Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Υπάρχουν και διλήμματα...

Αν υποταχτούμε τώρα να περπατήσουμε στην έρημο των νέων δανείων, θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα οτι θα μπούμε σ΄ έναν παραιτημένο εγκλεισμό. Θα κάνουμε μήνους ν΄ ανταμώσουμε ξανά τα παιδιά μας και χρόνια να τα ειδούμε!.
Και Θα γυρίζουμε χωρίς ιεροτελεστίες και θεατές, έρημοι κι απόκοσμοι σ΄ έναν καταναγκασμό χωρίς τέλος. Μια μεσογειακή Χονολουλού χωρίς αίσθηση ευθύνης και Πολιτισμό, ταξιδιωτικό γραφείο.
Άλλως, ας δεχθούμε οτι είναι καιρός ν΄αποθάνει το παρδαλό μας τσίρκο. Να γενούμε ξανά φιλόπονοι κι αλληλέγγυοι. Να κλείσουμες τις πηγές της ασχήμιας. Κι άμα το καταφέρουμε αυτό, ε, τότε χαλάλι, ας χαθούμε στην αιθρία...

Πρωϊνοί Αφορισμοί

Ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος αξίζει την επιείκειά μας, γιατί μας δείχνει το αδύνατο: έναν κόσμο που ούτε να ζήσει αξίζει κανείς, ούτε και να πεθάνει...

Πάλι ρέστοι θα μείνουμε;

Στο διάστημα πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης η τότε Δήμαρχος Ντόρα Μητσοτάκη- Μπακογιάννη- Κουβέλου, εισηγήθηκε τη σύναψη ενός έκτακτου δανείου, προφανώς για τις ολυμπιακές ανάγκες της πόλης, ύψους 110 εκ. ευρώ.
Εμφανώς απογοητευμένος, όπως μας πληροφόρησε το εξαιρετικό ρεπορτάζ της «Ελευθεροτυπίας» (συντάκτης: Άρης Χατζηγεωργίου) ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης Χ. Παπουτσής, σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, υπερθεμάτισε και βλέποντας την…καρμιριά της δημαρχίνας, πρότεινε ευθαρσώς, να συνομολογηθεί ένα μεγαλύτερο δάνειο, κοντά στα 180 εκ. ευρώ. «Δεν μπορώ να δεχθώ κάτι περισσότερο από 170 εκ. ευρώ- φέρεται ειπούσα, σύμφωνα με το αδιάψευστο μέχρι σήμερα ρεπορτάζ, παρμένο άλλωστε από τα πρακτικά, η...αδιαπραγμάτευτη κ. Δήμαρχος και κάπου εκεί, η σεμνή δημοπρασία έλαβε τέλος.
Έτσι δανείζεται το ελληνικό κράτος, σε όλες τις εκδοχές του…
Αποσπασματικά, αυτοσχέδια και χωρίς μέριμνα για το αν μπορούν να ξεπληρωθούν οι υποχρεώσεις του στα όρια της γενιάς που δανείζεται, όπως επιβάλλει μια ορισμένη οικονομική και πολιτική ηθική, αντί να πληρώνουν οι επόμενες γενιές τα επαχθή βάρη των προγόνων τους.
Και φυσικά, χωρίς να δίνει ποτέ κανείς λογαριασμό όταν εγκαταλείπει τη θέση του προκειμένου να...προσφέρει ντεμέκ απο άλλο "μετερίζι", για το που δαπανήθηκαν τα χρήματα… (σ.σ: Όποιος για παράδειγμα έχει δει ισολογισμό των Μεσογειακών Αγώνων της Πάτρας του...΄87; ΄88;- ξεχάσαμε και πότε ήταν, ας μας ενημερώσει...).
Δεν έχω σκοπό να μιλήσω όμως για τη Ντόρα Μητσοτάκη- άλλη μια μαραμένη «ελπίδα του Έθνους», μολονότι τη συνταντά κανείς, εκούσα- άκουσα, μέσα σε όλους τους "ευκλεείς αγώνες". Απο τους Ολυμπιακούς που μας γονάτισαν οικονομικά, μέχρι τους νέους Μεσογειακούς της Θεσσαλίας.
Μου κάνει όμως εντύπωση τις τελευταίες ημέρες, όπου μπαίνουμε πλησίστιοι στις εποχές της δυσπραγίας και πολλοί από εμάς έχουμε ήδη αρχίσει να μετράμε τα λεφτά μας, πόσο έχουνε πληθύνει στην τηλεόραση οι διαφημίσεις αυτοκινήτων και ιδίως γερμανικών.
Σκέφτομαι ότι οι ξένοι δανειστές μας, κατέχουν καλύτερα την ιστορία μας, από μας τους ίδιους. Γνωρίζουν πόσο καταναλωτικά ήταν τα δάνεια που μας έδιναν από παλιά και μας κρατούσαν στην πολιτική και οικονομική εξάρτηση και υπανάπτυξη.
Και καθώς τα καινούργια δάνεια που εξασφαλίσαμε, με την σκληρή εποπτεία του ΔΝΤ,(σ.σ: όλα θυμίζουν 1893, μόνο που τότε μετά τον καταστροφικό πόλεμο του ΄97, είχαν οι παπούδες μας μπροστά τους, στα νιάτα τους, το ελπιδοφόρο 1903) το ελάχιστο που καταφέρνουν είναι να επιμηκύνουν βραχύβια τον χρόνο της επίσημης πτώχευσης, τα όρνια μυρίστηκαν "ψητό":
αφού και πάλι το χρήμα διοχετεύεται σε καταναλωτικές δαπάνες και όχι σε παραγωγικές επενδύσεις που θα αύξαναν το εθνικό εισόδημα, προτρέπουν εμάς τους οικονομικά υπανάπτυκτους, να τα γλεντήσουμε, αγοράζοντας ξανά τα προϊόντα τους με «δελεαστικούς» όρους.
Έχουνε, κατόπιν, αυτοί τον τρόπο τους ώστε να αντλούνε υπεραποδόσεις απο τα ελληνικά ομόλογα!..
Και δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που εμείς με τα ακριβοδανεισμένα δανεικά τους θα επιδοτήσουμε τις θέσεις εργασίας στη δυτική βιομηχανία, παρά τον θυμό στον οποίον ωθεί, για παράδειγμα, το επίσημο γερμανικό κράτος τους πολίτες του, εναντίον των "ακαμάτηδων" Ελλήνων...
Όταν τους υποβάλλει σε μαζικές εισοδηματικές απώλειες πρέπει να τους δώσει ένα "εύκολο" θήραμα...
Τους έχουμε χρυσοπληρωμένους, ωστόσο, όλους στη Δύση. Τα΄ χουνε βγάλει τα λεφτά τους απο μας με το παραπάνω! Απ΄τις θυσίες μας στήσανε αυτά τα επιβλητικά τους γρανιτένια κτίρια που εμπνέουνε δέος και στηρίξανε τα εισοδήματά τους!..
Τρίχες και σκιάχτρα!!!
Είναι πια καιρός να ξεκινήσει μια συζήτηση στη χώρα για το πώς θα ρυθμίσουμε οριστικά το εξωτερικό χρέος μας χωρίς συμπλέγματα και αισθήματα εθνικής ενοχής. Χωρίς ψοφοδεείς πολιτικούς. Όσοι δαιμονολογούν, ας βγούνε στο ξέφωτο, είτε της ιδεοληψίας, είτε της ιδιοτέλειάς τους. Εδώ που είμαστε, άλλη εκδοχή δεν υπάρχει. Εκτός απο τα βράχια της αθεράπευτης άγνοιας…

