν κοιμόμαστε δα και αγκαλιά με το ημερολόγιο»…
Τέταρτον, συντρίβοντας με τα χέρια του και τους τελευταίους γυάλινους μύθους που ο ίδιος είχε υφάνει σε στιγμές μεγάλης έμπνευσης, ανακοίνωσε μόλις χθες μιλώντας μπροστά στους εμπόρους της χώρας, που τείνουν να γίνουν εξωτικό είδος, ότι «η μείωση των φορολογικών συντελεστών εξαρτάται από τους δανειστές μας. Θα προσπαθήσω να τους πείσω. Αν δεν συμβεί αυτό, δεν θα γίνουν». Να ζήσουμε να θυμόμαστε και τις εξαγγελίες του περιβόητου Ζαππείου…
Στη ζωή όπως στρώνει κανείς έτσι κοιμάται, έλεγε ευθύβολα ο αρβανίτης παππούς μου. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο όμως ο Σαμαράς μου θυμίζει την άδοξη περιπέτεια μιας φίλης μου. Λεπταίσθητο άτομο, με ιδιωτικό κλήρο μιαν άχρωμη εσωτερική ζωή, δοκίμασε να επαναστατήσει στα 18 της και να φύγει από το σπίτι, λίγο προτού την ανακόψει στην εξώπορτα με τις βαλίτσες ανά χείρας η σκαιά πατρική φιγούρα για να την οδηγήσει στα προβλέψιμα νερά του υμέναιου…

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Τώρα τι λες;

Κοιτάζω γύρω μου τα άδεια έδρανα των κοινοβουλευτικών συντακτών που έχουν ερημώσει απο τις απολύσεις και σκέφτομαι πόσο σκόπιμο είναι να αμύνεται κανείς στην επελαύνουσα παρακμή.
Θωρώ εξεταστικά και μ΄ αγάπη τα πρόσωπα των συναδέλφων μου που απομείναν, σαν να βλέπω το τέλος του κόσμου. Ακόμα κι η στεναχώρια τους έχει παληές ρυτίδες.
"Δεν είσαι πια θεατής της ιστορίας", λέω, "είσαι στα μαύρα διλήμματα τώρα, αλλά, και πάλι, σε ποιόν σκοπό να πάς;".
Να φύγουμε γκαρντάσια απο αυτό το κοιμητήριο, μπας και βρούμε τις ερωτήσεις. Διαφορετικά, Θα πεθάνουμε πολύ κουρασμένοι λέω, την ωρα που τα αφεντικά θα χορεύουνε βαλς στο σφαγείο...

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Υπάρχουν και άλλες απόψεις!

Συνέντευξη του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Κ. Λαπαβίτσα, στην δημοσιογράφο Παναγιώτα Μπίτσικα. Δημοσιεύτηκε χθες στο "Βήμα της Κυριακής".
--------------------------------------------------------------------

Την ώρα που εντός και εκτός Ελλάδας φουντώνουν πλέον η συζήτηση και τα σενάρια περί διάσπασης της ευρωζώνης, προκάλεσε αίσθηση µια 90σέλιδη µελέτη µε τίτλο «Breaking Up? A route out of Eurozone Crisis» («Ρήξη; Η διέξοδος από την κρίση της ευρωζώνης») που πραγµατοποιήθηκε στο ερευνητικό κέντρο Research on Money and Finance (RMF) του Πανεπιστηµίου του Λονδίνου.

Επικεφαλής της ερευνητικής οµάδας είναι ο καθηγητής στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών (SOAS) του Πανεπιστηµίου του Λονδίνου κ. Κ. Λαπαβίτσας.

Οικονοµολόγος, από τον χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο κ. Λαπαβίτσας µιλά στο «Βήµα» µε αφορµή τη µελέτη αυτή και προτάσσει ως διέξοδο την αθέτηση πληρωµών προς τους δανειστές και την έξοδο από το ευρώ µε πρωτοβουλία της χώρας µας.

Γιατί, όπως λέτε, η έξοδος από το ευρώ και η αθέτηση πληρωμών με πρωτοβουλία του οφειλέτη δεν είναι καταστροφή αλλά λύση;

«Απολύτως καταστροφική είναι η τρέχουσα πολιτική. Το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί σηµαντικά και το 2012, οδηγώντας σε σωρευτική απώλεια ίσως και 17% από το 2008. Θα ακολουθήσει χαµηλή ανάπτυξη για πολλά χρόνια. Η Ελλάδα θα βρεθεί µε µόνιµη υψηλή ανεργία, τη νεολαία να µεταναστεύει, χωρίς δυναµικούς κλάδους παραγωγής και µε τεράστιο χρέος.

Η αθέτηση πληρωµών µε λογιστικό έλεγχο και επιβολή όρων στους δανειστές µπορεί να απαλλάξει τη χώρα από τον βραχνά του χρέους. Βεβαίως θα έχει κόστος, αλλά µικρότερο από την καταστροφή που φέρνει η τρέχουσα πολιτική. Η έξοδος από το ευρώ θα µας βγάλει από την παγίδα της ΟΝΕ, θα τονώσει την εγχώρια παραγωγή και τις εξαγωγές, θα επιτρέψει την ανάκτηση ελέγχου στα εργαλεία οικονοµικής πολιτικής. Βραχυπρόθεσµα θα είναι οικονοµικό σοκ, αλλά προσφέρει την προοπτική ταχείας ανάκαµψης».

Επιμένετε ότι αυτά πρέπει να γίνουν με πρωτοβουλία της χώρας.

Γιατί; «Ολοι αναγνωρίζουν πια ότι η ΟΝΕ κλυδωνίζεται συθέµελα. Αλλά είναι λογικό σφάλµα να περιµένουµε το τέλος του ευρώ για να φύγουµε µαζί µε άλλους. Το πλήθος δεν παρέχει καµία προστασία. Οποιος φύγει συντεταγµένα και µε κινητοποίηση ευρέων κοινωνικών δυνάµεων θα έχει πλεονέκτηµα χρόνου για να ανατάξει την οικονοµία του. Στις νέες συνθήκες που θα προκύψουν στην Ευρώπη η Ελλάδα θα επαναδιαπραγµατευτεί τις σχέσεις της σε άλλη βάση».

Πώς φαντάζεστε ότι θα είναι εκείνη η ημέρα – Παρασκευή, όπως προτείνετε – που θα ανακοινωθεί η μετάβαση σε εθνικό νόμισμα;

«Θα πρέπει αµέσως να τεθούν οι τράπεζες υπό δηµόσια ιδιοκτησία µε εγγύηση των καταθέσεων. Παράλληλα θα ανασταλούν οι δραστηριότητές τους για µερικές ηµέρες. Οταν θα ξανανοίξουν, θα έχουν ήδη µετατρέψει καταθέσεις αλλά και δάνεια που υπόκεινται στην ελληνική νοµοθεσία από ευρώ σε νέα δραχµή. Θα χρειαστεί χρόνος για να αλλάξουν οι λογιστικές διαδικασίες, να προγραµµατιστούν τα ΑΤΜ και να εκτυπωθεί επαρκές νέο νόµισµα. Στην πράξη θα έχουµε παράλληλη κυκλοφορία ευρώ και νέας δραχµής για ένα διάστηµα. Αν το κράτος δείξει αποφασιστικότητα, συλλέγει φόρους και κάνει πληρωµές στη νέα δραχµή, το ευρώ θα εξαλειφθεί σύντοµα από την κυκλοφορία».

Μισθοί, συντάξεις, κοινωνικά αναγκαίες δαπάνες πώς θα πληρώνονται; «Το πρωτογενές έλλειµµα το 2012 θα είναι σχετικά περιορισµένο. Το έλλειµµα µπορεί να καλυφθεί για ένα σύντοµο διάστηµα µέσω νοµισµατικής πολιτικής, πληρώνοντας έτσι µισθούς και συντάξεις. Μεσοπρόθεσµα θα πρέπει να γίνει ανάταξη του φορολογικού συστήµατος και να υπάρξει ανάπτυξη. Αυτή είναι η πραγµατική εγγύηση για την κανονική πληρωµή µισθών και συντάξεων και όχι ο δανεισµός».

Τι θα γίνει με την επάρκεια αγαθών – καύσιμα, φάρμακα κ.ά.;

«Τους πρώτους µήνες θα υπάρξουν προβλήµατα στο πετρέλαιο, στα φάρµακα και στα τρόφιµα. Η παραγωγή ενέργειας µπορεί να καλυφθεί από εγχώριες πηγές. Για τα άλλα αγαθά θα χρειαστεί να γίνουν διµερείς συµφωνίες µε χώρες παραγωγούς. Θα πρέπει επίσης να ληφθούν διοικητικά µέτρα προσαρµογής της κατανάλωσης για να στηριχτούν τα λαϊκά στρώµατα. Η κατάσταση θα βελτιωθεί σύντοµα καθώς θα τονώνεται η εγχώρια παραγωγή και θα µειώνεται το εξωτερικό έλλειµµα».

Η έξοδος από την ευρωζώνη συνεπάγεται και έξοδο από την ΕΕ;

«Πρόκειται για ιδεολογική τροµοκρατία. Στην κρίση που βρίσκεται η ΕΕ δύσκολα θα θελήσει να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου επιδιώκοντας την αποβολή χώρας. Από την άλλη, η αναζωογόνηση της ελληνικής οικονοµίας θα απαιτήσει επιβολή ελέγχων στις κεφαλαιακές ροές και εκτεταµένη δηµόσια παρέµβαση στην παραγωγή. Θα υπάρξει ευθεία σύγκρουση µε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ. Εναπόκειται στον ελληνικό λαό να αποφασίσει αν θα αποχωρήσει και από την ΕΕ. Βέβαια η αθέτηση πληρωµών και η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα λειτουργήσουν ως καταλύτης ριζικών αλλαγών στην ΕΕ».

