Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Απορίες θερινής νυκτός...

Γιατί...
... Επέλεξαν το νομοσχέδιο για τα σκάφη αναψυχής, προκειμένου να "περάσουν" διάταξη για τα βαρέα και ανθυγιεινά;
... Διάλεξαν το νομοσχέδιο για τους "Συμβασιούχους Αορίστου χρόνου" για να τακτοποιήσουν ζητήματα σχετικά με την ... "αγιοποίηση" της Μήλου, το ... σύμφωνο συμβίωσης και την μεταφορά των εφημερίδων με τ' αεροπλάνα;
... Δεν έχει "βγει" ακόμα ΔουΣού στην ΕΣΗΕΑ;
... Λοιπόν, ψηφίζουμε;
... Η Μύκονος και τα PlayStation νικούν παραδοσιακά και "κατά κράτος" κινητοποιήσεις τύπου Δεκεμβρίου '08;
... Η περί υγείας "μανία" ουκ ολίγων, εκτονώθηκε πλήρως με την απαγόρευση του τσιγάρου στους "κλειστούς" δημόσους χώρους;
... Γυάλισαν το μεταλλικό καπάκι που καλύπτει τη μεγάλη οπή στον τοίχο της μιας αίθουσας των κοινοβουλευτικών συντακτών, και άφησαν όλη τη μαύρη σκόνη στο εσωτερικό της οπής, για της οποίας την ύπαρξη (και χρησιμότητα) ουδείς γνωρίζει;
... Δεν ακούμε τίποτε για τους Αγροφύλακες; Πού είναι και τί ακριβώς κάνουν, εν μέσω θέρους και με τον κίνδυνο των πυρκαγιών να βρίσκεται στο κόκκινο;
... Δεν δημοσιοποιούνται και τα "πόθεν έσχες" όλων όσοι διαμορφώνουν την επικαιρότητα (δημοσιογράφοι, δικαστικοί, διοικητές οργανισμών κλπ);
... Οι συνεδριάσεις των Θερινών Τμημάτων δεν γίνονται σε μια μικρή αίθουσα, σαν κι αυτές των επιτροπών; Οι ελάχιστοι συμμετέχοντες, χωρούν στις δεύτερες κι εξοικονομείται και πολλή ενέργεια (φώτα, ψύξη κ.ά.);

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Τι θα κάνω όταν επιστρέψω απο τις διακοπές

Να μην ξεχάσω να κοιτάξω βλοσυρά τους αστυνομικούς της εισόδου!..
Να βρίσω κάνα δυό συναδέλφους στο πέρασμά μου!
Να μην είμαι με κανέναν συνεργάσιμος!
Και εν γένει να αποφύγω όλα αυτά τα απολίτικα που διαπιστώνει ο Ινσίντρε!
Στο τέλος -αυτό σαν ευχή και κατάρα...-να πέσω στην αγκαλιά εκείνης της σεμνής υπαλλήλου που φοράει ένα μίνι μέχρι τον αφαλό και έχει οικογενειακές υποχρεώσεις κι όλο λέει οτι θα πάει στο παιδάκι της...Θα΄ναι καλοκαίρι ακόμα και θα μαι γεμάτος επιείκεια, άλλωστε...
Να δείχνω πως, κάτι επιτέλους είμαι κι εγώ, εκεί έξω απο τα νεκροταφεία της Καστοριάς, όταν θα βάζω βενζίνη για τον δρόμο...

"Σήμερα (σαν χθες δηλαδή) είναι τ΄Αη΄Λια..."όπου γύρισα σπίτι

Εχθές που γιόρταζε ο γιόκας μου ο Ηλίας,
μας έβγαλε σε μια ταβέρνα στο Παγκράτι
Δασκαλεμένος πατρικά βεβαίως, αλλά,
ο τρόπος του μας έκανε εντύπωση
Εννιά χρονών και ζερβοχέρης,
καμμιά επιτήδευση
Ημπορούνε και οι μεγάλοι να συζητούν μαζί του
Σήκωσε τα κανάτια και τα γέμισε
"μ΄ αρέσει μπαμπά η μυρωδιά τους" μου είπε
τσουγκρίσαμε ολόθερμα τα ποτήρια
στ΄ όνομά του
Να είναι του Ηλία τ΄ όνομα και να ζει!
Και να ζει κι αυτός μαζί του!

Υ.Γ Χάρη στον γιόκα μου βρέθηκα κι εγώ χαράματα,
με λάθος αναπτήρα

Υ.Γ2: Και χάρη στον παππού του, ημπορώ να πω, πως τα λεφτά, δεν αλλάζουνε τη μοίρα των ανθρώπων!.. Αυτοί που προόρισται, εν τέλει θα τα βάλλουν στον τρύπιο κώλο τους...

Υ.Γ3 Συνελόντι ειπείν, ο Γέρος μου μου έδωσε το "ζειν" και ο κανακάρης μου το "ευ ζειν"...Θέλω να πω, οτι είναι ωραίες οι παραδόσεις και το λεγόμενο χά(ρι)σμα των γεννεών!