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Ψήφος συνείδησης

Η πρόσκληση είναι σαφής, και μας προτρέπει να προσέλθουμε στην Ενωση και να ψηφίσουμε στις 26 και 27 Μαΐου, όχι μόνο για τα μέλη του Δ.Σ. του Μορφωτικού Ιδεύματος της ΕΣΗΕΑ, αλλά και ... "για την έγκριση πεπραγμένων, οικονομικού απολογισμού, προϋπολογισμού καθώς και για παροχή εξουσιοδότησης καταγγελίας συμβάσεων και κήρυξης απεργίας".
Χμμ....
ΘΕΜΑ Πρώτο, "Εγκριση πεπραγμένων", ενν. του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ; Μάλλον ναι. Αλλά, τί πεπραγμένα έχει ένα ΔουΣού που έκανε μήνες και μήνες για να συγκροτηθεί, και όταν τα "κατάφερε" το έκανε δεσμευόμενο να οδηγήσει τον κλάδο σε εκλογές που, τελικά, δεν διεξάγει;;;;
ΘΕΜΑ Δεύτερο, "Εξουσιοδότηση καταγγελίας συμβάσεων και κήρυξη απεργίας". Να ξέρουμε, όμως, το πότε της απεργίας. Διότι αν είναι να συνεχίσουμε την τακτική που ανοίξαμε πρόσφατα, δηλαδή να κηρύσσεται απεργία με την πρώτη ψηφοφορία, και να αναβάλλεται δυό μέρες μετά "επ' αόριστον" και δίχως τεκμηρίωση - αιτιολόγηση, έ, τότε ποιός ο λόγος να δώσουμε "εξουσιοδότηση";
ΘΕΜΑ Τρίτο, η "έγκριση οικονομικού απολογισμού - προϋπολογισμού"... Εεεε, εδώ πια τα πράγματα "στριμώχνονται"!
Διότι - συγνώμη που το λέω, και με όλο το σεβασμό- δεν μου πάει το χέρι να δώσω την έγκρισή μου σε έναν απολογισμό που λέει ότι δαπανήθηκαν (μήπως καλύτερα να πω ΣΠΑΤΑΛΗΘΗΚΑΝ) σκανδαλωδώς - στην τρέχουσα συγκυρία 134.929,38 ευρώ για την "παιδική γιορτή του 2009"?????????????? Να δώσω την έγκρισή μου σε έναν απολογισμό σύμφωνα με τον οποίο δόθηκαν "για αρχαιρεσίες και ... γενικές συνελεύσεις 129.025,77 ευρώ??????????????????
Να δώσω την έγκρισή μου σε έναν προϋπολογισμό που προβλέπει για την παιδική γιορτή 170.000 (!!!!!!!!!!!!!!!!) ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή αποφασίστηκε από το ΔΣ να "κοπούν" οι τριάντα χιλιάδες για τα "επιμορφωτικά σεμινάρια δημοσιογραφίας" και οι 20000 ευρώ για "έρευνες και μελέτες"??????????? (Μου αρέσει που εκλέγουμε και ΔΣ μορφωτικού Ιδρύματος....
Να προχωρήσω; Δεν ξέρω... Σχεδόν ντρέπομαι...
Ζητείται η έγκρισή μας που δόθηκαν 15000 ευρώ ως ενίσχυση στο ΚΚΕ για το αρχείο του...
Την ίδια περίοδο δόθηκαν 27.800 ευρώ για ενίσχυση των άνεργων μελών της Ενωσης (είναι λίγα γιατί έχουμε μικρό αριθμό ανέργων;)...
Αλλά δόθηκαν και 58.942 ευρώ για "έξοδα κινήσεως και παραστάσεως μελών ΔΣ ΕΣΗΕΑ"!!!!!!!!!!
Να μην ξεχάσω και τα (προϋπολογιζόμενα για το 2010) δώδεκα χιλιάδες ευρώ (12000 !!!!!!) ως "έξοδα στάθμευσης αυτοκινήτων μελών ΔΣ και Παιθαρχικών Συμβουλίων"...
Να πω κι άλλα; Ειλικρινά δεν μπορώ... Αληθινά ντρέπομαι!
Γι' αυτά και για (μια σειρά από) άλλα, λοιπόν, την έγκρισή μου δεν θα την έχετε!

Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Απορία...