Στην ενδοχώρα της παρακμής

Μαθημένοι να εξαργυρώνουν στο προσωπικό τους ταμείο τη γόνιμη βλακεία του πλήθους, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί μας, δυσκολεύονται τώρα, να επινοήσουν έναν εγερτήριο μύθο που θα γοητεύσει και θα συναρπάσει εκ νέου, την πόλη. Έτσι κι αλλοιώς είναι μάταιο να περιμένεις εθνικό σχέδιο από ανθρώπους που τα ρούχα τους, καπνίζουν συναλλαγή.
Μοιραία, επιστρατεύουνε τώρα τη γλώσσα των δανειστών. Η στερνή καταφυγή του δούλου, όταν όλα γκρεμίζονται γύρω του, είναι να ενδυθεί το ετερόφωτο κύρος των προστατών του… Άκου πως αγορεύει στο κενό ο Β. Βενιζέλος, πως τρέχει η γλώσσα του πριν από το μυαλό του δίνοντας την παραμικρή του ικμάδα για να πλουτίσει την προσωπική του βιογραφία, με ξένα επιχειρήματα και θα διακρίνεις επί της κεφαλής του, το μηδέν που γίνεται φωτοστέφανο. Στα χείλη του, οι λέξεις «πατρίδα», «κοινωνία»,"μέλλον", «δικαιώματα», «νέα γενιά», «προσδοκίες», κυλιούνται στη λάσπη-κομματιάζονται σφαδάζοντας σαν απο αντιαθλητικό "τάκλιν", κάτω από τις αγοραίες ερπύστριες της πολιτικής που του υποδεικνύουν να εφαρμόζει και η οποία δεν μας περιλαμβάνει στις προτεραιότητές της.
Το κακό είναι ότι, χάρη στους εγχώριους και ξένους υποστηρικτές τους, πάνε να τη βγάλουνε καθαρή και χωρίς ατομικές συνέπειες. «Το 2011 η χώρα θα ξαναβγεί στις αγορές» δήλωνε για παράδειγμα, πριν από λίγους μόλις μήνες με αθεράπευτη αναίδεια ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. Ποιος το θυμάται; Τώρα μας γνέφει ειρωνικά από το πόστο του υπουργού Περιβάλλοντος επιβεβαιώνοντας ότι η φλυαρία της «πράσινης ανάπτυξης», ήταν μια αφόρητη ασυναρτησία, με κρυφούς, αδιακήρυκτους στόχους. Το μόνο που έχουν στο κεφάλι τους κάτι τέτοιοι κυνικοί, είναι με ποιον τρόπο θα ξεφορτωθούνε την… ενοχλητική πρασινάδα για να ρίξουνε λίγο τσιμέντο ακόμα σε αυτήν την ληστρική «αξιοποίηση» του τόπου.
Ολάκερη, σχεδόν, η πινακοθήκη αυτών των γιαχνί σοφών που βρισκόταν στις κυβερνήσεις του μανιώδους υγιεινιστή ΓΑΠ και διακρίθηκε για την ανικανότητα και την ανεπάρκειά της, περιλαμβάνεται σήμερα στο σχήμα Παπαδήμου και εγγράφει υποθήκες, με κραυγαλέες τις περιπτώσεις των αυτοβαρυσήμαντων, Λοβέρδου και Χρυσοχοΐδη για την «επόμενη μέρα». Τι να καρτεράς από αυτό το ανυπόληπτο τσούρμο; Αδρανή υλικά. « Κινούνται σαν τα ηλιοτρόπια μόνο, γύρω από τα συμφέροντα που χρηματοδοτούνε τις προεκλογικές τους εκστρατείες» λένε με αηδία για δαύτους, όσοι τους ξέρουν.
Αλλά και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ; Συγκέντρωσαν διακαώς υπογραφές, προκειμένου να αποτραπεί μια πολιτική λύση στην πρωθυπουργία, έστω, στο μουντό πρόσωπο του προέδρου της Βουλής Φ. Πετσάλνικου. Και απειλούσανε με θράσσος τον ΓΑΠ ότι θα του παράσχουν εμπιστοσύνη υπό την προϋπόθεση ότι θα πάρει τα βρεμένα του και θα κάνει στην μπάντα. Δεν φάνηκε ωστόσο να ενοχλεί και τόσο την αβρή… σοσιαλιστική τους ιδιοσυγκρασία, ότι χάρη στις ψήφους τους, φέρανε σε κυβερνητικά πόστα την χουντική και ακραία Δεξιά του Καρατζαφέρη και μάλιστα σε μια κυβέρνηση χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση, που μας τη φορέσανε κανονικά οι ξένοι και εγχώριοι τοποτηρητές. Ωραία αντανακλαστικά… (Τιμητική εξαίρεση, θα πεις, ο σεμνός και επαρκής Χρήστος Κατσούρας από την Θεσπρωτία, αλλά, πάει μπροστά η ιστορία με εξαιρέσεις;). Γκρεμίσανε καθ΄ υπόδειξη μια κυβέρνηση στην οποία οι ίδιοι είχαν μόλις δώσει ψήφο εμπιστοσύνης για να φέρουνε τον Λουκά Παπαδήμο, έναν άνθρωπο που μιλάει την αποστειρωμένη γλώσσα των τραπεζιτών, η οποία ωστόσο δεν είναι διόλου πολιτικά ουδέτερη, ούτε και ιδεολογικά αποχρωματισμένη. Αφήνει πλήθος θύματα στο διάβα της και πάντα κατά σύστημα, από τις ίδιες οικονομικές και κοινωνικές τάξεις.
Όλα έγιναν στη μεθόριο του Συντάγματος. Αντί να παραιτηθεί ο Παπανδρέου-για να μην πούμε, να παραπεμφθεί σε δίκη- του προσφέρανε πριγκιπικές ευκολίες, ώστε να σουλατσάρει τώρα στην Ευρώπη και, αντί να απολογείται, να παρασταίνει τον παράγοντα!.. Η αλλοφροσύνη κάποιων δικών του, φτάνει μάλιστα σε σημείο που να λένε ότι πρέπει να του δοθεί και η ευκαιρία να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ στις προσεχείς εκλογές, «για να υπερασπιστεί το έργο του». Ποιο έργο; Ότι μας οδήγησε μεθοδευμένα, στα χέρια των τοκογλύφων!..
Οι χιλιαστές του Μνημονιακού μονόδρομου έκαναν ο,τι μπορούσαν αυτές τις γκρίζες ημέρες για να εξορίσουν από τη δημόσια σφαίρα την είδηση που έδειξε πως πορεύονται τα κράτη που διαθέτουν πολιτική ηγεσία με εθνικούς στόχους και στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Την Πέμπτη που μας πέρασε, μέσα σε μια ζοφερή και απειλητική ατμόσφαιρα όπου η κρίση μεταφερόταν στην μικρή περιοχή της Ευρωζώνης και οι παγκόσμιες οικονομίες κλυδωνίζονταν, ο… οίκος (ανοχής) Standard & Poor’s αναβάθμιζε την προοπτική για την πιστοληπτική αξιολόγηση της Ισλανδικής οικονομίας, από «αρνητική» σε «σταθερή», επισημαίνοντας πως η οικονομία του μικρού νησιού, επιστρέφει σε πορεία ανάκαμψης, ύστερα από την βαρειά οικονομική κρίση του 2008 και την κατάρρευση των τραπεζών της. Μόλις 350.000 ψυχές οι εύψυχοι Ισλανδοί αλλά, δίδαξαν ότι εκτός από την σωτηρία των δόλιων τραπεζιτών, υπάρχει και το συμφέρον των πολιτών… Παραφράζοντας τον Ν. Εγγονόπουλο, θα λέγαμε ότι για να το καταλάβουν αυτό οι ημέτεροι φωστήρες, θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι νεκροί…

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Η υπεροχή της βλακείας...

"Δεν είμαι πολιτικός", ήταν το πρώτο που ξεκαθάρισε ο δοτός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδημος.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι μπορούμε να αποδεχθούμε την αγριότητα των αγορών και την έκδηλη πολιτική παρακμή;
Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που νοιάζεται πρωτίστως για "την σταθερότητα των τιμών", δε θα χαλάσει δα και τη ζαχαρένια του, οτι στο όνομα της "δημοσιονομικής προσαρμογής", δεν έχει να φάει ο άλλος στο Αιγάλεω...
Μιλάω για την αφεντιά μου που πάντα δούλευα σκληρά και δεν ξέφυγα ποτέ απο τις γραμμές μου- είχα, και διατηρώ ακόμα λίγες, τις ευκαιρίες μου να βολευτώ- και τώρα μέσα σε αυτόν τον συμφυρμό, βλέπω πολλούς ανθρώπους που εξωθούνται στο περιθώριο, και που δεν ξέρουν τι να κάνουν με την αξιοπρέπειά τους.
Μπαίνω με αυτές τις μαύρες σκέψεις σήμερα το πρωΐ στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Βουλή των...Ελλήνων να πληρώσω λογαριασμούς. Και μπουκάρει φουριόζο ένα πολιτογραφημένο "Καραμανλικό" παρτάλι, "γαλάζιος" βουλευτής, κατά σύμπτωση, απο αυτούς που παραγοντίζουνε αισχρά, με τις πλάτες των "γυάλινων" (σ.σ: τηλεοπτικών, εννοώ) αφεντικών τους κι αρωτάει, "ήρθαν τ΄ αυτοκίνητα;". (σ.σ1: σε συνθήκες βαρειάς κρίσης, η Βουλή, ανανεώνει τα Ι.Χ των βουλευτών! 1.400 κυβικά εκατοστά για όσους εκλέγονται στην Αθήνα-καμιά 90αριά περίπου- και 1.600 κι απάνω για τους επαρχιώτες!)
Τον παρακολουθούσα απο περιέργεια έπειτα, στη διαδικασία γα την ψήφο εμπιστοσύνης στον Παπαδήμο. Είπε "Ναι" σηκώνοντας με αυταρέσκεια το χέρι κι αποχώρησε γρήγορα απο την αίθουσα...
Προσπάθησα να το εκλογικεύσω. Τι να σου κάνει ο θυμός σκέφτηκα, μπροστά στην αφοπλιστική βλακεία των όρνιων που τον έστειλαν μέχρις εδώ...
Αλλά, είναι και η επίσημη ρητορεία. Αφήνουν την ακροδεξιά των Καρατζαφεραίων να λέει τα αυτονόητα κι αυτοί αρκούνται στα παληομοδίτικα ότι δήθεν η Δημοκρατία, έχει έξοδα...

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Τρικυμία στη Συγγρού

Πως μπορεί να σαλτάρει ο αγνός γαλάζιος οπαδός με όσα συμβαίνουν στο κόμμα του; Έναν γρήγορο τρόπο, έδειξε χθες ο πρόεδρός του Αντώνης Σαμαράς, όταν μιλώντας στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, είπε "Κάποιοι αναρωτιούνται τι θα ψηφίσουμε απο δω κι εμπρός. Απαντώ: Δεν θα ψηφίσουμε νέα μέτρα! Αυτό άλλωστε το έχει πει και η Τρόϊκα, το έχει πει ρητά και η προηγούμενη κυβέρνηση, το επανέλαβε χθες και η νέα: οτι δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα ούτε για το τέλος του ΄11, ούτε για το 2012! Και πάντως εμείς νέα μέτρα δεν θα ψηφίσουμε...Ο Προϋπολογισμός του 2012, έχει ουσιαστικά ψηφιστεί με το Μεσοπρόθεσμο και το Πολυνομοσχέδιο. Εμείς διαφωνήσαμε με πολλά απο τα μέτρα που περιέχει. Τώρα είναι διαδικαστικό θέμα η επαναψήφισή του. Εμείς, όπως το έχουμε πολλές φορές πει ως τώρα, αυτά που η χώρα έχει δεσμευτεί δεν τα αμφισβητούμε. Όσα πρέπει, θα προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε όταν μας δοθεί η ευκαιρία.Δεν θα εμπλακούμε σε διαδικαστικές λεπτομέρειες. Το βασικό είναι τώρα να ξεμπλοκάρει η 6η δόση και να προχωρήσει η νεά δανειακή σύμβαση. Όσα έχουν ήδη ψηφιστεί δεν θα τα αμφισβητήσουμε. Και νέα μέτρα δεν θα ψηφίσουμε. Κι όταν μπορέσουμε θα αλλάξουμε ο,τι χρειάζεται να αλλάξει".
Σκληρό πράγμα επί 19 μήνες να ρίχνεις ξύλα στο αντιμνημονιακό τζάκι και να΄ ρχεται ένα πρωί που, νοιώθεις πόσο πικρή είναι η ζωή, όλο με τις στάχτες...

Μέρες των ¨49¨

Έχουνε γραφτεί τα πάντα γι΄ αυτόν τον Παπαδήμο. Γι΄αυτήν την πρωθυπουργάρα ορόσημο.
Του ζητάνε πολλά. Ο άνθρωπος, έχει ξεχάσει που γεννήθηκε. Τι ρέστα να του γυρέψεις;
Στις προτεραιότητές του υπερέχει μια διηνεκής επιθετικότητα κατά του κόσμου της εργασίας. Έκδηλα μονότονος, δεν ασχολείται με τις ανθρώπινες υποθέσεις.
Ένας δειλός έστω ανώτερος, τραπεζικός υπάλληλος- απο αλλού παίρνει το κουράγιο του-υποχρεωμένος να δείχνει ευγενής, την ώρα της πιο μεγάλης χυδαιότητας. Σκέψου, δηλαδή, πόσο πιο ανεπαρκείς, είναι αυτοί οι πολιτικοί μας αστέρες, που του δώσανε τα πρωτεία...
Χαϊβάνια που τους ψηφίζατε, σκέφτομαι...Απρεπείς και γελοίοι... Αυτή είναι η μαγιά του δικομματισμού, στην έρημη χώρα.
Να μην ελπίζετε σε τίποτε, λέω της θυγατέρας και του γιόκα μου, απο δαύτους. Δέστε μόνο, με πόση περιφρόνηση μιλάνε οι ξένοι εργάτες, σκοτεινοί και στερημένοι, στις γειτονιές γι΄ αυτούς.
Προσκυνημένοι και ξεφτίλες. Ζούνε χωρίς αναμνήσεις. Γεμίζουνε μετά τα νεκροταφεία με την ανωνυμία τους. Κατάντια.
Δεν έχουνε καν το κουράγιο να σκοτώσουν τους ομοίους τους.
Αρχίζει μια εποχή, μεγάλης παρακμής. Θα σωθούμε- αν σωθούμε...-επειδή θα βρεθεί μια καινούργια γεννιά που δεν θα υποκύψει στη γοητεία της αυτοκαταστροφής και αυτοδικαίως, θα καταγαμεί όσους αποτολμούν στο εξής αφορολόγητοι, τη διαδρομή Αράχωβα- Μύκονος.
Υ.Γ: Το θέμα ποτέ δεν είναι προσωπικό. Αλλά και που είναι πολιτικό βγαίνει τίποτε; Πηγαίνουμε απο το ΠΑΣΟΚ στο χειρότερο...

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

ΕΡΕΣΧΕΛΟΥΝ... ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!


 *Το δημοσίευμα του 1834

         Τις μέρες αυτές η χώρα μας βιώνει μια κατάσταση παράλυσης της διοίκησης του κράτους. Ας κάνουμε μια βουτιά στην Ιστορία και ας πάμε στο 1834...
          Τότε η εφημερίδα "Αθηνά" είχε γράψει και το αναδημοσίευσε στις 15 Νοεμβρίου 1834 η "Εθνική Εφημερίδα" ένα σχόλιο, άκρως επίκαιρο και στις μέρες μας... Νοέμβρης ήταν και τότε. Και η παραλυσία στον κρατικό μηχανισμό ήταν εμφανής. Όπως και τώρα, που κοιλοπονάνε τα κόμματα για να γεννήσουν μια καινούργια κυβέρνηση περιορισμένων δυνατότήτων. Ιδού το εύστοχο σχόλιο:
          "Το υπουργικόν συμβούλιον εις παραλυσίαν. Ο καθείς των υπουργών φέρει εις συνεισφοράν την ιδίαν του αμάθειαν ή την ιδίαν του σιωπήν. Ερεσχελούν, χασμουριούνται, ξενυστάζουν με κανέν δροσιστικόν ή πνευματώδες ποτόν και επανέρχονται εις τας οικίας αυτών έχοντες την συνείδησίν των καθαράν, ότι έσωσαν την πατρίδα".
*Η λεξικογραφική τεκμηρίωση

              Ο καθένα μας μπορεί να κάνει τις αναγωγές του στα καθ' ημάς, στη σημερινή πραγματικότητα. Και για να μην απορείτε, η λέξη "ερεσχελούν" σημαίνει "λένε ανοησίες"!!! Η λέξη είναι Ομηρική. Παράγεται από τις λέξεις έρις και χαλώ...