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Έγχρωμη Απουσία

Στη μνήμη του φίλου μου Κώστα Κατσίκη

Δεν είχε ως φαίνεται, άλλο τι να κάνει εκείνη τη μέρα
στη ζωή του
Κι αφού σεργιάνισε από νωρίς σαν αποχεραιτώντας τα στέκια της Σαλονίκης
Εκεί όπου πρώτα πάγαινε με την κυρά του και τον μικρό Ιάσωνα
Γύρεψε κάτι έξτρα αργά το απόγεμα στο Καραμπουρνάκι
όπου τον είδανε για τελευταία φορά
Αρμάτωσε μετά τη μηχανή του και γκάζωσε
προς Χαλκιδική μεριά, μόνος
και μόνος πάλι
Ατσάλι με ατσάλι ήταν εκεί που όρμησε
Αλλά κανείς δεν θα μάθει ποτέ
τι θα ένοιωσε εκείνη την ώρα
Την ιαχή ίσως που θα έβγαλε φωνάζοντας για τελευταία φορά με αηδία «Κουφάλες!»
Αυτός ο τρυφερός και συνάμα σκληροτράχηλος άνδρας…
Ούτε τη ζεστή φλέβα στο χέρι του, αυτήν όπου αγαπούσε η Φερονίκη, δε βρήκαμε…
Γύρισε ο γυιόκας του αμίλητος και πικρός όταν το΄ μαθε και πλάγιασε στη γωνιά του πατέρα του
Αμήχανοι τον κηδέψαμε
Του έβαλα κι εγώ ένα πακέτο τσιγάρα, αυτού του άκαπνου, στη μέσα τσέπη,
να κεράσει τους φίλους που τον περιμέναν
Πως και γιατί μην αρωτάς.
Φτωχαίνουν οι άνθρωποι όταν σβύνουν τα βλέμματα αυτών που πολύ αγαπήσαμε.

Η ζαλάδα των στροφών!

«Με 100 ευρώ θα σε ξεχάσω!» Της είπε…
«Με μια βίζιτα!».

«Δεν μας αξίζει αυτός ο τρόπος μετά από όσα περάσαμε…» του απάντησε εκείνη φλεγματικά…

Μπροστά ο Σαραντάπορος…

Τον άφησε ν΄ αναρωτιέται εκεί στο Χάνι του Χατζηγώγου, για ποιόν λόγο η Ελλάδα έπρεπε να φτάνει πάνω απ΄ τη Λάρισσα…
(Γυναίκες σαν εκείνη, δεν αξίζει να τις κλαίς. Κι όμως τις κλαίς...)

Για (γ)κείνη...

Καμιά φορά οι έρωτες
είναι ψιλά που πέφτουνε από το παντελόνι
Φραγκοδίφραγκα κάτω απ΄ τον καναπέ
Γύρευε τώρα…
Καμιά φορά που συγυρίζεις
μετά από καιρό
Όλο και βρίσκεις κάτι στρογγυλά νομίσματα
που δεν έχουνε πια καμιάν αξία
Και δεν μπορείς κι εσύ, άλλωστε
πουθενά να τα εξαργυρώσεις

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009

Σημασία έχει να δείχνεις...

"Χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιακά παιδάκι μου..." συνήθιζε να λέει η γιαγιά μου η κυρα-Δέσποινα κάθε φορά που βρισκόταν μπροστά σε ξένες για τα ήθη της συμπεριφορές. Το θυμήθηκα προχθές, βλέποντας αυτόν τον απερίγραπτο κομματικό εντολοδόχο Χ. Παναγόπουλο που η σημερινή κυβέρνηση έχει τοποθετήσει στην ΕΡΤ να μιλά στους εθνικούς αντιπροσώπους με την αναίδεια των ετερόφωτων...

Ένας, υποτιμητικά και ευτελώς διορισμένος (σ.σ: φαντάζεστε στη θέση του έναν ανεξάρτητο δημοσιογράφο;) μας κοστίζει, όπως αποκαλύφθηκε αρκετά ακριβά, προκειμένου να εκτελεί το...καθήκον του! 347.000 ευρώ το χρόνο εισπράττει ο Χ.Π που δεν έχει πρόβλημα να απολύει αξιοπρεπείς εργάτες της δημοσιογραφίας με έωλα προσχήματα, την ώρα που δίπλα του κρατά αργόμισθους με πολλές δουλειές, αλλά, και όπως τους καταμαρτυρούν, τους "μεγαλοδημοσιογράφους" μιας παρέας, με παχυλούς μισθούς και παράλληλες απασχολήσεις!..

"Κάνετε γκριμάτσες! Γιατί κάνετε γκριμάτσες;" τον ρώτησε κάποια στιγμή ο καλός και μετριοπαθής βουλευτής Έβρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Πεταλωτής βλέποντας την προεδράρα να δυσανασχετεί απο την κριτική που δεχόταν...Καθένας στις παρέες του είναι μάγκας...

Τα αυξημένα έσοδα που εμφάνισε ήταν όντως εντυπωσιακά!..Μόνο που όπως πρόσεξαν μετά οι βουλευτές οφείλονται στην διπλλάσια αύξηση επί των ημερών του του ανταποδοτικού τέλους- το δημόσιο χαράτσι δηλαδή- που πληρώνουν όλοι οι Έλληνες για να μαθαίνουνε γραμματική αυτοί οι αγράμματοι "δοτοί" στην κεφαλή μας απάνω -πλην όμως με συμπληρωμένα κομματικά ένσημα...

Στο τέλος, αυτός ο αμήχανος, όταν ρωτήθηκε για την παράνομη, προσβλητική και πέρα απο κάθε δεοντολογία απόλυση της δημοσιογράφου Νατάσσας Θωμά που αντανακλά το αισθητικό του μέγεθος- δεν απολύεις κάποιον διάολε με δικαστικό κλητήρα(!..), του δίνεις το δικαίωμα να απολογηθεί πρώτα! - τα σκάτωσε για τα καλά!..

"Είχε δύο συμβάσεις αορίστου χρόνου με ΕΡΤ και ΑΠΕ ταυτόχρονα" ψέλλισε, επικαλούμενος έναν νόμο που δεν υπάρχει!!!