Πως ξεπέσαμε- εμείς οι σκοτεινοί Άρχοντες- στα χέρια αυτού του ατάλαντου και παραδομένου Γιωργάκη;

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

Με χρυσά γράμματα στην Ιστορία...

"Σεμνά", αθόρυβα, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, με νεώτερη ανακοίνωσή του μας ενημερώνει ότι ξανασυνεδρίασε, ξανασυζήτησε και ξαναψήφισε, αλλάζοντας αυτή τη φορά πλειοψηφίες και μειοψηφίες και, κατ' επέκταση, παλαιότερη απόφασή του, μεταθέτοντας χρονικά την απεργία: Θα γίνει, λέει, την πρώτη ημέρα συζήτησης στη Βουλή του ασφαλιστικού νομοσχεδίου.
Δεν κρίνω αν η πρώτη ή η δεύτερη απόφαση είναι η σωστή. Μπορεί να μην είναι και καμία από τις δύο... (Για παράδειγμα, "σωστή" θα μπορούσε να ήταν μια απόφαση για απεργία την άλλη εβδομάδα, τον άλλο μήνα, ή την επόμενη δεκαετία...).
Εκείνο, όμως, που πρέπει να γίνει γνωστό είναι:
ΠΡΩΤΟΝ, τί ακριβώς συνέβη και προέκυψε νέα συνεδρίαση για το ίδιο θέμα και νέα ψηφοφορία;
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, έχει ξανασυμβεί τέτοια "τούμπα" στο παρελθόν και για ποιές συγκεκριμένες υποθέσεις;
ΤΡΙΤΟΝ, τί ακριβώς ειπώθηκε στην πρώτη συνεδρίαση και τί στην δεύτερη; ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, γιατί δεν δίνονται στην δημοσιότητα τα πρακτικά των δύο συνεδριάσεων;
ΤΕΤΑΡΤΟΝ, ποιοί ψήφισαν υπέρ και ποιοί κατά στην πρώτη και στην δεύτερη συνεδρίαση;
ΠΕΜΠΤΟΝ, υπάρχει ενδεχόμενο να γίνει και τρίτη συνεδρίαση που να ανατρέψει την δεύτερη απόφαση, μέσω της οποίας ανατράπηκε η πρώτη;

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

ΑπορίΕΣ...ΗΕΑ

Η παράγραφος «1ιζ» του άρθρου 7 του Καταστατικού της Ενωσης Συντακτών είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: Ως τακτικό μέλος οφείλω, υποχρεούμαι να πειθαρχώ απόλυτα στις αποφάσεις του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ για απεργία. Προφανές είναι, λοιπόν, ότι δεν μπορώ να μην πειθαρχήσω και στην τελευταία απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, σύμφωνα με την οποία –όπως ανακοινώθηκε σχετικά- πρέπει να απεργήσω στις 20 Μάη με την ευκαιρία της απεργίας που αποφάσισαν για εκείνη τη μέρα τα εργατικά συνδικάτα.
Μπορώ, όμως, να υποβάλω ορισμένα ερωτήματα:
1) Αν δεν έκανε απεργία στις 20 η ΓΣΕΕ, το υφιστάμενο ΔΣ ΕΣΗΕΑ θα λάμβανε απόφαση για απεργία των δημοσιογράφων εκείνη την ημέρα; Αν η ΓΣΕΕ αποφάσιζε να πραγματοποιήσει απεργιακή κινητοποίηση στις 18, ή στις 21, θα αναπροσάρμοζε το ΔΣ τον προγραμματισμό του; Αν δεν έκανε απεργία η ΓΣΕΕ μέχρι τουλάχιστον τον Δεκέμβρη του 2011, θα ακολουθούσε και η Ενωση;
2) Υπάρχει κάποια πειστική απάντηση στο ερώτημα που τίθεται διαρκώς (και μάλιστα με δραματικό τρόπο πρόσφατα, με αφορμή την τραγική απώλεια ανθρώπινων ζωών κατά την τελευταία μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση των εργατικών συνδικάτων!...), για ποιό λόγο σε τέτοιες κινητοποιήσεις κρίνεται σκόπιμο να πραγματοποιείται απεργία στο χώρο των Μέσων Ενημέρωσης; Η ενημέρωση, ειδικά σε κρίσιμες συγκυρίες όπως η τρέχουσα, δεν πρέπει να προστατεύεται;
3) Το Δ.Σ. που έλαβε αυτή την απόφαση δεν είχε δεσμευτεί και μάλιστα δημοσίως πριν από αρκετό καιρό ότι θα οδηγούσε τον κλάδο σε εκλογές; Ηταν στις 27 Ιανουαρίου που δημοσιευόταν η σχετική ανακοίνωση. Πότε και πώς άλλαξε εκείνη η απόφαση; Γιατί δεν δημοσιοποιήθηκε και μάλιστα αιτιολογημένα από τους πρωταγωνιστές αυτή η αλλαγή;
Για την ιστορία, ανάλογα ερωτήματα κατεγράφησαν σε τούτη τη φιλόξενη γωνιά του διαδικτύου και στις 11 και στις 15 Μαρτίου. Εμειναν αναπάντητα. Θα μείνουν και τώρα, υποθέτω...

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Θα δούνε πολλά τα μάτια μας ακόμα...

