Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΑ ΔΕΧΝΟΥΝ?



Λέω ρε μάγκες μήπως τα πράγματα δεν είναι όπως μας τα δείχνουν? Γιατί η τσακαλαρία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, μπαινοβγαίνει στο υπουργείο Οικονομικών και ας λέει ό,τι θέλει ο Στρως Καν. Αυτός ξέρει καλά τι γίνεται και τα τσιράκια του στην Αθήνα, καθοδηγούν, υπουργεύουν, κάνουν κουμάντο.... Για ρίξτε μια ματιά τι μας λέει εδώ ο Στέφανος Αθανασιάδης, που ανάρτησε και σε άλλα  μπλογκ αυτό το κείμενο...

Η συμφωνία ΜΗ-στήριξης


Δεν θα ήθελα να ήμουνα στην θέση του ΓΑΠ το βράδυ της 25ης Μαρτίου, όταν επρέπε να προσποιηθεί χαρά για την «επιτυχία» της συμφωνίας ΜΗ-στήριξης. Γιατί αντίθετα με τα επινίκια που ακούστηκαν από όλες τις πλευρές, η συμφωνία της 25ης όχι μόνο δεν βοηθάει, αλλά φέρνει την Ελλάδα σε περισσότερο δυσχερή θέση. Αυτό προκύπτει από τα κύρια σημεία του κειμένου:
Επιβεβαίωση της συμμετοχή του ΔΝΤ πριν από την ΕΕ. Η ευρωπαϊκή επέμβαση, εάν ποτέ ενεργοποιηθεί, θα είναι συμπληρωματική της χρηματοδότησης από το ΔΝΤ και τελευταίο βήμα (ultima ratio) πριν την χρεωκοπία. Σχετικό απόσπασμα: «This mechanism, complementing International Monetary Fund financing, has to be considered ultima ratio, meaning in particular that market financing is insufficient»
Προβλεψη για πιθανότητα διμερή δανεισμού αφού όμως εγκριθεί ομόφωνα από όλα τα μέλη της ΕΕ. Για παράδειγμα, η Γαλλία και να θέλει να μας δανείσει, δεν θα της επιτραπεί εάν δεν συμφωνούν ΌΛΕΣ οι χώρες (Γερμανία, Ολλανδία κλπ.). Σχετικό απόσπασμα: «Any disbursement on the bilateral loans would be decided by the euro area member states by unanimity»
Ο όποιος δανεισμός θα είναι με επιτόκια της αγοράς. Αυτό το σημείο όταν το πρωτοδιάβασα στους NY Times πραγματικά δεν το πίστευα, νόμιζα ότι ο δημοσιογράφος είχε καταλάβει λάθος. Το επίσημο όμως κείμενο της συμφωνίας το επιβεβαιώνει: «Interestrates will be non-concessionali.enot contain any subsidy element»
Εδω πρέπει να κάνουμε κατανοητό ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι ότι η αγορά έχει ξεμείνει από ρευστό, αλλά ότι λόγω αυξημένου ρίσκου δανείζει την Ελλάδα με υψηλότερα επιτόκια που με την σειρά τους μεσοπρόθεσμα κάνουν την αποπληρωμή αδύνατη. Τα υψηλά επιτόκια θα είναι ο λόγος χρεωκοπίας και για αυτό ακριβώς το ΔΝΤ δανείζει με χαμηλότερα επιτόκια. Οποιοδήποτε δάνειο λοιπόν από την Ευρώπη που δεν προσφέρει χαμηλότερο επιτόκιο από της αγοράς είναι ουσιαστικά άχρηστο.
Και για να μην υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία για τις προθέσεις, γίνεται και η εξής αναφορά: «Decisions under this mechanism will be taken in full consistency with the Treaty framework and national laws» (βλέπε no-bailout clause)
Συμπερασματικά, η συμφωνία (έτσι όπως έχει τώρα) ουσιαστικά αποσοβεί οποιαδήποτε βοήθεια προς την Ελλάδα (όπως εμείς περιμέναμε). Απορεί κανείς εάν όλες οι θριαμβολογίες από τους Ευρωπαίους πολιτικούς εκείνο το βράδυ είναι επειδή δεν κατάλαβανε τι συμφωνήσανε, ή επειδή έπρεπε να υποκριθούν ότι τα πράγματα πάνε καλά.
Ελπίζω το δεύτερο, εάν και θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι την αγορά δύσκολα την κοροϊδεύεις. Μετά το αρχικό μπέρδεμα, σήμερα το 10ετές spread έχει ανέβει στα 343 και η τελευταία τιμή που είδα του yield του 7ετούς που εκδώσαμε είναι στα 6.32% (το κουπόνι 5.9% που αναφέρεται στις ελληνικές εφημερίδες είναι άσχετο με το κόστος δανεισμού). Παράλληλα, η αποτυχία για άντληση ενός δις ευρώ (μόνο 390 εκατ.) μέσω της αιφνίδιας επανέκδοσης του 20ετούς ομολόγου πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων αλλά επιβεβαίωσε το αρνητικό κλίμα. Τώρα η κυβέρνηση κοιτάζει για δανεισμό από το εγχώριο αποταμιευτικό κοινό και από τους διεθνείς μη ευρωπαίους επενδυτές με έκδοση ομολόγων σε δολλάρια. Η κατάσταση είναι πολύ άσχημη.
Το ζήτημα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα με δεδομένο ότι δεν υπάρχει ουσιαστική ευρωπαϊκή βοήθεια και ότι δεν διαφαίνεται αποκλιμάκωση των επιτοκίων. Πιστεύω ότι η κυβερνητική στρατηγική πρέπει να ακολουθήσει τα παρακάτω σημεία:
- Τέλος στις ανούσιες επαφές και χάσιμο χρόνου με την ΕΕ. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από αυτήν την πλευρά. Εάν ενδιαφερθούν για την πτώση του ευρώ, την ένωση, την μείωση της ζήτησης στον ευρωπαϊκό νότο ή τα επισφαλή δάνεια των ευρωπαϊκών τραπεζών, ας μας χτυπήσουν αυτοί την πόρτα
- Θεσμικά μέτρα που θα εξασφαλίσουν ανάπτυξη όπως το άνοιγμα όλων κλειστών επαγγελμάτων. Εδώ η κυβέρνηση δεν τα πάει άσχημα, αλλά θέλει περισσότερα μέτρα (βασικά όλο το οικονομικό πρόγραμμα της Φ.Σ.) το συντομότερο δυνατό
- Συνεργασία με το ΔΝΤ που θα περιλαμβάνει ανεπίσημο πλάνο για προσωρινή έξοδο από το ευρώ και υποτίμηση
- Προετοιμασία κρυφού σχεδίου για την πιθανότητα αναδόμησης ή και στάσης πληρωμής του χρέους, με κύριο στόχο να μειώσουμε τις αρνητικές επιπτώσεις χρεωκοπίας α λα Αργεντινή