Μαϊουμδιές χωρίς σημασία. Αυτό που έχει νόημα, είναι πως άμα δεν τηρούνται οι νόμοι για τον έναν, δεν πρόκειται νε τηρηθούν για κανέναν!

Λίγη ώρα αφότου αυτό το "χλωμό πρόσωπο" έφυγε απο τη Βουλή, φτάσανε στα mail μας οι απαντήσεις του. Και την ίδια στιγμή, η γραμματέας του έπαιρνε τηλέφωνο για την επιβεβαίωση...Τόσο άγχος, είναι αξιοσημείωτο...

Υ.Γ: Και να φανταστεί κανείς, οτι άμα έρθει το ΠΑΣΟΚ στα πράγματα, αυτός ο τύπος θα πάρει και αποζημίωση!..

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009

κακό πράγμα η ανάλυση...

Είπαμε στο "Ποντίκι" στην τακτική μας σύσκεψη να κάνουμε ένα συλλογικό θέμα. Εμένα μου ανατέθηκε αυτό. Κι έγραψα τα παρακάτω που τράβηξε η γκλάβα μου...

Όσοι είδαν την πρόσφατη εξάρθρωση της «συμμορίας των 16» σαν μια συγκλονιστική ιστορία αστυνομικού κυρίως ενδιαφέροντος παραβλέπουν από κεκτημένη ταχύτητα το γεγονός ότι εδώ και πολλά χρόνια το κοινό ποινικό έγκλημα εγκατέλειψε τον παραδοσιακό του ρόλο και ότι οι άλλοτε κλειστές και επίφοβες εγκληματικές ομάδες, έχουν σήμερα στις τάξεις τους ευϋπόληπτους κοινωνικούς παράγοντες που διεκδικούν αναγνωρίσιμο ρόλο στις οικονομικές και πολύ συχνά και στις πολιτικές εξελίξεις.
Δεν είναι λοιπόν φρόνιμο να πέφτουμε κάθε φορά από τα σύννεφα σαν εξαπατημένοι τουρίστες στη χώρα μας και να παριστάνουμε πως αγνοούμε ότι ολόκληρες περιοχές του κοινού εγκλήματος έχουν ενσωματωθεί για τα καλά στον κρατικό κορμό, όπου σε κλίμα γενικής συνενοχής, έχουν αναπτυχθεί εκτεταμένοι θύλακες παρανομίας και αδιαφάνειας.
Σε ένα- κράτος οπερέτα, όπου αυτό που πρυτανεύει είναι οι πρόσκαιρες πελατειακές διευκολύνσεις κάθε είδους με στόχο την εκλογική επιβίωση, δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεθούν οι καπάτσοι που θα στήσουν τη μηχανή διαθέτοντας άμα λάχει και ισχυρές πολιτικές άκρες…
Το έγκλημα με απλά λόγια, συντελείται μπροστά στα αδιάφορα μάτια μας. Από τον τρόπο που χτίζουμε όπου βρούμε, με την Πολεοδομία και τους δασάρχες σύμμαχο σε κάθε παρανομία και με προστάτη τον τοπικό βουλευτή που τρέχει πρόθυμα για την άρση των εμποδίων και των αναστολών, μέχρι τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα σκουπίδια μας, είναι διάχυτη η έλλειψη κοινωνικής ευθύνης και η απουσία των πολιτών από τα κοινά. Το κενό αυτό φροντίζουν να το καλύπτουν αυτόκλητοι μεσολαβητές που παρεμβαίνουν αποτελεσματικά ανάμεσα στην οικονομία και τον κρατικό μηχανισμό, κάνοντας τον ιδιόμορφο βαλκανικό μας καπιταλισμό να κινείται.
Πρόκειται για έναν τρόπο ανάπτυξης που αφού λεηλάτησε τον φυσικό πλούτο της χώρας και προκάλεσε τη συγκέντρωση στην Αθήνα του μισού πληθυσμού, έχει φάει οριστικά τα ψωμιά του και, έχοντας σαπίσει, καταρρέει με πάταγο! Μαζί του, καταρρέει το μεταπολιτευτικό πολιτικό οικοδόμημα που τράφηκε από αυτό και ταυτίστηκε μαζί του. Η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, βυθισμένη στα σκάνδαλα, έχει αρχίσει να αναδύει μια βαρειά δυσοσμία που πνίγει τη χώρα, γιατί δεν μπορεί να αντέξει να διαχειρίζεται άλλο αυτήν την ανάπτυξη. Γιατί, όσους νόμους κι αν ψηφίσει για την καταπολέμηση του «μαύρου χρήματος» και την ευθύνη των υπουργών δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την σύμφυτη με αυτό το άθλιο σύστημα διαφθορά και διαπλοκή που αποθαρρύνει τους ικανούς και τους σπρώχνει να αναζητούνε την τύχη τους κάτω από ξένους ουρανούς ρίχνοντας μαύρη πέτρα….
Και κυρίως γιατί, η πολιτική τάξη της χώρας, το εκκρεμές της οποίας κινείται ανάμεσα στους πόλους «ουίσκι και τσάμικο», έχει ισχνούς και αδύναμους ώμους να χαράξει μεγάλες επιλογές που θα απελευθερώσουν τη χώρα και τις δυνάμεις που αντιστέκονται στην βαθειά παρακμή και την καχεξία.
Από τον τρόπο διανομής των δημόσιων έργων μέχρι την κατανομή της κρατικής διαφήμισης κι από τις εξετάσεις στο δημόσιο μέχρι τις μεταθέσεις στον στρατό και τις φυλακές, έχει κανείς την ισχυρή εντύπωση ότι δεν υπάρχουν κανόνες. Οι δημόσιες αρχές είναι μέρος του προβλήματος και σπανίως οι ένοχοι τιμωρούνται, σε μια χώρα τραυματισμένη και πολλών ταχυτήτων.
Στους δρόμους βασιλεύει ο νεοπλουτισμός και η αναίδεια παρέα με την ακραία φτώχεια και το ζόφο των εργασιακών χώρων. Και στα λιμάνια, την ώρα που άλλοι γλεντάνε σε ρωμαϊκές φιέστες, συνωστίζονται οι απελπισμένοι για τη Δύση. Πατρινό καρναβάλι για πάντα!
Το πολιτικό σύστημα, ανίκανο να αλλάξει, κρατά τη χώρα σε βαθειά καθυστέρηση. Και το κόμμα κράτος είναι εθισμένο να ασκεί μια σαφή δημοσιονομική πολιτική: ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για ταμειακούς λόγους, υψηλός δανεισμός, ανελέητο στράγγισμα των πιο αδύναμων, εξωφρενικές παραχωρήσεις στην παρασιτική ολιγαρχία, κομματική τακτοποίηση «υμετέρων» που ξεπουλάνε την ψήφο τους.
Ακόμα και τώρα, που τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο, μοναδικό μέλημα της κυβέρνησης Καραμανλή, με την βοήθεια φυσικά μεγάλου μέρους των «πράσινων» που συνιστούν μέρος του προβλήματος, είναι να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια. Η εσπευσμένη αλλαγή στην διοίκηση της ΕΥΠ επιβεβαιώνει ότι αυτό που το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, φοβάται περισσότερο, είναι η αποκάλυψη της τραγικής γύμνιας του που θα σημάνει και το οριστικό διαζύγιο με την ηθική αποδοχή της πλειοψηφίας.
Μεγάλο πράγμα η κατασκευή της κοινωνικής συναίνεσης!..
«Αν ο κόσμος συνειδητοποιούσε πως διαχειρίζεστε τα λεφτά του, δεν θα΄ πρεπε να πληρώνει κανένας φόρους» δήλωσε κάποτε σε μια στιγμή αγανάκτησης στη Βουλή προς τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, ο συνετός Γ. Δραγασάκης του ΣΥΝ.
Τρόφιμος από την περασμένη Πέμπτη των φυλακών ο κατηγορούμενος στην υπόθεση απαγωγής του εφοπλιστή Παναγόπουλου, ο Γ. Τρομπούκης, έχει όλον τον καιρό μπροστά του ώστε να προσπαθήσει να λύσει τη μεγάλη αντίφαση της ζωής του: τη μέρα να είναι ένας υπολήψιμος επιχειρηματίας που έπαιρνε δημόσια έργα και λίγες ώρες μετά σε ρόλο «γιγαντάκια», να συνεργάζεται –όπως τουλάχιστον κατηγορείται-με την ίδια άνεση, με κάποιους υψηλόβαθμους στην πυραμίδα του κοινού ποινικού εγκλήματος στη χώρα, σε ιστορίες, όπου η μπάλα πήρε πολιτικούς και ανώτατα κρατικά και κυβερνητικά στελέχη.
Το παινεύτηκε άλλωστε ο ίδιος στην απολογία του, δίνοντας ένα μέτρο των πυρετωδών δραστηριοτήτων του, όταν ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Το 2000 οι δουλειές πήγαιναν πολύ καλά αφού τελείωσα τους αεροδιαδρόμους που έκανα στο ¨Ελευθέριος Βενιζέλος¨ ως υπεργολάβος της γερμανικής κατασκευάστριας εταιρείας. Κατά τον ίδιο χρόνο συνέχισα την κατασκευή του Εφετείου Αθηνών και έχω λάβει μέρος στα μεγαλύτερα Ολυμπιακά έργα καθώς και στα μεγαλύτερα έργα που έχουν κατασκευαστεί στην Ελλάδα, όπως Εγνατία Οδός, Αττική Οδός, κατασκεύασα την προέκταση της λεωφόρου Κύμης που συνδέει το Ολυμπιακό Στάδιο με τις γραμμές του τραμ στη Νέα Σμύρνη».
Ίσως και να του χρωστάμε χάρη… Τουλάχιστον αυτός, φρόντισε να μας δείξει πειστικά τι εννοούν οι (νέο)φιλελεύθεροι τι σημαίνει σύνδεση της Παιδείας με τις ανάγκες της αγοράς: «τούβλα» για «μπουγάδες»…