Βλέποντας τις προηγούμενες μέρες την πλειοδοσία…θεσμικών προτάσεων- ακόμα και ο ΣΕΒ, έχει μερικές πρόχειρες…- τώρα που οι ψευδαισθήσεις τελειώσαν, για την «αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος», σκεφτόμουν ότι από δω και πέρα θα ζήσουμε στιγμές κορυφαίας πολιτικής υποκρισίας.
Αφεθήκανε απερίσκεπτα τόσα χρόνια πολλοί βουλευτές, ειδικά στα δύο μεγαλύτερα κόμματα, να μεταμορφωθούνε από «εκπρόσωποι του Λαού και του Έθνους με απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου» σε άφωνους στρατούς και πειθήνιους εντολοδόχους της εκτελεστικής εξουσίας, ώστε τώρα να προσγειώνονται απότομα στο σκληρό έδαφος της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Ξαφνικά η αστική μας Δημοκρατία φαίνεται σαν να ξύπνησε από έναν μακρόσυρτο και βαρύ λήθαργο και ζητά πίσω τα χαμένα της χρόνια.
Και πολλοί, είναι αλήθεια, στο ταραγμένο από τις ιαχές του θυμωμένου πλήθους Κοινοβούλιο, αυτήν την εποχή, πέφτουν από τα σύννεφα, διαπιστώνοντας ότι πάει πολύς καιρός από τότε που η Βουλή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα φανταχτερό αλλά ανίσχυρο παγώνι που θορυβεί άσκοπα, στην πίσω αυλή της εξουσίας.
Μέσα από διαδοχικές αναθεωρήσεις του Συντάγματος, οι νομοθετικές αρμοδιότητες συγκεντρώθηκαν γύρω από το πρωθυπουργικό γραφείο και τους διαδρόμους των υπουργείων, όπου μοιραζόταν το κρατικό χρήμα στις επιχειρήσεις και αναπόφευκτα, συναρμολογήθηκαν οι ομάδες συμφερόντων –από επιχειρηματίες οι οποίοι ανδρώθηκαν στην κρατική θαλπωρή μέχρι επαγγελματίες συνδικαλιστές- που δεν άφηναν να ανασάνει η χώρα, αποθαρρύνοντας μεθοδικά όσους επέμεναν να αγαπούν τους κανόνες।
"Με το κράτος κάναμε δουλειές, κρατικούς παράγοντες βλέπαμε" παραδέχθηκε αφοπλιστικά στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής που διερευνά το σκάνδαλο της "Ζημενς" η γραμματέας του φυγαδευμένου στο εξωτερικό Μ। Χριστοφοράκου।
Η Βουλή, όπως θεωρητικά, ορίζει το Σύνταγμα, δε νομοθετούσε: είχε μεταβληθεί σε βιοτεχνία επικύρωσης νομοσχεδίων που είχαν κοπεί στα μέτρα των κρατικοδίαιτων οικονομικών παραγόντων।
Οι κυβερνήσεις των δύο μεγαλύτερων κομμάτων καταχρέωναν για δεκαετίες τη χώρα, όχι για να στηρίξουν παραγωγικές δαπάνες ή επενδύσεις κεφαλαίου που θα ενίσχυαν αυτόχρημα την απασχόληση και την αύξηση του εθνικού προϊόντος, αλλά για να εκτονώνουν πελατειακές πιέσεις τις οποίες οι ίδιες ενθάρρυναν στο Δημόσιο, έστω κι αν αυτό αβαντάριζε την παρασιτική κατανάλωση.
Το έλλειμμα σήμερα στο εμπορικό ισοζύγιο δείχνει την κατάντια μιας χώρας που τρεις δεκαετίες νωρίτερα, μπορούσε τουλάχιστον να τρέφεται από την εγχώρια Γεωργία και Κτηνοτροφία, απελευθερώνοντας την πικρή όσο και αφελή άποψη που εκτοξεύεται με άνεση και στο τελευταίο καφενείο της Επικράτειας, ότι στην Ελλάδα, δεν παράγεται πια ούτε καρφίτσα.
Ακόμα όμως και σε αυτήν την καχεκτική Ελλάδα αίφνης, παράγεται νανοτεχνολογία από το Πανεπιστήμιο Κρήτης που εξάγεται σε χώρες όπως η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Σουηδία. Όμως είναι τόσο απελπιστικά λίγα τα λεφτά που δίνουν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για την έρευνα, ώστε μαζί με τις επιστημονικές ανακαλύψεις, να υποχρεωνόμαστε να μεταβιβάζουμε στο εξωτερικό και το δικαίωμα αποκλειστικής εκμετάλλευσης, κοινώς την πατέντα, επειδή τα ερευνητικά ιδρύματα δεν έχουν τα απαιτούμενα χρήματα για να την κατοχυρώσουν.
Θεωρώ περισσότερο επιτακτικό να απολογηθούν οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις γι΄ αυτήν την αναπηρία όπου εγκληματικά καταδικάζουν τη χώρα, παρά να στοιχηθώ με τον Αυτιά και τον Παπαδάκη που ξερνάνε κάθε πρωΐ εμετικά το σύνθημα «φέρτε πίσω τα κλεμμένα», μπας και συγκινήσουν τις γριές στη λαϊκή.
Μπροστά σε τούτη την οικτρή αποτυχία, τα έωλα και αόριστα φληναφήματα της «πράσινης ανάπτυξης», πάνε για βρούβες…
Έχοντας εξασφαλίσει οι αγράμματες και οκνές πολιτικές και επιχειρηματικές οικογένειες της χώρας για την ίδιες και τα δισέγγονά τους ένα αγόγγυστο μέλλον, αδιαφορούσαν ότι θα ερχόταν κάποτε η ώρα που αυτός ο λογαριασμός θα ζητούσε από τους υπόλοιπους πληρωμή.
Ο ανεκδιήγητος Σημίτης, ο σημερινός Γιωργάκης και οι ακριβοπληρωμένοι τους αγιογράφοι, κόμπαζαν και το κάνουν παραδόξως ακόμα και τώρα (!)για τους διαβόητους ρυθμούς ανάπτυξης ύψους πάνω από 4,% -«ο υψηλότερος της Ευρωζώνης» τρομάρα τους-που κληροδότησαν, τάχα μου, στον Κ. Καραμανλή, λέγοντας επιτιμητικά «σου παραδώσαμε την Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων και την έκανες μέσα σε πέντε χρόνια στάχτη και μπούλμπερη!»…Όχι πως δεν φταίει ο νέος…
Αλλά μιλάμε για ένα ρυθμό ανάπτυξης όμως, στον οποίον το 2,5% όπως διαπίστωνε ακόμα κι ο πολιτικά ασπόνδυλος διοικητής της ΤτΕ Γκαργκάνας βασιζόταν στην ιδιωτική κατανάλωση, τουτέστιν στα δάνεια ενώ το υπόλοιπο 1,5% περίπου, στο τσιμέντο.
Μια ανοικοδόμηση δηλαδή θηριώδη και ανεξέλεγκτη που άπλωσε ένα παράνομο συναλλακτικό ήθος πάνω απ΄ τη χώρα και που όχι μόνο δεν εξάγεται αλλά μετέτρεψε τον αγαπημένο αυτόν τόπο σε ένα πολεοδομικό κρεματόριο!.. Χώρια ότι εξαντλήθηκε σε δημόσια έργα, όπως οι ολυμπιακές κατασκευές, ακριβοπληρωμένες μεν- με το αίμα των παιδιών μας και το δικό μας- αμφίβολης δε, αξίας και μελλοντικής χρησιμότητας οι οποίες σήμερα ρημάζουν χωρίς σεβασμό, ενισχύοντας το «παιδαγωγικό» μήνυμα πως ο,τι είναι δημόσιο, δεν μας αφορά…
Ήθελα ωστόσο, να μιλήσω για την αποθέωση της πολιτικής υποκρισίας αυτήν την εποχή. Γιατί ξενίστηκα ακούγοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια στην προχθεσινή κολοβή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, να προτείνει την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας!
Πρόκειται νομίζω, για μεγάλο θεσμικό φάουλ! Επειδή πολλοί βουλευτές υποκύπτοντας συχνά στους κανόνες της συντεχνίας, παραβλέπουν συμπεριφορές «συναδέλφων» τους ακόμα και ποινικώς κολάσιμες (π. χ πολεοδομικές παραβάσεις, παράνομη οπλοχρησία, σωματικές βλάβες κλπ) ) και δεν αίρουν την ασυλία τους ώστε να αντιμετωπίσουν την τακτική Δικαιοσύνη, δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταργηθεί μια σοφή συνταγματική διάταξη που δίνει την ευχέρεια στους εθνικούς αντιπροσώπους να ασκούν απρόσκοπτα και χωρίς φόβο τα κοινοβουλευτικά και πολιτικά καθήκοντά τους, έχοντας ένα κέλυφος θεσμικής ελευθερίας.
Θα μπορούσε κατά τη γνώμη μου να ζητήσει ο Πρόεδρος να εφαρμοστεί επιτέλους ο νόμος- όχι όμως να καταργηθεί η ασυλία. Είναι σαν να συνομολογεί κανείς ότι για τη σημερινή κατάντια στα Πανεπιστήμια, φταίει το άσυλο και όχι το γεγονός ότι παραβιάζονται συστηματικά οι νόμοι υπό το βλέμμα της έντρομης καθηγητικής ιεραρχίας…
Όταν υπογραμμίζει κανείς την αξία της Πολιτικής καλό είναι να αποφεύγει τα δεξιά και τα...ακροδεξιά άκρα!
Τι διάολο..Ακόμα κι αυτό το αστικό Σύνταγμα, πάλι εμείς τα κομμούνια πρέπει να το υπερασπιστούμε;