Π. Αθ.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Εκλογές τώρα!

Παρακολουθώντας ασθμαίνοντας κανείς όσα συμβαίνουν με ραγδαίο ρυθμό τις τελευταίες ημέρες, θα νόμιζε ότι ολόκληρη η Ελλάδα έχει μεταβληθεί σε μια σκηνή από άψυχες μαριονέτες τα νήματα των οποίων βρίσκονται σε ξένα χέρια.
Όμως μια τέτοια διαπίστωση προσφέρει αδικαιολόγητο άλλοθι στην ελληνική πολιτική τάξη.
Είναι αλήθεια ότι μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας συντελείται ένα πραξικόπημα εις βάρος της χώρας και του λαού της, με όρους φθηνού θεάματος.
Από την στιγμή που ο ανεκδιήγητος Γ. Α. Παπανδρέου εγκλώβισε τη χώρα στη μεθόδευση ενός δημοψηφίσματος που όχι μόνο ανακλήθηκε με την ουρά στα σκέλια, αλλά, στην πορεία εκτελωνίστηκε σαν ωμός εκβιασμός από το διευθυντήριο, χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως νομική βάση, όλοι αντιλήφθηκαν ότι το θέμα της συμμετοχής μας στο ευρώ, τέθηκε με τέτοιον τρόπο, ώστε να κλείσει οριστικά και παραδειγματικά και φυσικά με τους χειρότερους δυνατούς όρους για την πατρίδα μας.
Ο πρόεδρος της ΝΔ, Αν. Σαμαράς που ακολούθησε εδώ και 19 μήνες μια αντιμνημονιακή ρητορική, αναδιπλώθηκε θεαματικά και ολέθρια για τον ίδιο και όσους τον πίστεψαν. Αφότου, αποδέχθηκε το δίλημμα «μέσα ή έξω από το ευρώ» και την επαίσχυντη Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου, είναι υποχρεωμένος να ζευτεί τώρα υπάκουα, όπως απαιτούν απέξω, στο κάρο της υποτέλειας και να πιει το πικρό ποτήρι της συνευθύνης μέχρι τον πάτο. Οι θυμωμένες αντιδράσεις που εκδηλώνονται στο γαλάζιο στρατόπεδο, επιβεβαιώνουν στον κατηφή Σαμαρά, την στυφή προσδοκία ότι θα βαδίσει σε έναν δρόμο που έχουν χαράξει άλλοι κι ότι θα αναγκαστεί να αποχαιρετίσει άδοξα την «Αλεξάνδρεια» της πρωθυπουργίας, ξαναβάζοντας το καλό του κοστούμι οριστικά στη ναφθαλίνη.
Στην πολιτική, όπως άλλωστε συμβαίνει στη ζωή, όπως στρώνει κανείς έτσι κοιμάται, λέει η ευθύβολη λαϊκή κρίση.
Προς γενική κατάπληξη, όμως, στο ίδιο εκβιαστικό δίλημμα, βυθίστηκαν αύτανδρες και ανήμπορες και οι δυνάμεις της κοινοβουλευτικής Αριστεράς, οι οποίες αντί να κινητοποιήσουν τους πολίτες γι αυτό το πραξικόπημα που δεν έγινε με όπλα, αλλά είχε το ίδιο πρακτικό αποτέλεσμα-την αναίμακτη κατάλυση της Τέταρτης Ελληνικής Δημοκρατίας- άφησαν το λαό ξυλάρμενο, να παρακολουθεί αμέτοχος τη νέα βαρειά υποδούλωση της χώρας.
Χάρη στις ασφυκτικές διεθνείς πιέσεις που σιγοντάρισαν με τις δικές τους, μικρές αλλά, υπολογίσιμες δυνάμεις και οι εγχώριοι κλεπταποδόχοι του μόχθου μας-δείτε ποιοι πράσινοι βουλευτές βγήκαν απέναντι στον ΓΑΠ αξιώνοντας επιτακτικά, απο το θράσσος των πατρώνων τους ορμώμενοι, την παραίτησή του και θα καταλάβετε…- η Ελλάδα απειλείται να έχει για απροσδιόριστο, μεν, αλλά, με βεβαιότητα επαρκή χρόνο, μια κυβέρνηση υπαγορευμένη από τους Τραπεζίτες και τα κάθε λογής συμφέροντα που θέλουν να διαγουμιστεί εκδικητικά αυτός ο ευλογημένος τόπος και να γίνουμε από αφεντικά, (στο βαθμό που είμασταν, τέλος πάντων, αλλά, κρατώντας έστω χωρίς όφελος τους ιδιοκτησιακούς τίτλους) ανεπιθύμητοι φιλοξενούμενοι και παρίες-Δούλοι...
Είναι βέβαιο ότι το πολιτικό σκηνικό δεν πρόκειται να είναι ποτέ ξανά το ίδιο, δεδομένου ότι οι μνημονιακές δυνάμεις που βρίσκονταν οριζόντια στο υπόστρωμα όλων των αστικών κομμάτων από το ΛΑ.Ο.Σ μέχρι την Κεντροαριστερά, βγήκανε πλέον στο ξέφωτο και επιδεικνύουν την παληομοδίτικη πραμάτεια τους.
Άλλωστε, οι διαφορές τους είναι ανεπαίσθητες, αφού, ανέκαθεν το πολιτικό κατεστημένο στήριζε την εξουσία του στην ζηλότυπη περιφρούρηση και διανομή των κρατικών πόρων.
Όμως στο μεταξύ, οι καρπαζιές από την Εσπερία πέφτουν σύννεφο, καθώς η μία ιταμή αξίωση, διαδέχεται την άλλη, μέχρις ότου καμφθεί και η τελευταία αντίσταση στην ξεπεσμένη πολιτική τάξη και συρθούν όλοι μαζί στην τυφλή εκτέλεση των εντολών της τρόϊκας, χωρίς αστερίσκους και ενστάσεις. Θα στέρξουν;
Διότι με τη φόρα που έχει πάρει ο Όλι Ρεν και το σκυλολόι τους θα μας στέλνουν σε λίγο ατομικά ειδοποιητήρια κατ΄ οίκον.
Όπως είχε πει προ καιρού άλλωστε ένας από τους βλοσυρούς εκπροσώπους των «δανειστών», «η ελληνική πολιτική τάξη οφείλει να αντιληφθεί ότι η εφαρμογή του Μνημονίου δεν είναι μόνο υποχρεωτική, πρέπει να είναι και αρεστή»!..
Το είπε με άλλα λόγια ο Σόϊμπλε, όταν παρατήρησε γελώντας σαδιστικά «Άδικο αυτό για τους Έλληνες αλλά, έτσι πρέπει να γίνει» κι όποιος αμφιβάλλει, ας ρωτήσει τον Σαμαρά, που νόμισε απερίσκεπτα, ότι μπορεί να παίζει εν ου παικτοίς…
Προς το παρόν, στο μικροκομματικό παιχνίδι, όπου οι εγχώριοι αστέρες διαπρέπουν μην έχοντας δυνατότητες για τα ψηλότερα, ο Παπανδρέου και οι δικοί του, αισθάνονται, όσο κι αν ακούγεται παράδοξο στο χάλι που μας φέρανε, ότι έσωσαν…αξιοπρεπώς την παρτίδα, πετυχαίνοντας προηγουμένως να βάλλουν στο λασπωμένο γήπεδο την αξιωματική αντιπολίτευση. Για να μην μείνει μάλιστα καμία αμφιβολία για το "ποιόν" της νέας κυβέρνησης, ο ίδιος ο ΓΑΠ -που φρόντισε χαιρέκακα να θυμίσει στις στελεχάρες του, πως όταν εκείνοι ήσαν μεγαλο-υπουργοί και τα βαλιτσάκια πηγαινοέρχονταν, τότε, δεν έθεταν θέμα παραίτησης (σ.σ: έχουν οι ΠΑΣΟΚοι ράμματα πολλά γαι τις εκατέρωθεν γούνες...)- προειδοποίησε για τον κίνδυνο να εμφανιστεί μια κυβέρνηση ανδρεικέλων που θα κινείται σαν ηλιοτρόπιο, γύρω από τα συμφέροντα.
Για τον ίδιο λόγο, στο υπουργικό συμβούλιο της περασμένης Κυριακής, ανέφερε εμφατικά, ότι τον πολέμησαν λυσσαλέα ΜΜΕ, πετρελαιάδες, εργολάβοι, προμηθευτές και ιδίως τα τραπεζικά συμφέροντα, όταν η κυβέρνηση αποφάσισε πως οι αυξήσεις του μετοχικού τους κεφαλαίου, θα γίνουν με κοινές μετοχές οι κάτοχοι των οποίων θα έχουν αναφαίρετο δικαίωμα λόγου και ψήφου και όχι με προνομιούχες, ώστε να συντηρηθεί ανέπαφο το σημερινό ιδιοκτησιακό άβατο, όπου ο λαός χρηματοδοτεί την ίδια του την λεηλασία απο τους "επιφανείς" μετόχους.
Και μερίμνησε ακόμα να αφήσει και μια ηχηρή αιχμή, συνιστώντας «να δει η νέα κυβέρνηση» και το θέμα των υπεράκτιων τραπεζικών εταιρειών, τις οποίες ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, θέλει να αφήσει εκτός ελεγκτικού πεδίου της Black Rock που ξεσκονίζει τώρα τα κιτάπια τους.
Γιατί δεν τα έπραττε όλα αυτά όταν ήταν πανίσχυρος και αδιαμφισβήτητος; Και γιατί, αυτός ο καταλληλότερος ποδηλάτης, προτίμησε να κάνει τους εκπροσώπους των συμφερόντων που αδρά περιέγραψε προνομιακούς συνομιλητές του και συνδαιτυμόνες;
Επ΄ αυτών, ο ΓΑΠ που φαίνεται πως ανακάλυψε την διαπλοκή στην πτώση του και αφού νωρίτερα με την κυβέρνησή του, της είχαν στρώσει το κόκκινο χαλί για να περάσει θριαμβικά από τη βασιλική θύρα, οφείλει πειστικές απαντήσεις!
Φεύγοντας από μια βραχύβια πρωθυπουργική θητεία, στην οποία ο επίγονος του Τσολάκογλου πρόλαβε να φέρει σε πέρας την αποστολή του με πειραματόζωο την ίδια τη χώρα του-αν υπήρξε ποτέ χώρα του- το μόνο για το οποίο νοιάστηκε, ήταν, σύμφωνα με τα λόγια του «να τηρηθούν οι δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει» με την Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου.
Οι δεσμεύσεις που ανέλαβε προεκλογικά απέναντι στο λαό, ήταν αγιοβασιλιάτικες και δεν υπολογίζονται…
Το δυστύχημα, μιλώντας γενικότερα, είναι ότι αυτήν τη στιγμή, οι άνθρωποι της εξουσίας δεν μπορούν να δούνε ο,τιδήποτε πέρα από την ανάγκη να υπερασπιστούν το ευρώ.
Υπερβαίνοντας μάλιστα κάθε όριο νομισματικής και δημοσιονομικής Ορθοδοξίας οι πολιτικές ηγεσίες, έχουν αναγάγει την υπεράσπιση αυτού του υβριδικού νομίσματος, σε πατριωτικό καθήκον.
Η περιορισμένη αντίληψή τους για τον ρόλο που πρέπει να παίξουν η πολιτική και το κράτος σε μια περίοδο κοινωνικού και οικονομικού μετασχηματισμού, δεν αφήνει περιθώρια να αισιοδοξούμε ότι εν μέσω δεινής κρίσης, έχουν κατανοήσει πως τα καθήκοντα έχουν αλλάξει.
Από την ανικανότητά τους ωστόσο, να ελέγξουν τις κοινωνικές συγκρούσεις που έρχονται πλησίστιες, οδηγούν μοιραία στην κατάρρευση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Άνθρωποι δίχως σέβας