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Αηδία...

Βλέπω αυτόν τον χλιβερό υπουργό Υγείας, που όπως μας λένε οι τηλεοπτικοί, βάζει όρο και απαιτεί να βγαίνει μόνος του στις συνεντεύξεις, "όπως η Ντόρα!". Αυτός ο απερίγραπτος τύπος προσπαθεί να δραπετεύσει απο το πόστο του, γιατί λέει, δεν έχει άλλο τι να κάνει! Και πηγαίνει τα βράδυα στο θωρακισμένο σπίτι του και κοιμάται ήσυχος. Αυτός... η ελπίδα της κεντροδεξιάς! Ξέροντας οτι στο νοσοκομείο των Παίδων εδώ και χρόνια δεν υπάρχει ένα μηχάνημα ακτινοθεραπείας για τα πιτσιρίκια! Πως χαϊδεύει αυτό το πολιτικό κάθαρμα τα παιδιά του; Και όλοι οι προηγούμενοι και οι επόμενοι; Αυτοί μας αξίζουνε ρε;
Πάνε λίγες βδομάδες που σταμάτησα- υποχρεωτικά- το δημόσιο κάπνισμα. Κι έχω διαπιστώσει οτι ούτε οι ψυχικές τσοκαρίες που έχω δίπλα μου, ούτε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Συμπεραίνω όθεν, οτι η απαγόρευση του καπνού δεν συμβάλλει στην κοινωνική δικαιοσύνη...