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Είμαι (ένας ακόμα!) εχθρός του Συντάγματος.

Μια ζωή για μας ήταν «μονόδρομος» τα πράγματα.
Μονόδρομος!..
Να δουλέψουμε «για να μοιραστεί δικαιότερα η πίττα». Να υποστείλουμε τις σημαίες των προγόνων μας «για να αυξηθεί το εθνικό προϊόν». Να παραιτηθούμε από τις κατακτήσεις μας, γιατί «αυτό ορίζει η παγκοσμιοποίηση», όπως μονότονα επαναλάμβανε ο Σημίτης και τα χρυσοπληρωμένα όργανα της χρηματοδοτημένης «ενημέρωσης».
Μια ζωή για μας τους απελπιστικά έντιμους αυτού του τόπου. Για μας που δεν απλωθήκαμε λίγο, πέρα από τις δυνάμεις μας.
Που δεν μαρσάραμε ποτέ με αναίδεια στο πρόσωπο του διπλανού। Μονόδρομος η λιτότητα। Για τις «καλύτερες μέρες» ενός απροσδιόριστου μέλλοντος। Για το φως στο τούνελ που εμείς δεν θα το δούμε τώρα ποτέ και που αν δεν κάνουμε κάτι θα πεθάνουμε άκεφοι, γαμώ το συκώτι τους!
Συγγνώμη, αλλά για μας που χρόνια τώρα παίζαμε με καθαρά χαρτιά στο παιχνίδι, αυτό το βάρος είναι ασήκωτο.
Σε τούτον τον κάλπικο «πατριωτισμό» που θέλει την υποταγή και τον πλήρη εξανδραποδισμό μας στους ξένους δυνάστες- δανειστές, εγώ θα δηλώσω απών! Έχω δικαίωμα νομίζω। Είμαι τόσα χρόνια παρών, στο γκισέ της Εφορίας, στα φυλάκια του Τυχερού στον Έβρο, στον σκληρό βιοπορισμό-δώδεκα ώρες τουλάχιστον ανελέητης δουλειάς ημερησίως παρακαλώ-στην υπερήφανη άρνηση κάθε προσωπικής εκδούλευσης από τους κυβερνητικούςπολιτικούς, στη «δύσκολη ζωή» χωρίς εύκολα λεφτά που μπορούσα και μπορώ, στην αλληλεγγύη για τους γείτονες και τους καλούς μου φίλους। Ζώντες και τεθνεώτες, δεν πλήγωσα τις αξίες και τη μνήμη κανενός, αν εξαιρέσεις κάτι άτσαλα μεθύσια। Δεν θα το κάνω τώρα। Και δεν θα βάλω μπροστά τα παιδιά μου। Το χρωστάω στην πάρτη μου।
Μπαίνει ο υπουργός Οικονομικών Γ। Παπακωνσταντίνου την περασμένη Παρασκευή στην αίθουσα των κοινοβουλευτικών συντακτών κι αντί να εξηγήσει πως δέχθηκε να μετατραπεί ατιμωτικά σε απλό εντολοδόχο του ΔΝΤ και η χώρα σε προτεκτοράτο επιτίθεται στην Αριστερά και λέει με θράσσος ότι «θέλει- λέει- να πτωχεύσει η χώρα»! Θαρρείς και μιλούσε σε κομματικό ακροατήριο κι όχι σε επαγγελματίες της ενημέρωσης। Ε, τα πράγματα έχουν όρια...
Θαρρείς και δεν πτώχευσε η χώρα από τους δικούς τους υπολογισμένους χειρισμούς। Και εν πάσει περιπτώσει κάνοντας ότι δεν θυμάται, πόσο ακριβά μας κόστισε ο ίδιος κι ο προϊστάμενός του κάθε φορά που άνοιγαν το «χρυσόστομά» τους παρομοιάζοντας τη χώρα με τον «Τιτανικό»। Η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για την Οικονομία με την οποία μας «απειλεί» ο πρωθυπουργός ΓΑΠ, νομίζω, παρεμπιπτόντως, ότι οφείλει να διερευνήσει και το πόθεν έσχες όχι μόνο του υπουργού του των Οικονομικών, αλλά και των συγγενών του μέχρι την τουρκοκρατική του ρίζα και των φίλων του για να δούμε αν αυτές οι εγκληματικές δηλώσεις, που δεν θα τις έκανε ούτε ο σοφός δεκάχρονος γιόκας μου, ήταν μόνο ανεπίτρεπτα αφελείς। (Αναγκαία Παρένθεση για τις Εξεταστικές: ας αφήσει επιτέλους τις απειλές ο Παπανδρέου κι ας αποκτήσει λίγη γενναιότητα κι αυτός, που εμφανίζει κάτι μπακαλοτέφτερα, εν είδει οικονομικού ισολογισμού για να τα χρεώσει όλα στο Τσουκάτο και η ΝΔ που φορτώνει τη ντροπή της στον νεκρό πια Βαρθολομαίο και μετά μιλάμε για νέο πολιτικό σύστημα με διαφάνεια και λοιπά…Μπορούνε να μας πούνε τι έγινε με τη Ζιμενς;)
Είναι αυτονόητο πως όταν μιλά κανείς για την συμπεριφορά και τις τακτικές της εξουσίας δεν δικαιούται να παριστάνει το έκθαμβο λυκόπουλο। Μέσα σε λίγα 24ωρα, οι άνθρωποι αυτοί κουρελιάσανε το Σύνταγμα και μετατρέψαν τη Βουλή σε λέσχη συζητήσεων, η οποία απλώς, όπως ορίζει κυβερνητική τροπολογία «θα συζητά και θα ενημερώνεται» για όσα συνομολογεί ο Παπακωνσταντίνου με το ΔΝΤ-ΔΕΝ θα έχει λόγο και ψήφο। (θα πεις πότε είχε, αλλά κρατάτε ρε σεις τα προσχήματα। Κάνετε ακόμα και τον Απ। Κακλαμάνη να φαντάζει μπροστά σας αριστεριστής…)
Το αστείο του πράγματος, ωστόσο, είναι ότι την ίδια στιγμή, σαν να τους καθοδηγεί μια αόρατη ορχήστρα, επιτίθενται κατά της Αριστεράς, λοιδορώντας την ότι δεν σέβεται το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους και σαν μην ξέρουν κάνοντας, ότι εδώ και χρόνια έχουν αναθέσει οι ίδιοι και τ΄ αφεντικά τους την αυθεντική ερμηνεία του Συντάγματος στην Αστυνομία…
Προχωρώντας μάλιστα ένα βήμα παραπάνω, κάποιοι ξεφωνημένοι εκπρόσωποι της διατεταγμένης ενημέρωσης που έχουν ταυτίσει πλέον τα συμφέροντά τους με αυτά των εργοδοτών τους, ή και κάποιοι πλουτισμένοι εργοδότες που παληά δεν είχαν δεύτερο σακάκι, προτείνουν μερική αναστολή του Συντάγματος, με το επιχείρημα ότι η Αριστερά μεθοδεύει την κατάλυσή του!