Αυτό το σάπιο καθεστώς που ανέβηκε σήμερα το βράδυ στο βήμα και στάθηκε χαριεντιζόμενο στα έδρανα, στην αίθουσα της Γερουσίας του Κοινοβουλίου, τραγουδούσε απεγνωσμένο την διάλυσή του.
Παπανδρέου και Βενιζέλος, ξεράσανε διαδοχικά ωκεανούς εκατέρωθεν χολής, ψεύδους και κοινοτοπίας, που θα ήταν τίτλος τιμής για μας να πνιγούμε μαρτυρικά σε τούτα τ΄απόνερα.
Για όσους τυχόν, είχανε ψευδαισθήσεις, σημείωσα πως η πρώτη φορά που χειροκροτήθηκε η πρωθυπουργάρα μας, απο τους..."εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού", ήταν όταν είπε με το σταθερά ξέπνοο ύφος του "Εμείς, ως ΠΑΣΟΚ, δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε, ποτέ δεν είχαμε κάτι να κρύψουμε, διότι εμείς θέλουμε το καλό της Ελλάδας, το καλό για την ανάπτυξη, το καλό του τόπου, τίποτε άλλο". (σ.σ:Μπαίνω στον πειρασμό μόνο αυτό να σχολιάσω: πες μας ρε μεγάλε τι γινήκανε τα λεφτά του Τσουκάτου;)
Άκουσα και των δυονών τις ομιλίες. Ο ένας (ο Γ.Αν. Παπανδρέου) μεταφράζει σαν φιλέληνας την άβυσσο της ξένης του πατρίδας. Κι ο άλλος, γίνεται χυδαία απρεπής, προσπαθώντας να προλάβει την απόρριψη όσων έχουν την υπομονή να τον ακούνε. Στ΄ αρχίδια τους πως τη βγάζει ο κόσμος.
Είναι βέβαια, τραγικά διασκεδαστικό, οτι αυτοί οι πολιτικάντες σαλτιμπάγκοι, παίζουνε τα ρέστα τους, μπροστά σε ένα κάτωχρο και πένθιμο κομματικό ακροατήριο που έχει προ καιρού ξεφορτωθεί την εντιμότητά του στο βεστιάριο κι απορεί, ύστερα, που τρώει χλαπάτσα στις δημόσιές του εμφανίσεις... Στ΄ αρχίδια των κι αυτωνών. (Φτάσαμε στην κατάντια η Ελβετία να μας πιέζει για να μας δώσει στοιχεία για τους Έλληνες καταθετες, κι εμείς να λέμε ηρωϊκά Όχι...)
"Αυτή είναι μια ύψιστη πράξη δημοκρατίας!" δικαιολόγησε την απόφασή του για...Δημοψήφισμα ο Παπανδρέου, προσθέτοντας με προβλέψιμο στόμφο (σ.σ: ποιος αθεράπευτος μαλάκας αλήθεια του γράφει τους λόγους;) "Είναι μια ύψιστη στιγμή πατριωτισμού για τον πολίτη να αποφασίσει. Λοιπόν, ας δώσουμε το λόγο στο λαό. Να αποφασίσουμε, όχι για τα πρόσωπα ή για τα κόμματα, αλλά κατευθείαν για την τύχη και την πορεία της χώρας". Συνομιλητής της ίδιας πυρετικής μοναξιάς ο Βενιζέλος, δεν άντεξε να μην εξομολογηθεί κατόπιν, αυτό που τον κάνει ανείπωτα να υποφέρει(σ.σ: με δικά μου, πλην διόλου ανακριβή λόγια) : στο επόμενο τρίμηνο θα τ΄ αλάξουμε όλα ακόμα και τα πρόσωπα"!
Ζήσαμε, θέλω να πω, μια ερωτική στιγμή. Απλώς δεν την πήραμε χαμπάρι...

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Ο χρόνος τους τελείωσε!

Δεν είναι ανάγκη να προσθέτει κανείς περισσότερο θυμό, σε έναν ήδη, υπάρχοντα, σκοτεινό κι ακατέργαστο, αλλά, μας κυκλώνει ενίοτε αναπόφευκτα, η φρίκη.
Έχοντας προ πολλού συνηθίσει να φθέγγεται με μιαν αφύσικη υστερία, η υπουργάρα μας των Οικονομικών, Β. Βενιζέλος, λέει με αβάστακτο στόμφο εκείνη την προχθεσινή μεγάλη νύχτα, απ΄ το εξωτερικό:
«Αδυνατώ να πιστέψω ότι θα υπάρξει κάποιος που δεν θα θελήσει να στηρίξει αυτήν τη συμφωνία. Αδυνατώ να πιστέψω πως υπάρχει έστω και ένα πολιτικό κόμμα στη Βουλή, έστω κι ένας υπεύθυνος πολιτικός ηγέτης που δεν θέλει κι αυτός να βάλει την υπογραφή του στην απαλλαγή του έθνους μας από ένα σημαντικό μέρος του ιστορικού βάρους του δημοσίου χρέους(...)".
Ξέρει ο Βενιζέλος οτι τα λόγια μας, δείχνουν τα όριά μας. Και προσπαθεί πιεστικά απο τότε που ανέλαβε το ζόρικο πόστο- απο το οποίο θέλει διακαώς να αποδράσει μέσω εκλογών-να χρησιμοποιήσει καινούργιες λέξεις, μπας και τις απογαλακτίσει απο το παληό τους φορτίο. Μάταιος κόπος. Βυθίζονται στα αβαθή της προσωπικής του ιδιοτέλειας. Γνήσιος εκρόσωπος της υπαλληλικής πολιτικής τάξης που εκφράζει, δεν ημπορεί να ανταλλάξει απόψεις σε στάση προσοχής. Δεν φταίει αυτός. Τόσος είναι...
Και είναι αλήθεια, πως όταν δεν έχεις εθνικό σχέδιο και σκληρούς ώμους ώστε να αντισταθείς στην κτηνώδη Γερμανική βία και τους εκβιασμούς των αγορών, όπως, κι όταν έχεις συνομολογήσει αδιάντροπα πως είσαι παρίας, μοιραία γίνεσαι διαθέσιμος με συνέπεια να οδηγείσαι μετά, στις βολικές ψυχολογικές υπεραναπληρώσεις προσπαθώντας να μεταθέσεις τα βάρη σε ξένες πλάτες...
Η συμφωνία που υπογράψανε οι νέοι Τσολάκογλου, μας πάει ολοταχώς στην ξέρα της μεγάλης ανέχειας και στην απόλυτη υποτέλεια.
Και τίποτε πιο θλιβερό, απο την εικόνα του Γεωργίου Α. Παπανδρέου που επιχειρούσε τα χαράματα της περασμένης Πέμπτης να παρουσιάσει τις νέες δανειακές επιβαρύνσεις και την ασφυκτική στο εξής παρουσία των επιτηρητών- που, εκτός των άλλων, μας επιβλήθηκε- ως... Ελληνικής επίνευσης αίτημα. Να δηλώνει ας πούμε, ψευδόμενος, πλην όμως, με... αδιαπραγμάτευτο και βαθύ αίσθημα μιας, άτεχνα προσποιητής (σ.σ: αφού, ο άνθρωπος δε το΄ χει...) "εθνικής αξιοπρέπειας":
«Εμένα, δεν μου αρέσει κάθε τρεις μήνες να γίνεται ένα «σόου». Εγώ θέλω να είναι εκεί, επιτόπου, και αν υπάρχει ένα οποιοδήποτε πρόβλημα, να το λύνουμε άμεσα. Να βλέπουμε άμεσα αν υπάρχει κάποια καθυστέρηση κάπου, να εντοπίζουμε το πρόβλημα και να το συζητάμε».
Άμα το σώβρακο κατέβει μέχρι τα γόνατα, μετά πέφτει μόνο του , λένε στο Αγρίνιο...
Είχε δυστυχώς για την αλήθεια προηγηθεί η Μέρκελ, που δήλωσε απροκάλυπτα:
«Θα υπάρξει καθεστώς ενισχυμένου ελέγχου αναφορικά με την εκπλήρωση των ελληνικών υποχρεώσεων. Θα υπάρξει μόνιμη παρουσία στην Ελλάδα. Θα είναι εφικτό να ελέγχονται τα μέτρα που λαμβάνονται από την Ελλάδα. Νομίζω ότι από το να ταξιδεύει εκεί η τρόικα κάθε τρεις μήνες, είναι καλύτερα να υπάρχει ένα μόνιμο σύστημα εποπτείας».
Ποιά γλώσσα μιλάνε αυτοί οι ανθρώποι;
Θέλουνε, όθεν, να πανηγυρίσουμε που μας βύθισαν σε ακόμα μεγαλύτερα χρέη; Αλλά και για το γεγονός, οτι τώρα με την ακόμα επαχθέστερη επιτροπεία, μας στερούν την ευθύνη ακόμα και να χαράξουμε την ίδια τη μοίρα μας; Και απευθύνουν προσκλητήρια ...εθνικής ενότητας, τρομάρα τους, αυτοί οι σύγχρονοι εθνικοσοσιαλιστές, σημαίνοντας σιωπητήρια - μπροστά στο φονικό- το ύστατο καταφύγιο, όλων των εξωνημένων που νοιώθουν πως τελείωσε ο πολιτικός χρόνος τους και γυρεύουνε απεγνωσμένα συνενόχους...
Και δε συζητάμε για την τραγωδία της αξιωματικής αντιπολίτευσης...Να σιγοντάρει μέρες τώρα, σαν απρόθυμη νύφη το θέμα των περιβόητων "181" ψήφων που απαιτούνται, λέει για την κύρωση της νέας επονείδιστης συμφωνίας... Σάμπως υπάρχει Σύνταγμα, πέρα απ΄ένα κουρελόχαρτο, όπως το καταντήσανε τα καμάρια της λεγάμενης "Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας"...
Και ποιον προϋπολογισμό θα συζητήσουνε όλοι αυτοί οι γελοίοι στα τέλη Νοεμβρίου; Αυτόν που κάθε ημέρα, θα τελεί υπό την αίρεση των βλοσυρών τροϊκανών υπαλλήλων; Το δούλεμα έχει παραγίνει!..
Η γεβεντισμένη κι ανυπόληπτη "Δημοκρατία" τους δε μας αφορά, όσους απο εμάς, τουλάχιστον, είμαστε αποκλεισμενοι και χωρίς μερτικό απο μια ζωή που έτσι κι αλοιώς μας σπρώχνει στα αζήτητα.
Υπήρξανε σήμερα στις παρελάσεις, αποδοκιμασίες κι "αποδοκιμασίες". Κάποιες απο αυτές, δεν αφήσανε πίσω τους καμία ηθική καταβολή. Προσφέρανε αντίθετα, μια καλή ευκαιρία να χαρακτηριστούνε "αποκλίνουσες συμπεριφορές" και να γίνουν, εκούσια ή όχι, καλοί αγωγοί της θεσμικής προτεραιότητας για την "διατήρηση της τάξεως". Τέτοιον κόσμο "διαπαιδαγώγησε" το ΠΑΣΟΚ κι η Ακροδεξιά στη χώρα, αυτά λούζονται...
Οι υπόλοιποι, γνωρίζουμε πως ένα σύστημα που μας εξωθεί στο περιθώριο, με την πλαστή δικαιολογία οτι δε μας χρειάζεται, μας είναι εξίσου αχρείαστο και πρέπει να το χαλάσουμε.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Γι΄ αυτά τα άφθαρτα άστρα!..

Όταν ένας πολιτισμός αναζητά τη σωτηρία του, χαράζει η στυφή μέρα μιας ατέρμονης παρακμής. Όμως- ας πω κι εγώ την κουταμάρα μου- εκεί όπου εκπνέει η γελοιότητα της ύπαρξής μας, εφοδιάζεται το μέλλον, εγκαινιάζοντας, λέω, μιαν νέα εγκαρδιότητα.
Όποιος έχει συνοδέψει γκόμενα στη συνοικία του Αγίου Παντελεήμονα μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Η απελπισία, είναι μεταδοτική. Το μηδέν, ισάξιο του τίποτε. Σάμπως η ζωή η ίδια να καταγίνεται να σε πείσει, πως το μόνο πράγμα που αξίζει, είναι να απαλλαγείς όσο πιο γρήγορα γίνεται από αυτήν. «Αν δεν είχα τα παιδιά, θα σου ΄λεγα…» μου λέει υπαινικτικά χθες βράδυ ο φίλος μου ο Βαγγέλης. Ποιος να επωμιστεί τα άχθη του διπλανού;.. Η στεναχώρια για πολλούς ανθρώπους έχει γίνει ρουτίνα. Γνήσια Καζαντζιδικός, ξέρω από πρώτο χέρι, ότι η αδικία μας κυβερνάει.
Όμως αυτό, δεν είναι βαρειά μοίρα. Δεν υπάρχει μεταφυσική στο άδικο, Δεν είναι ειμαρμένη.
Θα τους γαμήσουμε το σπίτι στο μεταξύ, όλων αυτών που ζούνε στις… «υψηλές εξασθενήσεις» και τα «άχρωμα φωτοστέφανα», σαν να οδηγούμε εμείς οι υπόλοιποι μαλάκες, αενάως στις στροφές της Ελασσόνας κι αυτοί να πίνουνε μετά, στην φθαρμένη υγειά μας.
Είμαστε στο περιθώριο, επειδή, συναινέσαμε σε αυτό. Κι όχι γιατί μαζί τα φάγαμε με τον πούστη τον Πάγκαλο. Πες, ότι υπήρξαμε δαίμονες, κομπορρήμονες κι αλαζόνες. ΠΑΣΟΚους δε μας είπε ποτέ κανείς, ατιμώρητα…
Κρίμα που ο κόσμος, χρειάζεται την απειλή των θεών για να φτάσει να πει κάποτε ότι είναι ελεύθερος. Κρίμα που πάψαμε να διατηρούμε τις αμφιβολίες μας, κουβαλώντας ασήκωτα φορτία μέσα σε τούτην την πνιγηρή χώρα κι αυτοκαταστρεφόμαστε με ευφάνταστους τρόπους, εμείς οι πρίγκιπες, εξαιτίας της προχειρότητας των ξεπουλημένων πολιτικών.
Τα σημαντικά, λίγο- πολύ, έχουν ειπωθεί από αυτούς που στα Οικονομικά ξέρουνε κάτι περισσότερο από τα δικά μας κολλυβογράμματα. Θα ξαναβρεθούμε, εμείς οι ελεήμονες και θα σηκώσουμε απ΄ τη λάσπη και τους άλλους.
Απλώς, αυτός ο κόσμος, για την ώρα, δεν είναι στη θέση του.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΙ ΤΑΜΕΙΑ...