Υ.Γ: Η δεύτερη μεγαλύτερη δαπάνη στον κρατικό προϋπολογισμό, μετά την Άμυνα, είναι το φάρμακο...Έπαθα πλάκα όταν συνειδητοποίησα το μέγεθος. Το λές στους βουλευτές που εκτιμάς και σε κοιτάνε με οίκτο. Φαίνεται πως αυτοί οι τύποι στην φαρμακοβιομηχανία χρηματοδοτούνε περισσότερους απ όσους υποψιαζόμαστε. Αυτά τα κουτορνίθια που πηγαίνουν στα αεροδρόμια, δεν καταλαβαίνουν οτι οι "ηχηρές μεταγραφές" στον επαγγελματικό αθλητισμό, έχουνε πληρωθεί απ΄ το αίμα μας!
Υ.Γ:2 Κι έχεις και την ιδιωτική πρωτοβουλία, απ΄ την άλλη, κάτι πρώην κομμώτριες και κάτι επιχειρηματίες που λυμαίνονται αυτόν τον τόπο και πάνε να την βγουνε σαν εθνικοί ευεργέτες...
Γι΄ αυτό είμαστε ΠΑΟΚτζήδες! Ολούρμου ρε!

Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

Να μπει ένα "τέλος"!...

Δεν κατάφερα μέχρι τώρα να μιλήσω με τον Δημήτρη Τρίμη. Λίγο το αμέλησα, λίγο η δουλειά... Ηθελα να μάθω για ποιούς ακριβώς λόγους δήλωσε ότι παραιτείται από τη θέση του μέλους του ΔΣ στην οποία αναδείχθηκε κατά τις φετινές εκλογές στην ΕΣΗΕΑ.
Πέραν της προσωπικής μου ενημέρωσης για ένα "ειδικότερο" ζήτημα, ωστόσο, υπάρχει το εξόχως σοβαρότερο θέμα της ενημέρωσης όλων για το τί συμβαίνει τόσο καιρό στην Ενωση: Για ποιούς συγκεκριμένα λόγους δεν έχει καταστεί δυνατό ν' αναδειχθεί Προεδρείο στην Ενωση;
Επί ποίων θεμάτων καταγράφονται διαφωνίες; Ποιοί συμφωνούν με ποιούς και σε ποιά ζητήματα;
Τα όσα εκρηκτικά συμβαίνουν αυτό τον καιρό στο χώρο του Τύπου, δεν επιτρέπουν την πολυτέλεια της "σιωπής" ή της αναβλητικότητας.
Οσοι εξελέγησαν με την ψήφο μας, έχουν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να μας πληροφορήσουν ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ για το τί ακριβώς συμβαίνει. Για να δούμε όλοι τη πηγή των προβλημάτων, και τις όποιες ευθύνες φέρουν ποιοί για το συνεχιζόμενο αδιέξοδο. Για να καταλάβουμε αν και τί πρέπει να περιμένουμε για το μέλλον.
Και μία λύση, ίσως, θα ήταν ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ τα πρακτικά όλων των συζητήσεων που έχουν γίνει στις "συναντήσεις κορυφής", αντικείμενο των οποίων ήταν η συγκρότηση προεδρείου. Παράλληλα, να δημοσιευθούν επίσης αν κριθεί αναγκαίο, αναλυτικά οι απόψεις των επικεφαλής -ή και συνολικότερα των εκλεγμένων- που έχουν οι παρατάξεις της "ακέφαλης" Ενωσης.
Κοντά σ' αυτά, κι επειδή οι ρυθμοί δουλειάς και το θέρος καθιστούν απαγορευτικές ίσως άλλου τύπου δραστηριότητες, να ανοίξει διαδικτυακός διάλογος, όπου όλοι, μέλη και μη, θα καταθέσουν απόψεις και ιδέες (για Καταστατικό, Δεοντολογία κλπ), ώστε σύντομα να δούμε εκ του μηδενός όλο το "οικοδόμημά" μας, προκειμένου το Αύριο να γίνει όχι απλώς καλύτερο του Χθες, ή του Σήμερα, αλλά πραγματικά Καλό!

Μια απόλυση που μας αφορά!