1 σχόλιο:

Insider® είπε...

Αγαπητότατε! Διάβασα και ξαναδιάβασα με περίσσια προσοχή το "διά ταύτα" των σκέψεών σου. Και με τόλμη και θάρρος θα ομολογήσω ότι δεν μπορώ να πω αν συμφωνώ ή όχι με τις προτάσεις σου. Δεν γνωρίζω, δεν ήμουν ποτέ καλός με τα μαθηματικά, με την οικονομία, και προς τούτο η αδυναμία μου ν' "αποφανθώ". Ισως και να έχεις δίκιο σ' αυτά που προτείνεις και, τελικώς, να είναι η ορθή επιλογή.
Το μόνο που θα ήθελα επί του παρόντος να πω είναι ότι από την προσεκτική ανάγνωση του κειμένου σου, τρεις φράσεις (μου) ξεχώρισαν, τρεις φράσεις - κλειδιά. Εξηγούμαι: Φράση 1η: "Η κατάσταση είναι πολύ άσχημη". Συμφωνώ απολύτως. Φράση 2η: "Τέλος στις ανούσιες επαφές και χάσιμο χρόνου με την ΕΕ". Συμφωνώ επίσης! Φράση 3η: "Το ζήτημα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα"... Χμ...
Εκείνο το οποίο με κεντρίζει περισσότερο απ' όλα είναι ο πρώτος πληθυντικός που χρησιμοποιείς. Εδώ, νομίζω, είναι το κρίσιμο. Στο "τί κάνουμε"!
Διότι περιλαμβάνει όλους μας. Δεν είναι μόνο το τί θα κάνει ο όποιος πρωθυπουργός, το όποιο οικονομικό επιτελείο, η όποια κυβέρνηση. Φυσικά και στους ώμους τους βαραίνει το φορτίο των κεντρικών και δύσκολων σχεδιασμών και αποφάσεων. Είναι, ωστόσο, και η "δική μας" πλευρά... Είναι το τί κάνουμε, με άλλα λόγια, όλοι εμείς στην καθημερινότητά μας, ώστε ν' αλλάξουμε στο βαθμό που μας αναλογεί τα κακώς κείμενα.
Και, δυστυχώς, παρατηρώ - μπορεί να κάνω και λάθος, εκ φύσεως απαισιόδοξος...- ότι η φθοροποιές για τους εαυτούς μας και αλλήλους συνήθειές μας δεν άλλαξαν, παρά το γεγονός ότι λίγο - πολύ έχουμε όλοι μας αντιληφθεί πως δεν είναι αξιοπρεπές το περιβάλλον αυτό εντός του οποίου "ζούμε". Δεν σταματήσαμε να ρυπαίνουμε. Δεν σταματήσαμε να οδηγούμε με σεβασμό. Δεν αρχίσαμε στην πράξη να καταδεικνύουμε ότι θέλουμε αυτός ο τόπος να αλλάξει προς το καλύτερο. Μπορεί κάποιες στιγμές να δυσφορούμε, αλλά από τον "καναπέ" της παθητικότητάς μας δεν λέμε να σηκωθούμε. Στον αντίποδα, παρατηρούμε όπως εκείνο το νέφος της αφρικανικής σκόνης που απλώθηκε πάνω από μεγάλες περιοχές της Ελλάδας πρόσφατα, έτσι και ένα θαμπό κλίμα επιθετικότητας και βίας να διαχέεται στην κοινωνία μας.
Ναι τα σημάδια δεν είναι καλά. Και ναι, ορθώς η προσοχή όλων μας είναι εστιασμένη στο μείζον της συγκυρίας που είναι η αντιμετώπιση του εθνικού οικονομικού προβλήματος. Ομως... Ομως υπάρχουν και μια σειρά άλλα, μικρά και απλά, που αν τα προσπαθήσουμε ίσως και από καλύτερες θέσεις μετά να δώσουμε τις μεγάλες μάχες.
Με τους θερμότερους χαιρετισμούς μου...
Ειλικρινά ημέτερος...