Πολύς λόγος γίνεται για τη βλάβη που θα υποστούν τα Ταμεία από το "κούρεμα". Λέγεται, ότι το βασικό μας Ταμείο ΕΤΑΠ ΜΜΕ, έχει ομόλογα ύψους 2 δισ. ευρώ.  Έτσι για να ευθυμήσουμε, θυμίζω ένα στίχο που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα ΒΕΛΟΣ στις 26 Ιουνίου του 1870.


                     "Εάν δεν έχη σήμερον πεντάραν το Ταμείον,
                     τω έδωκεν καθάρσιον εχθές το υπουργείον!!!!".


Για την αντιγραφή
Σιτάλκης

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΗΜΕΤΕΡΩΝ ΛΑΜΟΓΙΩΝ!!!

          Επειδή πολλές φορές ακούμε για λαμόγια στο χώρο του Τύπου στις μέρες μας, ενίοτε και άδικα, ας θυμίσουμε ένα στίχο, που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα ΒΕΛΟΣ στις 18 Ιουνίου 1870, με αφορμή τα λύτρα που ζητούσαν τότε οι ληστές από τους αιχμαλώτους τους.


"Την τέχνην λέγουσι τινές, των λύτρων εις χρυσάφι
εδίδαξαν είς τους ληστάς, οι δημοσιογράφοι".

          Από τότε μερικοί έχτιζαν το μύθον του επαγγέλματος, που βέβαια δεν πρέπει να εκλαμβάνεται γενικευμένα, εξαιτίας ορισμένων λαμογίων.

Για την αντιγραφή
Σιτάλκης


Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΛΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΡΟΛΟΥ ΟΓΛ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ ΤΟ 1878


Ο Κάρολος Όγλ

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Ο Κάρολος Όγλ   (Carl Ogl) είναι μια ευγενική μορφή ενός τολμηρού δημοσιογράφου, που βρήκε οικτρό θάνατο κατά την επανάσταση της Θεσσαλίας, το 1878.
          Από το 1876 στις αλύτρωτες περιοχές της Θεσσαλίας, την Ηπείρου της Μακεδονίας και της Κρήτης, επικρατούσε επαναστατικός αναβρασμός. Όταν εξερράγη ο ρωσοτουρκικός πόλεμος τον Απρίλιο του 1877, πολλοί πίστεψαν πως ήρθε η στιγμή της απελευθέρωσης. Έτσι άρχισαν να σχηματίζονται από τους κατοίκους, αλλά και εθελοντές που έρχονταν από την κυρίως Ελλάδα (της Μελούνας τότε…) ένοπλα σώματα.
          Η κυβέρνηση των Αθηνών παρά τις ρωσικές προτροπές να κινηθεί κατά της Τουρκίας, εμφανίζονταν διστακτική. Στις 11 Ιανουαρίου 1878 σχηματίσθηκε κυβέρνηση υπό τον Αλέξανδρο Κουμουνδούρο, ο οποίος λόγω των πιέσεων, έδωσε τελικά εντολή στον στρατηγό Σκαρλάτο  Σούτσο να κινήσει στρατεύματα από τη Λαμία στο τουρκικό έδαφος, χωρίς όμως να κηρύξει πόλεμο κατά την Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό όμως έγινε, όταν ο ρωσοτουρκικός πόλεμος έβαινε προς το τέλος του, με τους Ρώσους να προελαύνουν και να σταματούν στον Άγιο Στέφανο, δηλαδή στο πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης, όπου υπεγράφη η ομώνυμη συνθήκη. Αυτό πλέον έδινε την ευκαιρία στην Τουρκία να μεταφέρει στρατεύματα σε άλλες περιοχές όπου επικρατούσε επαναστατικός αναβρασμός. Έτσι υποδείχθηκε στην Ελλάδα κυρίως από τους Άγγλους, να αποσύρει τα στρατεύματά της. Ό,τι όμως δεν έκανε το κράτος, το έκαναν οι εθελοντές πολίτες.

Στο φανάρι της Λάρισσας

Αυτή η καθυστέρηση πάντα, στη Λάρισσα.
Αδιάφορη αναμονή, χωρίς όφελος.
Φτερωτοί δεινόσαυροι πετάνε πάνω απ΄ το τιμόνι μου εκείνη την ώρα
Ανοίγει το Χρυσανθακι το νεσεσέρ της, κι αποσπάει την προσοχή τους
"Πουλί φυλακισμένο, στα 1900" αρχίζει να διηγείται, μετά ο Ηλιάκος
Περνάμε αυτήν την εθνική οδό, μου φαίνεται, εδώ και κάτι αιώνες.
Και πάντα εκεί στο Βελεστίνο, στο κυπαρίσσι, ας λένε οι στατιστικές, βγαίνει ο παππούς μου ο Παναγιώτης. Αψηλός, ευθυτενής κι Αρβανίτης. Ραγισμένος απο μέσα του.
Ακούμε αμίλητοι μαζί, τ΄ αμάξια στην Εθνική να σφυρίζουν
-Θα ξανάρθεις του χρόνου;
-θα ξανάρθω, παππού
Μέχρι να φανεί αγκομαχώντας το πράσινο λεωφορείο που γράφει Καστοριά.
"Τον μικρό να μου στέλνεις" παραγγέλνει στη μάνα μου, μια φορά, "ο μεγάλος με νευριάζει...".

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Ήμουν-δεν ημουν...- κι εγώ εκεί.

Σε συγκρούσεις όπως αυτές που γινήκανε χθες στο Σύνταγμα, ακούς με δέος την κλαγγή των όπλων, πλην όμως δυσκολεύεσαι να διακρίνεις το χρώμα της στολής...
Διότι, ανάμεσα σε αυτούς που ξεκίνησαν πρώτοι να πετάνε πέτρες στα ψαχνά του απόλεμου πλήθους, δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις τους μπάτσους, απο τους εξωκοινοβουλευτικούς της Αριστεράς, ή τα... καϊνάρια της Χρυσής Αυγής, απο τους έξαλλους "ταραξίες των γηπέδων". Μόνο ο "Σκάϊ" το κατάφερε και "είδε", Εμφύλιο...
Ήμουν στη γωνία της "Μεγάλης -η χάρη της- Βρεταννίας"- όταν ενα κομμάτι μάρμαρο, έσκισε το μάτι του διπλανού μου, πεταγμένο απο αυτούς τους αφανείς επαναστάτες που θέλουνε να καεί το μπουρδέλο η Βουλή, χωρίς καμιά πρόταση για το τι θα μπει στη θέση του. Πήρα χωρίς δεύτερη σκέψη μέρος στα επεισόδια και κυνήγησα μαζί με τους Κνίτες κάτι κοντοκουρεμένους αδιευκρίνιστης πολιτικής ταυτότητας, που πετροβολούσανε τον κόσμο.
Συμμερίστηκα, όθεν, την απόφαση του ΚΚΕ, να μην επιτρέψει στο πιο απαισιόδοξο κοινωνικό κλίμα να ξαναγίνει το Σύνταγμα, ένα πληκτικό θέατρο προβλέψιμων συγκρούσεων που θα ξαναστείλει τους φιλήσυχους στο σπίτι.
Όμως έφυγα αργά το απομεσήμερο απο την πλατεία, βλέποντας τις συντεταγμένες λεγεώνες του Περισού να αποχωρούν λουσμένες στο φως της ιδιωτικής τους έπαρσης, με τη στυφή σκέψη, πως αυτό το κόμμα, δεν μπορεί να ανατρέψει τούτη τη πνιγηρή τάξη πραγμάτων...

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Ο θυμός, διαβάζεται κι αλλοιώς!

Οι εκπρόσωποι Τύπου είναι υπηρεσιακοί απατεώνες με θεσμική μπαγκέτα στο χέρι. Ενορχηστρώνουν το καθημερινό ψεύδος.
Η εξαπάτηση όμως θέλει τέχνη. Άλλο να λες σε μια κυρία στη μπάρα πόσο σκοτεινό είναι το βλέμμα της κι άλλο ν΄ ακούς λόγου χάρη, τον κουστουμάτο εκπρόσωπο της Αστυνομίας αυτόν τον Θ. Κοκκαλάκη, με τ΄ όνομα, να υποστηρίζει με τσογλανίστικη αναίδεια, ότι την περασμένη Τετάρτη στο μετρό της Αθήνας, «τα ΜΑΤ δεν έκαναν χρήση χημικών», διότι σε άλλη περίπτωση, όπως συμπέρανε ο γίγας, αυτοί που βγαίνανε από τον υπόγειο «θα είχαν τα ανάλογα συμπτώματα»!..
Ναι, η αφόρητη δύσπνοια και το… άδολο δάκρυ, ήταν από τη συγκίνηση που συμμετείχαμε στον εξωτισμό του Αθηναϊκού κέντρου, περπατώντας απάνω σε μια λεπτή στρώση από χημικές σκόνες…
Ο κ. Κοκκαλάκης, πάνω στο «τροχαίο» του με το ψέμα, υποστήριξε ότι οι ΜΑΤατζήδες βρεθήκανε εκεί κάτω-όπου αποβιβάζονταν αμέριμνοι ανθρώποι- γιατί κάποιοι καταστρέφανε ακυρωτικά μηχανήματα. Άτυχος και σ΄ αυτό. Τα μηχανήματα ήτανε σφραγισμένα από τους ίδιους τους υπαλλήλους που απεργούσαν και δείχνανε καλύτερα από ποτέ!
Κι η μόνη ίσως φορά που φάνηκε ειλικρινής, ήταν όταν δήλωσε- βγάζοντας επιτέλους την πυγολαμπίδα που κρύβει μέσα της η εξουσία-ότι το μετρό «δεν έχει άσυλο».
Ά γειά σου, ρε εκπρόσωπα!.. Το αυτό και δι΄ υμάς…

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Των Γενεών το Πέρασμα

έργο του Σταύρου Γαλανόπουλου
Κλείνω τα μάτια
Για να δω
Των μαργαριταριών το θάμπος
Του ουρανού τον ατέρμονα θόλο
Την ύπαρξή σου
Στου απότατου καιρού
Το πρωινό.
Να δω των γενεών το πέρασμα
Στη σπορά, στη βλάστηση
Στο θερισμό του βιού τους.
Στους χαλεπούς καιρούς
Στους ευμενείς καιρούς.
Κλείνω τα μάτια,
Και τότε,
Σε αποδρομή το όραμα
Αγγίζει κόσμους άγνωστους που δεν θα ζήσω
Τότε,
Κι ο στοχασμός σε αναδρομές
θωρεί καιρούς αλαργινούς
που δεν τους έζησα,
Όμως, τώρα, εδώ
πατώ το χώμα των παλιών καιρών
Το χώμα που θα πάρουν οι καινούριοι


από την τελευταία ποιητική έκδοση "Σαντορίνη του Χρησμού και του Ονείρου" του τ. αντιπροέδρου της Βουλής Παναγιώτη Κρητικού (Έκδοση του δήμου Θήρας, 2011)

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Εκπετω- κοτες;

Ν΄ακούμε καμία φορά το "Εγώ ήμουν τ΄ Αρχοντόπουλο" αδέλφια (Αποστόλης Μετσοβίτης στο κλαρίνο κι ο Κυρίτσης τραγούδι, κατά προτίμηση). Να ξέρουμε απο ποιό ύψος πέσαμε.