Ένας βαρυεστημένος παρατηρητής θα σχολίαζε τυπικά σε αυτή την περίπτωση πως «η μπάλα έχει χαθεί». Όμως είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια συγκροτημένη ιδεολογική και πολιτική προσπάθεια- όχι απαραίτητα από την ίδια αφετηρία ορμώμενη, ούτε και βάσει σχεδίου, απλώς οι άνθρωποι συντονίζονται καλύτερα από τα ασυνάρτητα και αυθόρμητα κινήματα- για να περιθωριοποιηθεί κάθε φωνή αντίστασης στη χώρα.
(Σ.Σ: Όταν το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση λόγου χάρη δανείζονται…συνταγματικά επιχειρήματα από τον Αρχιαποστάτη Κ. Μητσοτάκη που ανέτρεψε με Αποστα-ΣΙΑ την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του παππού Παπανδρέου και τώρα επισείει διδακτικά τον υψωμένο του δείκτη στην Αριστερά, μάλλον δεν πάμε καλά!..)
Το ότι η Ελλάδα για παράδειγμα, χρειάζεται ένα νέο 1909, οπόταν φύσηξε ο ευεργετικός άνεμος του Ελευθερίου Βενιζέλου, δικαιούται να το λέει ο σεσημασμένος των εκπροσώπων της γενιάς του Πολυτεχνείου που εξαργύρωσαν πολιτικά τους αγώνες τους, Μίμης Ανδρουλάκης, αλλά όταν πρώτος το σημείωσε ο σεμνός και ανιδιοτελής Δημοκράτης, Παναγιώτης Κρητικός, πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής, αυτό ήταν αρκετό για να πάρει φύλλο πορείας για τη χορεία των «γραφικών».
Και, το βαρύτερο ακόμα, το ότι ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου (σ.σ: γιατί το όνειδος πρέπει να το ονοματίζουμε)εγκατέλειψε το γυμναστήριό του για να ανέβει στο βήμα της Βουλής και να κατηγορήσει την Αριστερά για την δολοφονία των τριών εργαζομένων της Marfin το απόγευμα της περασμένης Τετάρτης, δείχνει ότι αυτός ο εγγονός του «παπατζή» είναι αποφασισμένος να κάνει πολλά ακόμα για να γαντζωθεί στην έρημη κι απόκοσμη εξουσία του, που δεν έχει πια καμιά νομιμοποίηση. Ακόμα και το να χτίσει τα πολιτικά του σχέδια, του πάνω σε φέρετρα…
Εμείς όμως τιμάμε τους νεκρούς μας! Οι ένοχοι αυτής της δολοφονίας δεν ήσαν οι χιλιάδες διαδηλωτές εκείνης της φωτεινής μέρας που η συντηρητική συμμαχία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ θα ήθελαν να την δούνε να επιστρέφει ηττημένη στον καναπέ της. Γι΄ αυτό και θα ξαναβγούμε στους δρόμους σοφότεροι και με περισσότερο πείσμα. Και γι΄ αυτό σήμερα στις 7 το απόγευμα θα περάσουμε με σεβασμό και δέος από το σημείο όπου καήκανε τέσσερις ανθρώποι, για να μην ξεχάσουμε, αλλά και για να πούμε με τη στάση μας, ότι οσάκις εμείς βγαίνουμε στους δρόμους για να διεκδικήσουμε το δίκηο μας, το κάνουμε αυθεντικά στ΄ όνομά μας και δεν χρειαζόμαστε διαμεσολαβητές κάποιους φασίστες κυνικούς, όπου κι αν ανήκουν, που έχουν ασκηθεί -είτε απ΄ το κράτος και το παρακράτος, είτε απ΄ τα δικά τους αδιέξοδα- στην ωμή βία.
Και σε ο,τι αφορά τον κλάδο μας, η κολόνια που ματαίως προσπάθησαν να βάλουν στη κάπνα της Marfin κάποια καλόπαιδα των ΜΜΕ δεν θα μας κάνει όλους υπόλογους. Οι υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού με ανακοίνωσή τους κι όσοι από μας ήμασταν μπροστά εκείνες τις δραματικές στιγμές, διαψεύδουν τα καλοπληρωμένα κωλόπαιδα που έγραψαν ότι το πλήθος εμπόδισε τα πυροσβεστικά.
Η συζήτηση της περασμένης Πέμπτης στη Βουλή, απέδειξε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όπως επίσημα εκφράζονται, δεν μπορούν να εγγυηθούν την αναγέννηση της χώρας. Πολώνουν την κατάσταση και ξαναμοιράζουνε ρόλους για να μαντρωθεί το παιχνίδι. Και πάνω στην επιθανάτια αγωνία τους, προσπαθούν να επινοήσουν ξανά τον εαυτό τους και κάποιες ανεκτές πολιτικά διαχωριστικές γραμμές, πηγαίνοντας κόντρα ακόμα και στον διακηρυγμένο ιδεολογικό εαυτό τους, μήπως και διασωθούν.
Το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ εισηγείται σκληρότατα νεοφιλελεύθερα μέτρα και η Δεξιά ΝΔ του Σαμαρά τα… καταψηφίζει με το επιχείρημα που είπε ο ίδιος, ότι «είναι προτιμότερη μια θεσμική αξιωματική αντιπολίτευση, από την αντιπολίτευση των δρόμων»…
Έστω κι αν δεν έχει «κυβερνητικό μητρώο», η συλλογική αμφισβήτ5ηση περιλαμβάνει και την Αριστερά που λειτούργησε αρκετές φορές σαν πλυντήριο του δικομματισμού και τώρα ψάχνεται στις παρόδους του κινήματος, αντί να είναι κατά την γνώμη μου, στην κεντρική λεωφόρο.
Γιατί δεν κατήγγειλε το πελατειακό τους κράτος και αυτό ήταν «χωρίς κέρδος κέρατο». Ας είναι…Πάμε τώρα από την αρχή. Στους δρόμους θα ξαναβρούμε τη χαμένη μας ψυχή ή οριστικά θα χαθούμε.