Με μια πέρα για πέρα παράνομη απόφαση , η διοίκηση της ΕΡΤ απέλυσε τις προάλλες εκδικητικά και με προφανή πολιτικά κίνητρα ,την δημοσιογράφο Νατάσσα Θωμά.
Το θέμα δεν είναι ότι μια υποδειγματική και ξεχωριστή για το ήθος και τη συνέπειά της δημοσιογράφος που τα δέκα τελευταία χρόνια από τα 15 συνολικά στην ΕΡΤ, κάλυπτε ευσυνείδητα το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, έχασε τη δουλειά της.
Η απόλυσή της, όμως ανοίγει την πόρτα στην αυθαιρεσία και στέλνει σαφές μήνυμα ότι όποιος θέλει να εργαστεί με βάση αμιγώς δημοσιογραφικά κριτήρια και όχι με το φίλτρο του κάθε κομματαρχίσκου προέδρου, πηγαίνει σπίτι του!
Στο σπίτι άλλωστε της καλής δημοσιογράφου, χωρίς δυνατότητα απολογίας, χωρίς αποζημίωση και με δικαστικό κλητήρα της έστειλαν το άθλιο χαρτί, σε μια περίοδο μάλιστα που η ΕΣΗΕΑ ήταν ακέφαλη λόγω εκλογών!
Ποιο ήταν το έγκλημά της; Ότι αξιολόγησε-και σωστά!-ότι το αιφνιδιαστικό λουκέτο που έβαλε ο Καραμανλής νύχτα στη Βουλή, ήταν μεγάλο θέμα και θα έπρεπε κανονικά να μεταδοθεί στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων των 9μμ. Η ΕΡΤ προτίμησε να θάψει την είδηση και μόνο όταν τα ιδιωτικά κανάλια έβγαλαν έκτατα δελτία, την κάλεσαν εσπευσμένα να βγει στο δελτίο των 11μμ και να πει το τροπάρι, ότι αυτά τα πράγματα συνηθίζονται στις Δημοκρατίες…
Το πρόσχημα της διοίκησης ήταν ότι η καλή συνάδελφος εργαζόταν παράλληλα με σύμβαση αορίστου χρόνου στο ΑΠΕ΅-ΜΠΕ, πράγμα όμως για το οποίο δεν υπάρχει καμία νόμιμη απαγόρευση, ούτε και σχετική πρόβλεψη στο καταστατικό της ΕΡΤ.
Γι΄ αυτό άλλωστε και ο ίδιος ο Π. Παυλόπουλος πολιτικός προϊστάμενος του Ιδρύματος, δήλωσε έκπληκτος και παραδέχθηκε την κατάφωρη αδικία, άλλο αν μετά με την άνεση που τον διακρίνει δεν έκανε απολύτως τίποτε…
Ο ίδιος άλλωστε έχει παραδεχθεί σε ανύποπτο χρόνο στη Βουλή μετά από ερώτηση του Α. Κακλαμάνη ότι επιτρέπεται στους δημοσιογράφους της ΕΡΤ να έχουν παράλληλη απασχόληση μετά από άδεια του Δ.Σ και η δημοσιογράφος, που μολονότι έτρωγε τους διαδρόμους της Βουλής με το κουτάλι χωρίς να λογαριάζει κόπο αν και πληρωνόταν με την κατώτατη σύμβαση, φρόντιζε πάντα να την εξασφαλίζει.
Γράφω κάτι παραπάνω, γιατί ο τρόπος με τον οποίον αντιπαρήλθε η Νατάσσα Θωμά αυτήν την αθλιότητα είναι μάθημα αξιοπρέπειας! Και επειδή κυρίως όταν δεν τηρούνται οι νόμοι για τον έναν, δεν πρόκειται να τηρηθούν για κανέναν!

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Πολεμικό Ανακοινωθέν

Ανακοίνωση της γενικής συνέλευσης εργαζομένων του Ελεύθερου Τύπου
Με δεδομένο ότι οι διαπραγματεύσεις με την εταιρεία και τους νόμιμους εκπροσώπους της δεν έχουν ολοκληρωθεί, στην άκαιρη σημερινή ανακοίνωση εντυπωσιασμού του εκκαθαριστή, παραθέτουμε τα ακόλουθα ακλόνητα δεδομένα που οδήγησαν σε απόλυση 340 εργαζομένους του Ελεύθερου Τύπου μεσούσης της οικονομικής κρίσης:
1. Η εταιρεία εγκατέλειψε το ιδιόκτητο κτίριο της εφημερίδας στον Άλιμο και μίσθωσε ως κτίριο γραφείων της το υπερπολυτελές Blue Land στο Μαρούσι, αυξάνοντας το ετήσιο κόστος κατά 1.500.000 ευρώ. Σημειώνουμε ότι το Blue Land ανήκει σε εταιρεία συμφερόντων του ζεύγους Θεόδωρου και Γιάννας Αγγελόπουλου.
2. Η εταιρεία έκλεισε το ιδιόκτητο πιεστήριο εκτοξεύοντας τις δαπάνες εκτύπωσης στα 9.858.217 ευρώ το 2008, αυξάνοντας δηλαδή κατά 936% το λειτουργικό κόστος μέσα στη διετία 2006-2008.
3. Σε καμία περίπτωση οι νόμιμες αποζημιώσεις των 340 απολυμένων δεν αποτελούν οικειοθελείς παροχές, όπως για λόγους εντυπωσιασμού τις εμφανίζει στην ανακοίνωσή της η εταιρεία, αλλά είναι θεσμοθετημένη υποχρέωσή της. Στο ποσό των 7.500.000 ευρώ που η εταιρεία επικαλείται στην ανακοίνωσή της, συμπεριλαμβάνονται οι αποζημιώσεις των υψηλόβαθμων στελεχών που η ίδια η εταιρεία επέλεξε να προσλάβει.
4. Στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες απολυμένων, η εταιρεία υπόσχεται ότι θα τις «ενισχύσει» με ποσά από 1.000 έως 3.000 ευρώ και μάλιστα κατ’ απόλυτη επιλογή της. Συμπέρασμα: Το ζεύγος Αγγελόπουλου συνολικά για 340 απολύσεις υπόσχεται το επιπλέον ποσό 370.000 ευρώ!
5. Επιχειρεί, ανεπιτυχώς, να διασπάσει τους εργαζόμενους και να «σαλαμοποιήσει» τα αιτήματα τους.
Η εκδοτική εταιρεία της οικογένειας Αγγελοπούλου δε χαρίζει στους απολυμένους απολύτως τίποτε, πέραν μιας θέσης στην ανεργία.
Οι εργαζόμενοι στον «ΕΤ» είτε απασχολούνται από το 1983 είτε από το 2008 επιμένουν στο δικαίωμα τους για εργασία.
Περισσότερα στο http://syspeirosi.wordpress.com/ και στο http://activemedia.gr

Πως γράφεται το θαίρος...