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Καθένας ξέρει για ο,τι λέει

Όπως καταλαβαίνουμε εμείς, των χαμηλών ορόφων οι δημοσιογράφοι, πολιτικά, ζούμε την εξής αντίφαση: να΄ χει η χώρα στο τιμόνι της τον Βενιζέλο, που ακολουθεί προσωπική στρατηγική (σ.σ: στ΄ αρχίδια του η Ελλάδα) και την ίδια στιγμή, να θεωρείται αυτός ο ανίκανος ιδιοτελής η χρυσή εφεδρεία του γένους. Τι κρίμα. Λες και δεν έχωμε καλύτερους!..
Βρήκε και κάνει, όμως… Και βάζει τους «δικούς» του βουλευτές και το υπαινίσσεται κι ο ίδιος, άλλωστε, οτι πρέπει να να πάμε σε κυβέρνηση "Εθνικής Σωτηρίας" ντεμέκ, με άλλον πρωθυπουργό από τον ΓΑΠ "και μετά τα βρίσκουμε" λέει, μήπως και αποφύγει το αναπόφευκτο ιστορικό όνειδος. Κι όλα αυτά για να πάρει το κομματικό μαγαζί και να χριστεί πρωθυπουργός με σοφέρ και φρουρούς, μιαν αποφράδα ημέρα ο αυτοβαρυσήμαντος; Που τους βρήκαμε αυτούς ρε παίδες; (σ.σ: Το σύστημα δεν έχει ακόμα αποφασίσει,μεταξύ των προθύμων, αλλά, διαρκώς του υποδεικνύει λύσεις του ΓΑΠ ο οποίος αγωνίζεται να διασώσει το οικόσημο των «Παπανδρέου» ο καημένος, να μη φύγουνε κι αυτοί νύχτα όπως οι Γλίξμπουργκ απ΄ τη χώρα)
Στ΄ αρχίδια του, κι αυτουνού που θα βρεθεί μετά η χώρα. Κατοχυρώνουν όλοι θέσεις, ενόψει βαρειάς πτώχευσης.
Έτσι νομίζουν… Δεν στέργει όμως ο Σαμαράς να τον διασώσει… Δε ξέρει κανείς πια τι απ΄ όλα έχουν οι άνθρωποι αυτοί μες το μυαλό τους. Δε θέλει, κατά πως φαίνεται ο πρόεδρος της ΝΔ να μοιραστεί με τον Γ. Παπανδρέου αυτό το βαρύ φορτίο και για την ώρα αρνείται τη συγκυβέρνηση, χωρίς όμως να έχει αξιόπιστες λύσεις. Όσο καλών προθέσεων κι αν είναι ο παληομοδίτης εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα ηγείται ενός αδύναμου ιδεολογικά κόμματος πλιατσικολόγων που δεν ημπορεί να καταλάβει τη δυσκολία της συγκυρίας.
Η λύση είναι οι εκλογές. Και μάλλον εκεί θα πάμε. Αυτήν την αγριότητα που ζούμε όμως, να την αποφασίσουμε εμείς ή να την αρνηθούμε! Αλλά, όχι με κινδυνολογία! Να΄ χουμε τα δεδομένα, λέμε. Τριακόσιες χιλιάδες ψυχές οι Ισλανδοί και διδάσκουνε αξιοπρέπεια.
Θα μας γυρίσουνε στις σπηλιές, για θα γίνουμε επιτέλους ανθρώποι;
Το γεγονός ότι η αχαμνή Αριστερά δεν υπάρχει σε τούτον τον προβληματισμό, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο...

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Τρίμμη γερά με τσαμπουκά...

Μετά απο πολυετείς προσπάθειες, ο ασυμπάθιστος κλάδος των δημοσιογράφων, απέκτησε χθες το απόγευμα επιτέλους και προεδρείο!..
Δεδομένου, οτι δεν υπάρχουν πια Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και, για να μην μακρυγορώ, μιας και τ΄ αφεντικά έχουν επιβάλει απολύτως τους όρους τους στην αιματοβαμμένη αγορά εργασίας μας, η χρησιμότητά του, έχει την ίδια αξία με της σκωληκοειδίτιδος.
Σε "τσιμπάει" κάθε φορά που τρως πασατέμπο...
Υ.Γ Εξαιρώ, όπως πάντα τον Γιάννη Αγγέλη! Έναν καλό δημοσιογράφο και καθαρό συνάδελφο, με φιλότιμο και μπέσα, μέσα σ΄ αυτό το έρεβος της "τράμπας" που μας έφερε εδώ που μας έφερε...
Υ.Γ2: Μεθούσα απ΄το πρωί μέχρ ι το βράδυ (σ.σ: βρήκε ο κουτσός κατήφορο, θα πεις...) ολάκερο τον Ιούλιο που μας πέρασε, γιατί το΄ χα βάρος στη συνείδησή μου να πάω να υπογράψω στο συγκρότημα υπό την εκβιαστική σπάθα της απόλυσης, την ατομική σύμβαση εργασίας. Για μένα προσωπικά, μετρούσε ή ήττα. Όχι γι΄ αυτά τα μουνόπανα!
"Δε θα πάρεις το αντίγραφο;" με ρώτησε απορημένη η κυρία στο Λογιστήριο.
"Τι να το κάνω γλυκειά μου;" την απαντάω θυμωμένος "να μου θυμίζει την υποταγή μου;"

Που να πάμε μ΄ αυτούς;

Από τη θέα που έχουμε εμείς οι δημοσιογράφοι των «χαμηλών ορόφων», καταλαβαίνω ένα πράμα: ότι εκλογές αυτήν τη στιγμή στη χώρα θέλουνε απεγνωσμένα δύο άνθρωποι: ο Βενιζέλος κι η Ντόρα Μητσοτάκη- Μπακογιάννη- Κουβέλου.
Ο πρώτος και δακρύβρεχτος, μιας και μας λέει πόσο… πονάει κάθε φορά που μεταφράζει στα ελληνικά- όπως κι ο άθλιος προκάτοχός του ο Παπακωνσταντίνου- τα νέα μέτρα της τρόϊκας, επειδή, έτσι εκτιμά πως θα πάρει επιτέλους το «μαγαζί» του ΠΑΣΟΚ στα χέρια του (κούνια που τον κούναγε βέβαια…)
Κι η δεύτερη, επειδή, είναι φανερό, πως μέχρι να φτάσουμε στις κάλπες υπολογίζει, βάσιμα, εδώ που τα λέμε, ότι θα μείνει μόνη της, από το ιδιοτελές φυλλοόρισμα των ισχνών οπαδών της.
Αυτά τα “ευγενή” όνειρα τρέφουν τις νύστες τους…
Κανείς από τους δυό δε σε εμπνέει για τίποτε και στα παληά τους παπούτσια η χώρα. Κυνικοί και ατάλαντοι. Αποτυχημένοι με ο,τι καταπιάστηκαν. Βαρειά αποτυχημένοι. Αλλά Πλούσιοι.
Πώς να καταλάβουν το κοινωνικό μακελειό;
Τους κοίταζε παληά ο απλός κόσμος με δέος τους πολιτικούς, όπως οι χωριάτες στην εμποροπανήγυρη τα καθαρόαιμα άλογα.
Αυτά που… χλιμιντρίζουν τώρα την έλευση του ιδεολογικού παληομοδίτη και συντηρητικού Σαμαρά…
Αυτού του… «υπέροχου» πολιτικού αρχηγού, που τρέμει, μήπως και του κάτσει καμιά ανεπιθύμητη πρωθυπουργία στα χέρια και δε θα ξέρει τι να την κάνει…
Έχουμε μια πολιτική τάξη που δυσκολεύεται να τρέξει με τις γόβες στα χωράφια.
Κι ένα μαλάκα λαό κατά το ήμισυ, όσο για να σε βρίζει ο Πάγκαλος και να λες κι ευχαριστώ κι από πάνω, αντί να του γαμείς το σπίτι.
Αυτήν τη χώρα πρέπει να την επινοήσουμε απ΄ την αρχή.
Άμα βρεθούμε…

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Ήμουν εκεί.

Όσοι βρέθηκαν σήμερα το απόγευμα στο πέταλο της 7Α στο γήπεδο του Πανιωνίου με τον ΠΑΟΚ, φτύνουν τον κόρφο τους που αποφεύχθηκε, την ώρα που το κακό έδειχνε να πλησιάζει με φόρα, μια μαζική τραγωδία.
Ήταν το ημίχρονο του αγώνα στη Νέα Σμύρνη-μια χρονική στιγμή διόλου τυχαία, αφού οι τηλεοπτικές κάμερες δε γράφανε…- όταν από το τίποτε και εντελώς αναίτια, μπουκάρανε τα αδελφάτα των ΜΑΤ εξαγριωμένα από τη σεξουαλική τους ιδιαιτερότητα, στην κερκίδα όπου καθόμασταν φιλήσυχα τα Παόκια κι αρχίσανε να πετάνε καταπάνω στον κόσμο, αδιακρίτως, που λένε στη γαμημένη τους γλώσσα, χημικά. Ξαφνικά, πανικόβλητο, ένα κοπάδι ανθρώπων που καθόντουσαν μέχρι τότε αμέριμνοι στις θέσεις τους, άρχισε από την αφόρητη ατμόσφαιρα, να ανεβαίνει ενστικτωδώς στα ψηλότερα και να συνωθείται, ανάμεσα στις ένστολες αδελφάρες και το κενό.
Εκείνη την ώρα, η κερκίδα των «φιλοξενουμένων» ήταν γεμάτη παιδιά. Άφησα το γιό μου να κλαίει και να φτύνει πρασινάδες στη φροντίδα μιας καλής οικογένειας και μαζί με άλλους πολλούς ΠΑΟΚτζήδες, πέσαμε μπροστά στα ΜΑΤ, ανάμεσα σε τσαμπουκαλεμένους πια οπαδούς και τις σκυλίτσες της Αστυνομίας, ώστε να επικρατήσει η λογική! Αυτό που είδα, μέσα στους καπνούς, ήταν κάτι κοντοκουρεμένοι και κάτωχροι τύποι που δεν τους ήξερε κανείς οι οποίοι, φωνάζοντας «Ντου», ρίχνανε καρέκλες προβοκατόρικα –παρότι προσπαθούσαμε να τους σταματήσουμε- στα κορίτσια των ΜΑΤ για να εισπράξει μετά, σαν… «φυσιολογική αντίδραση», ολόκληρη η κερκίδα βροχή χημικών.
Μέσα στο χαμό, γιατί από στησίματα κάτι ξέρω πια, πρόλαβε να μου κάνει εντύπωση, το πώς βρέθηκαν κάτι φωτοβολίδες στα χεράκια τους, όταν εμένα στην είσοδο, όπου μου κάνανε επιμελή σωματικό έλεγχο, δε μ΄ άφησαν να πάρω μαζί μου, ούτε καν το νερό του Ηλιάκου που κράταγα από το σπίτι για ν΄ αντέξει τη ζέστη.
Η αλήθεια, είναι μια: ΑΝ δεν άνοιγαν οι φιλότιμοι και συγκινητικοί ΠΑΝΙΩΝΙΟΙ που βρίζανε μαζί μας θεούς και δαίμονες, τη Θύρα 7 για να εκτονωθεί ο πανικός, θα είχαμε ποδοπατηθεί, αφού τα ΜΑΤ φέρνονταν σαν να μας άξιζε αυτή η φρικτή μοίρα!
Δεν είναι μόνο ότι Πανιώνιοι και Παόκια έχουμε σύμπνοια κι αλληλοσεβασμό. Ο κόσμος των Κυανέρυθρων, έβλεπε αγανακτισμένος την αναίτια αγριότητα και φώναζε αλληλέγγυος, «Μπάτσοι- Γουρούνια Δολοφόνοι»!!!
Ακόμα κι όταν όλη η κερκίδα παραμέρισε με δέος, βλέποντας ότι κρατώ με γυαλισμένο μάτι, τον ασθμαίνοντα 11χρονο γιό μου με το ένα χέρι αγκαλιά και με το άλλο να χτυπώ ο,τι κινείται μπροστά μου, ανοίγοντας ένα ανθρώπινο αυλάκι, μου την πέσανε πέντε σκρόφες Ματατζήδες έξω απ ΄το γήπεδο πουλώντας το ψευτονταηλίκι της ομάδας.
Δεν είμαι άνθρωπος που βρίζω τη μάνα κανενός. Ούτε και τώρα το΄ κανα. Ωστόσο αυτοί οι τρύπιοι, όπως κι ο ψυχάκιας επικεφαλής τους, πρέπει να βρούνε ένα νόμιμο τρόπο να εκτονωθούνε. Δεν είναι κακό να είναι ακροδεξιοί του ΠΑΣΟΚ, ομοφυλόφιλοι και θρήσκοι. Αρκεί να δώσουν στον εαυτό τους μια διπλή ευκαιρία…
Με απασχολεί παρόλα αυτά, στο τέλος της μέρας, ο λόγος που χρειάστηκε μια τόσο περιττή επίδειξη βαρβαρότητας.
Όσο κι αν μας θεωρούν δύσκολα μέταλλα- και είμαστε, λέω!- εμείς τα Παόκια, δεν προσδιοριζόμαστε από μερικούς τυχάρπαστους. Υποθέτω, όμως, ότι πολιτική ηγεσία και Αστυνομία, βάλανε μπροστά το ίδιο ξαναπαιγμένο έργο της απαγόρευσης-μετακίνησης- οπαδών και την πέσανε σε μας τους Παοκτζήδες, γιατί χάρη στα στερεότυπα που μεθοδικά έχουν καλλιεργηθεί, κουβαλούμε τις αμαρτίες αυτού του άθλιου κόσμου.
«Πάλι τα Παόκια τα σπάσανε» θα λέει βαρυεστημένα αύριο η… «φίλαθλη» και ζαβλακωμένη χώρα. Έλα όμως που (και) αυτήν τη φορά, δεν είναι έτσι…
Τέλος Πάντων. Συγγνώμη από τον υπουργό τους, τον Χρήστο Παπουτσή, εμείς οι «Μαύροι» δεν περιμένουμε. Ο άνθρωπος αυτός, έπαψε να ζει από τότε που δεν παραιτήθηκε στο ναυάγιο του «Σάμινα». Τώρα θα δείξει χαρακτήρα και φιλότιμο;
Επιμύθιο: Έχω καταφέρει να βγω απ΄ το Χημείο της Νέας Σμύρνης με τον Ηλιάκο στο δεξί μου χέρι και κατηφορίζω για το σπίτι λέγοντας σ΄ έναν διμοιρίτη των ΜΑΤ, που μου΄ βγαζε χυδαία τη γλώσσα ότι δεν πάω με άνδρες, αλλά έχω κάτι μερακλήδες Τουμπιώτες καρντάσια «που ευχαρίστως θα σε βολεύανε χαϊδοκώλη Νότιε!». Και πέφτω πάνω σ΄ έναν ωραίο τυπάκο απ΄ τα Σέρρας, ξενητεμένος κι αυτός σαν κι εμένα στην Αθήνα, ‘οπου ξερνάει στο πεζοδρόμιο παρέα με το γιό του. «Από μας θ΄ αρχίσει το κακό» μου λέει. «Όταν βγούμε εμείς στο δρόμο, καρντάση- οι νοικοκυραίοι αυτού του κόσμου- αλλοίμονό τους»!
Αμήν και πότε του λέω και δίνοντας τον Ηλία στη μάνα του, επιστρέφω στο γήπεδο.

