Πως μας εμπαίζουν κατάστηθα όλοι αυτοί οι καμποτίνοι
Κλείνοντας τον δρόμο στην ομορφιά
Θα ανακαταλάβουμε κάποτε το χαμένο μας ύψος
Και τότε θα επιστρέψει η ψυχή μας
Στην επικράτεια των ωραίων ημερών
Όχι πως θα συμβεί και τίποτε σπουδαίο
Αλλά θα ξαναβρούμε την καταγωγή των ονομάτων μας
Κρατώντας φαρμακωμένοι στα χέρια,
την τέφρα όσων ελπίσαμε
Κάτι είναι κι αυτό
Όταν δεν έχεις πια που να γυρίσεις
Χτίζεις τις γέφυρες της επόμενης οδύνης
4 σχόλια:
Οχι, και πάλι όχι! Δεν έχουν το ύψος και την ικανότητα να μας κλείνουν το δρόμο. Εμείς επιτρέψαμε κι επιτρέπουμε στους οποιουσδήποτε να μας κλείνουν το δρόμο. Να σκιάζουν την ομορφιά. Αλλοτε ανήμποροι να ονειρευτούμε. αλλοτε, αδύναμοι να κάνουμε άλλα βήματα... Και...
Οχι, και πάλι όχι! Δεν θα 'ναι "ωραίες" οι ημέρες που "δεν θα συμβεί και τίποτε σπουδαίο"! Αν δεν δυμβεί κάτι τέτοιο, ίδιες θα είναι σαν τις τωρινές.
Και αρνούμαι να "βαφτίσω" όμορφες τις μέρες εκείνες που φαρμακωμένος θα κρατώ στα χέρια "την τέφρα όσων ελπίσαμε"... Αλλωστε, αν οι ελπίδες γίνουν τέφρα, δεν θα 'μαι εκεί να την κουβαλώ... Κι η δική μου, χωνεμένη θα 'ναι μαζί της!
Οχι, και πάλι όχι! Αν είναι να συνεχίσω να χτίζω γέφυρες, θα είναι για τα απέναντι βουνά. Δεν μου αρέσει να ταξιδεύω, άλλωστε, πάνω στο νερό. Κι αν είναι, φτερά θα μου δανείσει ο Αγγελος να πετάξω.
Μα, αν η οδύνη, η κάθε επόμενη οδύνη επιθυμήσει να πλησιάσει, ας κάνει εκείνη τον κόπο, δικά της γιοφύρια να μαστορέψει.
Οχι, και πάλι όχι! Να "γυρίσω", άλλο πια, δεν επιθυμώ... Να τριγυρνώ, όμως, δεν θα σταματώ!
Άμα το πας έτσι, ναι και πάλι ναι!
Και στο κάτω- κάτω Ινσίντρε, ποιηταί είμεθα και έχωμεν και σχετικήν άδειαν!..
Αλλά;
Καλύτερο από την τέφρα λίπασμα δεν υπάρχει
μα μοναχά σαν το ρίχνεις στα δέντρα που παράγουν καρπούς...
Γιατί επικινδύνως ανησυχώ μην και τσουκνίδες λιπανθούν καταλλήλως και από το μέγεθος πνίξουν τα δέντρα...
Και τότε τι θα κάνουμε δίχως καρπούς???
Dyosmaki, χαίρομαι για τη δυναμική σου παρουσία στα edrana... Μας τιμά η συμμετοχή σου
Παντελής
Δημοσίευση σχολίου