«Μαμά, το ¨λίμνη¨ γράφεται με ύψιλον;».
«Με όμικρον γιώτα ρε χαμένε!», του φωνάζω από μέσα.
Σημασία έχει τα παιδιά να μαθαίνουν από νωρίς ορθογραφία…

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Εμείς οι ΠΑΟΚζήδες, είμαστε άνθρωποι συναισθηματικοί.

Μας φτιάχνουν οι ιστορίες των φίλων μας. Αυτών που ταξιδεύουν για Κέρκυρα και γι΄ αλλού.
Και έχουμε να λέμε, όταν περνάμε τα Τένμπη.Φύσει συναισθηματικοί, "Λυπόμαστε γιατί δεν μπορούμε ν΄ αντέξουμε στον χωρισμό/
και κάθε απόγευμα θλιμμένο σας θυμούμαστε/
μας παίρνουνε τα δάκρυα/
οι καϋμοί και τα παράπονα/ και νοιώθουμε τη ζωή μας να τελειώνει"
Ναι! Αυτοί είμαστε εμείς οι ΠΑΟΚτζήδες!..

Στις όχθες του ποταμού Βενέτικου

Το βλέμμα σου σαν βότκα
χυμένη στο πάτωμα
Σε ποιον να πω πως σε είχα
Μια νύχτα υγρή
Στο παληό «Χάνομακ» ;

Γυμνή και ανάστροφα
Έξω απ΄ τα Γρεβενά σε είχα
Θερίζαν τα στάχυα τότε
Στη μεριά του Μπαμίχα!

Ξημέρωνε κι εσύ, μόνη κι αμέτοχη
Προς τα Χάσια κοιτούσες
Σαν να ήσουν πλασμένη γι΄ αλλού
Μιαν άλλη μοίρα θρηνούσες

Έρχομαι σου είπα εντυπωσιακά,
από τα μαύρα δάση
Κι αν είναι να χαθούμε κι οι δυό
Η απώλεια, από δω θα περάσει.

Στάθηκες τότες μπροστά μου,
θερινή ικεσία
«μη φύγεις» μου είπες
Είμαι κι εγώ πράκτωρ της CIA.

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Συγκρίσεις επιτρέπονται

Δεν είχα σκοπό να τα γράψω αυτα αλλα με προκάλεσε ο Insider με την ανάρτηση του "ένα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη".
Λοιπον πήγα και γω με τους άλλους δημοσιογράφους και τους βουλευτές του Α΄θερινού στην επίσκεψη στο Μουσείο. Πήγα μαζί τους παρ' όλο που ο Χάτζη με απέτρεψε να το κάνω αλλα ο λόγος που με παρακίνησε ήταν να ακούσω την ξενάγηση απο τον ίδιο τον Παντερμαλή, κάτι που το θεωρούσα τύχη.
Ε, λοιπόν καλύτερα να μην πήγαινα.
Οι βουλευτές μας είχαν τριγυρίσει τον καθηγητή ασφυκτικά χωρίς να αφήνουν ένα περιθώριο για όποιον δεν ήταν τόσο κοντά ώστε να ακούει και να βλέπει. Μάλιστα στην παρέα μας ήταν και ένα αναπηρικό καροτσάκι, στο οποίο ουδείς (με λαμπρές εξαιρεσεις τον Τραγάκη και το Ρέππα, που έκαναν το αυτονόητο οφείλω να το πω)έκανε χώρο, με αποτέλεσμα αυτος που καθόταν να μην ακουει και να μη βλέπει τίποτα. Μάλιστα σκόνταφταν συχνά επάνω του για να στριμωχτούν πλάϊ στον Παντερμαλή.
Ούτε λόγος να κλείσουν τα κινητά. Μιλούσαν μάλιστα συνεχώς αλλά πώς να τους κανει παρατήρηση ο Παντερμαλής αφού είχε να κάνει με τους εκπροσώπους του έθνους βλέπεις.
Να μη μιλήσω για τα αστειάκια τους κατά την αφήγηση, ούτε για τους φωτογράφους που απαθανάτιζαν συνεχώς τους ίδιους τους βουλευτές λές και έκαναν κατι οι ίδιοι και όχι οι πρόγονοι τους που μάλλον ήταν οι κομπάρσοι.
Το αποκορύφωμα! Η βουλευτής Παρθένα Φουντουκίδου είχε φέρει μαζί και δύο φίλες της οι οποίες είχαν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά και μάλιστα η μια ακουμπούσε και τα εκθέματα, ίσως για να διαπιστώσει αν το μάρμαρο είναι καλής ποιότητας.
Είπαμε με κάποιους συναδέλφους ότι θα ξανάρθουμε μόνοι μας αργότερα για να δούμε πραγματικά το Μουσείο καθώς αυτή την επίσκεψη πρέπει να τη διαγράψουμε απο τη μνήμη μας.
Δεν είναι θλιβερό να βλέπεις τους απογόνους της αθηναϊκής δημοκρατίας πλάϊ στα έργα εκείνων που έθεσαν τα θεμέλια; Η εμπειρία για μένα ήταν τραυματική.

Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

Μια ιδέα...

http://www.unicef.gr/news/2009/dt1809.php

Να γιατί γυρνώ μεσ΄ την Αθήνα...