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Τα λεφτά δεν είναι το παν, όταν είσαι ηλικιωμένος...

Δύο κίνδυνοι μας απειλούν σε τούτη τη ζωή: η «συντεταγμένη», και η «ανεξέλεγκτη», χρεοκοπία. Ενδιαμέσως, υπάρχει η υποψία ότι μπορεί και να μην έχουμε καθόλου χρήματα.

Απέναντι στον κυνισμό των απατεώνων

Πέρα από το θυμό, δεν μπορούν να σημαίνουν τίποτε άλλο σήμερα οι λέξεις.
Άσκημοι-παρά το χαμηλό διαφορικό της φάρας- δεν είμασταν. Μπορεί να μην είχαμε πλούτη, είχαμε όμως "πρόσωπο" και υγεία.
Αυτάρκεις με τα λίγα και χασομέρηδες λίγες μέρες του χρόνου.
Δεν είδαμε ποτέ την ευτυχία σαν χρέος.
Το πως γινήκαμε σήμερα στεναχωρημένοι, δε λέει και πολλά. Θα τα βρεί ο κυρ- Κάρολος Παπούλιας κι οι συμβατικοί ιστορικοί του μέλλοντος.
Οι παρενέργειες όμως, αυτης της "ψυχολογίας", αν ξαναπάρουμε μπρος, μπορούνε να φέρουνε τα πάνω, κάτω!
Γουστάρω, οπότε, το φιλαράκι μου τον Στράτο, ο οποίος, χρόνια πολλά μετά τον Σαγγάριο, υψώνει σεμνά το ποτήρι του και λέει με σταθερή φωνή "απάνω τους!"...
Αν μπορούσα να το πω απλά, θα έλεγα οτι αυτός ο κόσμος έχει χάσει απο καιρό την καλή του φήμη.
Ανθρώπινες βολίδες- τούτων δοθέντων- σαν τίγρεις αιχμαλωτισμένες μες το τσίρκο, ή θα κυβερνήσουμε καμιά φορά τη ζωή μας την ίδια; Όποιος απαντήσει στο δίλημμα, διαλέγει τι να πετάξει και τι να κρατήσει.

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

ΝΤΡΟΠΗ !!!

Υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα, τόσα χρόνια, για την απαράδεκτη, ανάλγητη, προσβλητική της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στάση του ελληνικού κράτους έναντι των ατόμων με αναπηρία. Παραδείγματα προκλητικής, απάνθρωπης αδιαφορίας όσον αφορά την εκπαίδευση παιδιών με αναπηρία, ή την υποστήριξη των ίδιων και των οικογενειών τους.
Από κοντά και ένα τεράστιο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν είναι μόνο, δηλαδή, ο εκάστοτε "ηγεμόνας". Είναι και ο ... υπήκοος που επιδεικνύει αυτή τη χυδαία συμπεριφορά. Ελληνικό κράτος και κοινωνία μαζί, ενεργητικά ή παθητικά στήνουμε χρόνο με το χρόνο μικρούς και μεγάλους Καιάδες, για όλους εκείνους οι οποίοι (ανεξαρτήτως αιτίας) δεν έχουν κάποια από τα "αυτονόητα" για μας τους υπόλοιπους, τους θεωρούμενους "αρτιμελείς"...
Δεν φροντίζει το κράτος (κυβερνήσεις, δημόσιοι - κρατικοί λειτουργοί) να υπάρχουν, επί παραδείγματι, σχολεία πλήρως εξοπλισμένα με υποδομές και εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό για παιδιά με αναπηρίες. Και μην ακούσω ότι βρισκόμαστε σε εποχές μεγάλης κρίσης. Είδαμε τα χάλια μας και τότε που η Ελλάδα "ανθούσε"...
Από κοντά, όμως, και ο "λεβέντης" απέναντι, ο της διπλανής πόρτας. Επειδή βιάζεται, αφήνει την αυτοκινητάρα ή τη μηχανή του πάνω στις ειδικές ράμπες για τους αναπήρους... Και φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια, ουδέν "κίνημα αγανακτησμένων" με την κωλοκατάσταση δημιουργήθηκε. Μόνοι τους γονείς και συγγενείς, και από κοντά κάποιοι με φιλότιμο, Ανθρωποι με το "Α" κεφαλαίο, έκαναν ό,τι μπορούσαν για αξιοπρεπή διαβίωση των παιδιών που δεν μπορούν...
Κι ερχόμαστε στο Σήμερα... Δευτέρα, 12 Σεπτεμβρίου 2011...
Η κυβέρνηση δημοσιοποιεί στη Βουλή τον κατάλογο με τα 151 ΝΠΙΔ που αποφάσισε να εντάξει στο πρόγραμμα εφαρμογής του νόμου για την εργασιακή εφεδρεία. Με άλλα λόγια? Η λίστα περιλαμβάνει εκείνους τους φορείς που θα εξαναγκαστούν σε απομείωση του προσωπικού τους. Σε ποσοστό 10% σε πρώτη φάση, άμεσα, και μετά ακόμη περισσότερο.
Μεταξύ των 151 αυτών φορέων, υπάρχουν όχι ένας, όχι δύο, αλλά 29 (!!!!!!) που εμφανίζονται να ασχολούνται με παιδιά που έχουν αναπηρίες! Ειδικοί παιδικοί σταθμοί, Σύλλογοι, Εργαστήρια, Ειδικά θεραπευτικά κέντρα!...
Τί απουσιάζει από την νέα αυτή κυβερνητική πρωτοβουλία, για την οποία "λεπτομέρειες" δεν μεταδίδονται από τα ΜΜΕ?
ΠΡΩΤΟΝ: Η αιτιολόγηση της απόφασης. Το σκεπτικό, δηλαδή, καθώς και η τεκμηρίωση: Αν ήταν Φορείς-βιτρίνες για λαμόγια, θα έπρεπε να καταγραφεί το πόσο κοστίζουν στο κράτος και να κλείσουν αμέσως.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η καταγραφή των επιπτώσεων. Δεν υπάρχει αναφορά στο πόσα παιδιά και πόσες οικογένειες θα πληγούν από τη μείωση του προσωπικού.
ΤΡΙΤΟΝ: Οι υπογραφές των εισηγούμενων αυτούς τους συγκεκριμένους φορείς και εκείνων που τους ενέκριναν. Ποιός δημόσιος λειτουργός σκέφτηκε να συμπεριλάβει 29 φορείς για παιδιά με ειδικές ανάγκες στη λίστα των περικοπών. Και ποιός είπε το τελικό οκέι!
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Η δημοσιοποίηση του "προϋπολογισμού" εξοικονόμησης χρημάτων. Δεν μας λένε, με την εφαρμογή του μέτρου σε αυτούς τους 29 φορείς, πόσα χρήματα θα "γλυτώσει" το ελληνικό κράτος.
Αντί επιλόγου: Ειδικά το τέταρτο σημείο έχει σημασία. Και για την καλύτερη αξιολόγησή του, ας συνυπολογιστεί και το εξής: Στην ίδια "μοίρα" με τους 29 μπαίνει μέσω της χθεσινής λίστας και το Μέγαρο Μουσικής. Και εκεί, με άλλα λόγια, θα εφαρμοστεί το μέτρο της μείωσης προσωπικού. Μόνο που για το Μέγαρο Μουσικής, ήδη καταβάλλει το ελληνικό κράτος, δηλαδή όλοι μας μέσω της φορολογίας, τουλάχιστον 95 ΕΚΑΤ. ευρώ. Τόσο είναι το δάνειο που δεν πληρώνει το Μέγαρο και για την αποπληρωμή του οποίου είχε μπει εγγυητής το ελληνικό δημόσιο...
Ναι, στιγμές σαν κι αυτές, ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ που είμαι Ελληνας!

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΤΑΝ ΑΣΚΟΥΣΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΕΡ...ΤΣΕΠΗΣ!!!

*Στο κτίριο αυτό, στην οικία Αλέξανδρου Κοντόσταυλου, συνεδρίαζε τότε η Α΄ Εθνοσυνέλευση, όπου ακούσθηκε ο ανιδιοτελής λόγος των αγωνιστών του 1821.

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


Τον Σπύρο Μήλιο- μια διακεκριμένη πολιτική και στρατιωτική προσωπικότητα- είναι σήμερα γνωστός από την ομώνυμη στοά μεταξύ των οδών Βουκουρεστίου, Σταδίου και Αμερικής
Ο Σπύρος Μήλιος από τη Χιμάρα είναι από τους πιο γνωστούς Βορειοηπειρώτες αγωνιστές, που πολέμησε σε κρίσιμες μάχες της Επανάστασης του 1821. Μετά την απελευθέρωση, διετέλεσε αξιωματούχος σε διάφορες στρατιωτικές και πολιτικές θέσεις στο ελληνικό κράτος και το 1872 αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων.
Σήμερα όμως, θα γνωρίσουμε μια άλλη πτυχή του βίου του, που ανάγεται στο 1843. Μιλάμε για την ανιδιοτέλειά του.  Αλλά θα μιλήσουμε και για την ανιδιοτέλεια και άλλων αξιωματικών που έκαναν την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου για να επιβάλουν στον Ελέω Θεού Μονάρχη, την εφαρμογή Συντάγματος. 
Τότε, η Εθνοσυνέλευση που συγκροτήθηκε μετά την Επανάσταση των Καλλέργη και Μακρυγιάννη, έφερε ψήφισμα στην Σύνοδο της Ολομέλειας για ηθικές και υλικές αμοιβές των αξιωματικών της Φρουράς της Πρωτεύουσας, που έλαβαν μέρος στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου.
                                          *Ο Σπύρος Μήλιος


Ο Σπύρος Μήλιος που έπαιξε ενεργητικό και σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση ως στρατιωτικός και στη συνέχεια εξελέγη Πληρεξούσιος Θηβών, αρνήθηκε να πάρει τον ισόβιο μισθό του βαθμού του. Πήρε το λόγο προς το τέλος της συνεδρίασης και τόνισε προς την Εθνοσυνέλευση, όπως έγραψε στις 8 Δεκεμβρίου 1843 η εφημερίδα «Αθηνά», ότι αποδέχεται τις ηθικές αμοιβές προς τους αξιωματικούς, αλλά δεν δέχεται την εφ’ όρου ζωής μισθοδοσία του «διότι δεν εκινήθην εις τον ένδοξον σκοπόν της ημέρας εκείνης χάριν φιλοκερδείας». Και πρόσθεσε πως «καθ’ όσον αφορά το άτομό μου, δεν παραδέχομαι το μέρος με το οποίο υλικώς ανταμείβει τους αξιωματικούς της Φρουράς της Πρωτευούσης η Σύνοδος».
Στη συνεδρίαση εκείνη και μετά την αγόρευση του Σπύρου Μήλιου πήρε το λόγο ο πληρεξούσιος Χαλκίδας Αθανάσιος Πετσάλης, που αναφέρθηκε στην αποφασιστική συμμετοχή στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του υποστράτηγου Νικόλαου Κριεζιώτη, ο οποίος συνέβαλε στην επικράτησή της στη Χαλκίδα και πρότεινε στις ηθικές και υλικές αμοιβές της Φρουράς των Αθηνών να συμπεριληφθεί και ο Κριεζιώτης. Και ενώ η Σύνοδος της Ολομέλειας εξέφραζε τις ευχαριστίες της γι’ αυτόν, ο Κριεζιώτης, ήδη πληρεξούσιος Χαλκίδας, εισήλθε στην αίθουσα. Και όταν αντελήφθη ότι οι επευφημίες και οι ζητωκραυγές ήταν γι’ αυτόν πήρε το λόγο και είπε:

                                        *Ο Νικόλαος Κριεζιώτης

«Εγώ δεν έκαμα τίποτε περισσότερον από το χρέος μου. Δεν καταδέχομαι να λάβω καμμίαν υλικήν αμοιβήν, διότι εφάνην πιστός προς την πατρίδα μου και τόσον μάλλον, όσον ό,τι και αν έπραξα το έπραξα εν συμφώνω μετά των συναδέλφων μου Θεοδώρου Γρίβα, όστις εξεπλήρει ταυτοχρόνως το ίδιον έργον εις το άλλο άλλον της Ελλάδος, του Ιωάννου Μακρυγιάννη και άλλων, με τους οποίους είμαι και θέλω είσθαι στενά συνδεδεμένος».
                                        *Ο Θεόδωρος Γρί βας

Στη συνέχεια και ο υποστράτηγος Θεόδωρο Γρίβας, πληρεξούσιος Βόνιτσας, είπε ότι ωσαύτως δεν δέχεται όπως και ο συνάδελφός του καμιά υλική αμοιβή.
Τα ίδια είπε και ο συνταγματάρχης Μακρυγιάννης, πληρεξούσιος Αθηνών.
΄                                     *Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης

Η Σύνοδος της Ολομέλειας της Α΄ Εθνοσυνέλευσης τους ευχαρίστησε για τα γενναία αισθήματά τους, τους επαίνεσε και τους ευχήθηκε μακροζωία «και να διατηρήσουν το προς την Πατρίδα και το Βασιλέα της Όθωνα, σέβας».
Και φυσικά δεν έλαβαν υλικές αμοιβές οι γενναίοι αξιωματικοί. Γι’ αυτό η εφημερίδα «Αιών» έγραψε στις 15 Δεκεμβρίου 1843 ότι: «Η Φρουρά των Αθηνών έδειξε και κατ’ αυτήν την περίστασιν τα γενναιότερα και πατριωτικώτερα αισθήματα, μη παραδεχθείσα καμμίαν προνομιούχον διάκρισιν ένεκα της μεταξύ Ανακτόρων και Λαού μεσολαβήσεώς της κατά την 3ην 7/βρίου. Η νέα αύτη διαγωγή των κ. Αξιωματικών ανοίγει νέας υπέρ εαυτών σελίδας επαίνων εις την ιστορίαν».