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Προ ανοησίας

Από τα λίγα που θυμάμαι από την ακαδημαϊκή μου περαντζάδα- ναι, υπήρξαμε κι εμείς κάποτε φοιτητές!..- είναι ότι, μεταξύ άλλων δύο είναι οι χειρότερες μορφές δανεισμού για ένα κράτος:
α) για να καλύπτει τακτικές δαπάνες του Προϋπολογισμού, και
β) για να αναχρηματοδοτεί παληά χρέη, με καινούργια δάνεια που συνάπτονται όμως υπό δυσμενέστερους όρους
Και στις δύο περιπτώσεις, ο δανεισμός αποβαίνει επαχθής, διότι δεν διοχετεύεται σε παραγωγικές δαπάνες, και σπαταλιέται είτε στην κατανάλωση, είτε στους ξένους πιστωτές, συνήθως με ληστρικούς όρους, ενώ η περαιτέρω δανειακή επιβάρυνση που τρέχει, φέρνει όλο και πιο κοντά το φάσμα της χρεοκοπίας। Έχω τις ενστάσεις μου με εκείνους που μας απειλούν για το τι θα γίνει αν ξαναπαζαρέψουμε το χρέος μας।
Αυτό είναι πολιτικά νόμιμο!
Θέλει όμως πολιτικούς που δεν θα ρουφάνε τον ιδρώτα απο τ΄ αρχίδια των πεθαμένων...

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.