Κάνετε τώρα τις απαραίτητες συγκρίσεις με τις μεταπολιτευτικές γενεές πολιτικών...

                                                                                                               Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης


· Βλέπε για τον Σπύρο Μήλιο στο http://sitalkisking.blogspot.com/2011/07/32.html

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

Η ΛΕΥΚΙΜΗ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ-Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΤΟ 1944 ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ!!!


*Η φετινή καταστρεπτική φωτιά στα δάση της Λευκίμης

*Άγνωστα δραματικά περιστατικά 
από την Κατοχή, στο νομό Έβρου 

Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η Λευκίμη, ένα όμορφο αλλά απομονωμένο χωριό του Έβρου, ήρθε αυτές τις μέρες στο προσκήνιο της δημοσιότητας με τρόπο δραματικό εξαιτίας της μεγάλης πυρκαγιάς, που κατέκαψε στην περιοχή δεκάδες χιλιάδες στρέμματα, ενός μοναδικού δάσους με σπάνια βιοποικιλότητα. Το χωριό, από τα πολύ παλαιά του νομού, βρίσκεται στις παρυφές του προστατευόμενου δάσους Δαδιάς- Λευκίμης.
Όμως η Λευκίμη, είναι στενά συνδεδεμένη με τρόπο τραγικό, με την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης στον Έβρο. Μια από τις μαύρες σελίδες της, άγνωστη στο ευρύ κοινό.
 Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…
          Ο Οδυσσέας Γαλεάδης, ένας καπνεργάτης από την Ξάνθη, οργανωμένος στο ΚΚΕ, εμφανίσθηκε τον Απρίλιο του 1943 στην περιοχή Σουφλίου και κατόρθωσε να αναλάβει την καθοδήγηση των αριστερών ανταρτικών ομάδων, χωρίς να διαθέτει μάλιστα κομματικά έγγραφα για τη διαπίστευσή του. 
          Ευρεία εξιστόρηση της δράσης του καπετάν Οδυσσέα στον νομό Έβρου, υπάρχει στο δίτομο βιβλίο του Αλεξανδρουπολίτη  αντιστασιακού Βαγγέλη Κασάπη, ή καπετάν Κρίτωνα, όπως είναι γνωστός στην περιοχή. Το βιβλίο έχει τίτλο «Στον κόρφο της Γκύμπραινας* (Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης στον Έβρο)» εκδόσεις Κάλβος 1977. Παράλληλα, υπάρχει και κριτική της δράσης του, η οποία  κατέληξε άδοξα εξαιτίας των λαθών, που του καταλογίσθηκαν από τους συντρόφους του, αλλά και των αδικαιολόγητων εκτελέσεων, που έπληξαν το αντιστασιακό κίνημα.  Μεταξύ άλλων καταλογίζεται στον Οδυσσέα ως θανάσιμο λάθος του να δώσει σε κάθε αντάρτη το δικαίωμα να ανακρίνει τον κάθε ύποπτο και να αποφασίζει για τη ζωή του χωρίς απόφαση δικαστηρίου.
*Αντάρτες του ΕΛΑΣ Έβρου. Αριστερά ο ανταρτοεπονίτης Δεληγιάννης Οδυσσέας (Λαέρτης) από το Πύθιο και δεξιά ο Σταύρος Αραμπατζής (Στάϊκος) από τον Πύργο Ορεστιάδας


          «Έγιναν ορισμένες εκτελέσεις αδικαιολόγητες στη συνείδηση του λαού, με αναπόδειχτες κατηγορίες. Ακόμα και εκτελέσεις από προσωπικούς λόγους» γράφει ο Βαγγέλης Κασάπης (τόμος Β. σελ. 116).  Και συνεχίζει στη σελίδα 117: «Μέσα στο κλίμα αυτό και δίχως κανένα  συγκεκριμένο στοιχείο, μόνο με κάτι ανεύθυνες πληροφορίες του Κώστα προς τον Οδυσσέα, ότι τάχα ο Σταθάτος στο κόσμο των περιοχών που επηρεάζει καταφέρεται κρυφά εναντίον μας, φτάνουμε παραμονες Χριστουγέννων 1943, στην εκτέλεση του Σταθάτου. Ο Σταθάτος πιάστηκε και εκτελέστηκε μαζί με τον Πορτοκαλλίδη και άλλους εννιά».
*Η προτομή του αδίκως εκτελεσθέντος Γεώργιου Σταθάτου στην Ορεστιάδα 

         Ο Γεώργιος Σταθάτος με καταγωγή από το χωριά Κόμαρα Ορεστιάδας, ήταν φιλοβενιζελικός αξιωματικός, που αποτάχθηκε το 1935 μετά την αποτυχία του βενιζελικού κινήματος. Όταν καταλήφθηκε ο Έβρος από τους Γερμανούς πέρασε κρυφά στην Τουρκία για να καταφύγει στη Μέση Ανατολή. Έλαβε όμως καθ’ οδόν εντολή από την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου να επιστρέψει στον Έβρο και να οργανώσει εθνικό αντάρτικο. Και παρά το γεγονός ότι έδειξε κατανόηση και διάθεση συνεργασίας με τους αριστερούς αντάρτες, υπήρξε θύμα του καπετάν Οδυσσέα.
          Άλλα λάθη που καταλογίστηκαν στον Οδυσσέα ήταν τα σφυροδρέπανα στα δίκωχα των ανταρτών, οι κόκκινες τεράστιες σημαίες, τα κόκκινα περιβραχιόνια κ.λπ. που απωθούσαν τον συντηρητικό μικροαστικό κόσμο του Έβρου. Επίσης τρόμο και απέχθεια προκαλούσαν στον πληθυσμό, οι εκτελέσεις που διέταζε ο Οδυσσέας στις πλατείες των χωριών.
          Όμως το σημαντικότερο λάθος του Οδυσσέα είναι, ότι όταν έγιναν οι εκτελέσεις του Σταθάτου και των άλλων, με εντολή του κόπηκαν τα κεφάλια των εκτελεσμένων και τοποθετήθηκαν στο δημόσιο δρόμο για παραδειγματισμό!!! Οι Γερμανοί τα φωτογράφισαν και έκαναν μεγάλες αφίσες, κατηγορώντας τους αντάρτες για εγκληματικές πράξεις εις βάρος αθώων. Γέμισε η Θεσσαλονίκη με τις αφίσες αυτές. Το Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ, που ξέρει ότι το κόμμα δεν έχει επαφή με το αντάρτικο του Έβρου ανησυχεί άμεσα, θεωρώντας ότι υπάρχει πράκτορας του εχθρού με στόχο να συκοφαντηθεί η Αντίσταση. Έτσι το κόμμα αναθέτει στο μέλος του Αθηνόδωρο Κατσαβουνίδη, χημικό σπουδασμένο στη Γαλλία, από τις Φέρρες και δραπέτη των φυλακών της Ακροναυπλίας, να μεταβεί επειγόντως στον Έβρο «για να ξεδοντιάσει τον προβοκάτορα που τόσο άσκοπα ρίχνει κεφάλια και δίνει όπλα στους Γερμανούς και ντόπιους συνεργάτες τους να μας παρουσιάζουν σαν σφάχτες του λαού» κατά την έκφραση του Βαγγέλη Κασάπη (Τόμος Β΄, σελ. 132).
*Περιοδικό της ΕΠΟΝ Έβρου, που κυκλοφόρησε το 1944 στο Διδυμότειχο. 
Από τα αρχεία των συλλογών ΑΣΚΙ.

Η ΔΙΚΗ ΚΑΙ Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

          Τελικά, η έλευση του Αθηνόδωρου στον Έβρο, οδήγησε στην ανοιχτή λαϊκή δίκη του καπετάν Οδυσσέα, στο Λευκίμη, με παρόντες αντάρτες, αντιπροσώπους κομματικών οργανώσεω, αλλά και κατοίκους του χωριού. Την οργάνωση της δίκης είχαν αναλάβει οι δικηγόροι Λεωνίδας Τιάκας και Παναγιώτης Τζιβελέκης, που προδικαστικά πήραν καταθέσεις από αντάρτες και μέλη των κομματικών οργανώσεων
          Η δίκη άρχισε στο τέλος του δεύτερου δεκαήμερου Φεβρουαρίου 1944 και έληξε στις 27 του μήνα. Συγκατηγορούμενοι του Οδυσσέα ήταν ο Διαμαντής Παγιώτας (Μίμης), ο Βασίλης Ποδάρας (Κώστας) ο Βαΐτσης Καραπαναγιώτης (Τηλέμαχος) και ο Σταύρος Σαμουρίδης (Μπάμπης).
          Η απολογία του Οδυσσέα κράτησε τρείς ώρες και συγκίνησε το ακροατήριο.
Τα επιχειρήματά του όμως ανέτρεψε ο πρόεδρος και λαϊκός επίτροπος του ανταρτοδικείου Βαγγέλης Κασάπης ή Κρίτων. Η απόφαση βγήκε δια βοής από τους παριστάμενους αντάρτες, τους αντιπροσώπους των κομματικών οργανώσεων και τους κατοίκους, μετά την ολοκλήρωση της ακροαματικής διαδικασίας και επέβαλε την ποινή του θανάτου στον Οδυσσέα και την αθώωση για τους υπόλοιπους.
          Μετά την απόφαση ο Οδυσσέας οδηγήθηκε έξω από τη Λευκίμη  στον καθορισμένο τόπο της εκτέλεσής του. Εκεί κατά την αφήγηση του Κρίτωνα «ζήτησε και κάπνισε δυο τσιγάρα. Έπειτα τον ρωτήσανε ποια ήταν η τελευταία επιθυμία του. Η απάντησή του ήταν συγκινητική.
-Σύντροφοι, είπε, κάντε γνωστό στο λαό, ότι πεθαίνω ευχαριστημένος από το δίκαιο χέρι του Κόμματος. Την ζωή μου υποσχέθηκα να τη διαθέσω για το λαό και το Κόμμα και κράτησα την υπόσχεσή μου και τον όρκο μου. Κι αν έβλαψα, κι όπως αποδείχτηκε έβλαψα το Κόμμα και την υπόθεση του λαού, δεν τόκανα θεληματικά, αλλά από λάθος μου. Πεθαίνω σαν κομμουνιστής και όχι παραπονεμένος. Ζήτω το πρωτοπόρο κόμμα του λαού, το ΚΚΕ. Ζήτω η σοσιαλιστική επανάσταση!...
Τα τελευταία λόγια του κάλυψε η ομοβροντία των όπλων του εκτελεστικού αποσπάσματος που έβαλε τέρμα στη δεκάμηνη δράση του Οδυσσέα στον Έβρο και τελειώνει τόσο τραγικά στις 27 Φλεβάρη 1944, ημέρα της εκτέλεσής του».
Η Λευκίμη τότε, ζούσε στις φλόγες της Αντίστασης και στα πάθη του αντάρτικου. Σήμερα, ξαναζεί στις φλόγες της καταστροφής, 67 χρόνια μετά.

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

*Γκύμπραινα, είναι η περιοχή των ανατολικών υπωρειών της Ροδόπης, που εισχωρούν στον νομό Έβρου και διαθέτουν φυσικά οχυρωμένες τοποθεσίες και πυκνά δάση κατάλληλα για λημέρια ανταρτών, όπως συνέβη κατά τη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης.

*Προκήρυξη του κατοχικού νομάρχη Σταύρου Ευταξία, προς τους αγρότες, που εκδόθηκε στο Διδυμότειχο στις 17 Αυγούστου 1942.

Από το ιστολόγιο http://sitalkisking.blogspot.com