          Ο φίλος και αναγνώστης Μάκης Μπούσιος, μου έστειλε ένα περίφημο ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη με τίτλο "Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ.". Αξίζει να το διαβάσετε, όχι μόνο για να απολαύσετε τον ποιητικό λόγο του Καβάφη, αλλά για να μαγευθείτε από την οραματική του. Το έγραψε το 1928, αλλά φαντάζει σαν να γράφηκε για να περιγράψει τις σημερινές καταστάσεις. Δεν είναι μόνο η λέξη "Αποικία" που τα λέει όλα, αφού κατά επίσημη παραδοχή απεμπολούμε μέρος της εθνικής κυριαρχίας μας... Είναι η ανάγκη για Πολιτικό Αναμορφωτή... ακόμα και η προτροπή "Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη" δηλαδή παραίτηση από τα κετημένα μας κ.ά.



Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.


Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1928)

Μαζεύουμε δυνάμεις τώρα...

http://www.youtube.http://www.youtube.com/watch?v=jTmp9MXw9lIcom/watch?v=jTmp9MXw9lI

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Λεφτά "υπάρχουν" (;). Ιδού πού μένουν!...

Συνήθως, η "πρώτη ανάγνωση" εμπεριέχει παγίδες, ως προς τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγει κάποιος. Ας το διακινδυνεύσω...
Λοιπόν, ένας ακόμα λόγος, προστέθηκε σε εκείνους που τροφοδοτούν την απογοήτευση αναφορικά με το μέλλον τούτης της χώρας... Ο πρωθυπουργός στο δραματικών τόνων διάγγελμά του, σήμερα το πρωί (2 Μαΐου 2010) στο Υπουργικό Συμβούλιο, ΔΕΝ ανακοίνωσε: 1ον) Την -περισσότερο, ίσως, συμβολική αξίας- απόφαση για δραστική περικοπή των δικών του αποδοχών και εκείνων των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου. Δημόσιοι υπάλληλοι όλοι τους, και μάλιστα πρώτης γραμμής, έπρεπε να πει πως αποφάσισε να κόψει τους μισθούς σε ποσοστό κατά 5 - 10 εκατοστιαίες μονάδες εκείνου που ανακοινώθηκε γενικώς για τους υπαλλήλους του Δημοσίου. Θα ήταν ένα "σήμα"... 2ον) Την επιλογή του, στο πλαίσιο του γενικότερου και ασαφούς σχεδίου που είπε πως θα καταρτισθεί για αλλαγή των δομών του πολιτικού συστήματος, να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών σε 200. Και αυτό θα ήταν ένα "σήμα"... 3ον) Την επιλογή για μείωση του αριθμού των υπουργείων και των Υπουργών: Δεν μπορεί να λέει τη μία ότι συγχωνεύει ή καταργεί Οργανισμούς στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα και από την άλλη να διατηρεί ένα υπερμεγέθες (και σπάταλο!) κυβερνητικό σχήμα.
Δεν μπορεί, επίσης, να επιλέγει να διατηρήσει κάποιους δήθεν τόνους αισιοδοξίας, πως δεν θίγονται - λέει - οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα και λίγη ώρα αργότερα ο επί των Οικονομικών του Υπουργός να ανακοινώνει απελευθέρωση των απολύσεων και δραστική περικοπή των αποζημιώσεων... Οι στιγμές δεν προσφέρονται για ψεύδη ή ωραιοποιήσεις...
Πάμε, τώρα, και στα της Βουλής:
Αυξάνεται το ποσοστό περικοπής των επιδομάτων των υπαλλήλων του Δημοσίου; Αυξάνεται, λέει ο Πρόεδρος της Βουλής, αναλόγως και η περικοπή στα επιδόματα των βουλευτών - σε ορισμένα εξ αυτών... Διαπιστώνεται γενικότερα μείωση των αποδοχών του δημοσίου υπαλλήλου από τα διάφορα "πακέτα" μέτρων που ανακοινώθηκαν τους τελευταίους μήνες; Δεν είδα αντίστοιχη μείωση των αποδοχών των βουλευτών. 'Η, μάλλον, όχι αντίστοιχη, αλλά ποσοστιαία μεγαλύτερη κατά 5 έως 10 μονάδες. Ούτε ανακοινώθηκε κατάργηση του έξτρα χρήματος που λαμβάνουν οι βουλευτές για τη "συμμετοχή" τους στις διάφορες κοινοβουλευτικές Επιτροπές - μέρος της δουλειάς τους είναι, όπως λέει και το ΚΚΕ, γιατί να πληρώνονται σαν να είναι "υπερωριακή απασχόληση ή σαν να λαμβάνουν μπόνους;
Από σήμερα, εξάλλου, γίνεται πολύς λόγος και για τις συντάξεις. Ο Γιώργος Παπανδρέου σχεδόν με κόμπο στη φωνή του μίλησε για τους συνταξιούχους που θα δουν τη σύνταξή τους να μειώνεται ακόμα περισσότερο. Δεν μάθαμε, όμως, ούτε από τον πρωθυπουργό, ούτε από τον κ. Παπακωνσταντίνου, ούτε και από τον κ. Πετσάλνικο, τί θα γίνει - αν θα γίνει - με τις ... δύο, τρεις συντάξεις που λαμβάνουν κάποιοι πολιτικοί που έτυχε να περάσουν από τη Βουλή για κάποια φεγγάρια. Θα εξακολουθούν να τις λαμβάνουν όλες;
Ο σεβασμός, φίλτατοι, εμπνέεται. Δεν επιβάλλεται, ούτε μπορεί να θεωρηθεί δεδομένος, εξαιτίας του τίτλου - αξιώματος που φέρετε.
Και αυτό, φυσικά, αφορά όλους μας. Και τους δημοσιογράφους. Και επειδή πολλοί από μας έχουμε πλήρη επίγνωση της γενικότερης (και ειδικότερης) απαξίωσης, γι' αυτό λοιπόν και δεν επιδιδόμαστε σε κραυγές. Δεν σιωπούμε - αλλά και δεν ουρλιάζουμε. Ρωτάμε, επισημαίνουμε, παρατηρούμε...