Αναρωτιέμαι τι λόγους έχει να υπάρχει ένα «μπλογκ» όπως το δικό μας, όταν αγνοεί επιδεικτικά ότι μόλις πριν από δέκα μέρες, απολύθηκε παράνομα και με αστεία προσχήματα μια έντιμη και επαρκής συνάδελφός μας, η οποία από σεμνότητα και αξιοπρέπεια δεν έβγαλε την προσωπική της περιπέτεια στην δημόσια διατίμηση για να δρέψει μια περιττή εν ολίγοις συμπάθεια.
Και, άραγε, έχει κανένα νόημα σε τόσο σκληρές εποχές να μιλάμε με ποιητικές μεταφορές ή να επαναλαμβάνουμε πληκτικά επιχειρήματα για την αδράνεια του επαγγελματικού μας σωματείου, αυτής της οκνής και μητριάς για τους πολλούς ΕΣΗΕΑ, όταν η ζωή δίπλα μας, γνέφει απειλητικά;
Ινσάιντερ και Λασκαρίνα, μιλώ για μια συνάδελφο που καπνίζουμε διάολε μαζί και το μοναδικό της λάθος, που κρίθηκε ασυγχώρητο απο αυτούς που πληρώνουμε όλοι μας στο κανάλι της, ήταν ότι υπερασπίστηκε τη μεγάλη σημασία μιας είδησης που ποτέ δεν μεταδόθηκε από το κεντρικό δελτίο- είχε κλείσει νύχτα ο Καραμανλής τη Βουλή…
Συντελούνται θέλω να πω γεγονότα μικρού φαινομενικά βεληνεκούς, που έχουν όμως ισχυρές προβολές και δείχνουν ένα απαράδεκτο μέλλον. Όταν, δηλαδή, δεχτούμε ότι δεν τηρούνται οι νόμοι για τον έναν(τη μια εν προκειμένω), εργαζόμενο, τότε, αν συμμορφωθούμε, δεν πρόκειται να τηρηθούν για κανέναν! Απλά πράγματα…
Από κει και πέρα:
Εμείς καλώς δεν…στασιάσαμε, την περασμένη βδομάδα, ιδίως από την στιγμή που στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, επρόκειτο να τεθεί το ζήτημα του «Ε. Τύπου» και των προβληματικών ΜΜΕ στη χώρα. (σ.σ: άλλο τώρα που ο πρόεδρος της Βουλής Δ. Σιούφας ξεκαθάρισε δεόντως στον πρόεδρο της Θεσμών Απ. Σταύρου, ότι δεν είναι ώρα να ανοίγει τέτοια θέματα υποχρεώνοντας την πλειοψηφία να το κάνει γαργάρα…) Εκείνες τις ώρες όμως στον Σκάϊ, οι Πορτοσάλτες και Παπαδημητρίου είχανε ΕΚΠΟΜΠΗ!!! Έκλεισα το σταθμό από αηδία. Κακώς…Γιατί δεν πρόλαβα να μάθω αν εκτός από τον ιδιοκτήτη του, που τον βγάλανε στον αέρα να πει τα δικά του, μήπως βγάλανε και κάναν δημοσιογράφο «στασιαστή» για να έχουν και καμιάν άλλην άποψη αδερφέ…
Ανεξάρτητα από αυτό, τα φαινόμενα αυθαιρεσίας με στόχο την συνολική υποταγή πληθαίνουν. Και λέω μήπως αυτό που προέχει, προτού δηλαδή αναδειχθεί νέο διοικητικό συμβούλιο στο Σωματείο, που θα ασχοληθεί όπως οφείλει άλλωστε, με «τα μεγάλα» είναι καιρός να δούμε τι διάολο θα κάνουμε με τούτα δω τα «μικρά»…

Υ.Γ: Είναι ένας πιτσιροκο- παπαρολόγος( πόσο γελοίο να θέλεις να μπεις χωρίς ν΄ αξίζεις διάρα στη θέση αυτών που βρίζεις;), είναι κάτι πνευματικοί (σ.σ: «ποιοι;», ρωτάνε κάποιοι αφελείς, που δεν βλέπουν τι γίνεται γύρω τους) που θα δεχόντουσαν για παράδειγμα να κάνουνε μια αγιογραφία της Ντόρας ή άλλου υπουργού- πράγμα που θα αρνιόμασταν με περιφρόνηση εμείς του ΔΠΥ- κι είναι κι άλλοι πολλοί που συμβάλλουν από μικρές κοίτες, στο μεγάλο πρόβλημα του χώρου. Θα τα πούμε εν καιρώ...
Παρόλα αυτά εγώ τώρα, όντας αλήτης και ρουφιάνος, θέλω να εξομολογηθώ οτι δεν θα ήθελα με τίποτε να βρεθώ ποτέ στη βαρειά μοίρα και την ώρα που, ενω δεν θα είχα με ποιον να μοιραστώ ούτε τον βαρύ μου βήχα, θα μου πρότειναν επαγγελματική διέξοδο κάτι τεφαρίκια, όπως ο Τζίμης Πανούσης, ο Λάμπης Ταγματάρχης, ο Σεραφείμ Κοτρώτσος και άλλα παιδιά…

Ενα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη...

Ε, εντάξει... Δεν ήταν ακριβώς μεσημέρι, αλλά τί να κάνω αφού δεν γράφτηκε τραγούδι για τόσο πρωί στο εν λόγω μέρος...
Σάββατο, 4η Ιουλίου (Χρόνια Πολλά κι ευτυχισμένα Αμερική...). Ωρα περίπου 8.30, φθάνω στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Πρώτη εντύπωση για το περίφημο κτήριο? Δεν θα μπω στην παγίδα της μαραθώνιας αντιπαράθεσης. Απλά δεν μου άρεσε. Και δεν μου άρεσε για δύο λόγους: Ταιριάζουν στην αισθητική μου οι μοντέρνες κατασκευές, αλλά αυτή ειδικά δεν νομίζω ότι "αγκαλιάζει" το χώρο που υποτίθεται θέλει ν' αναδείξει. Δεν είμαι αρχιτέκτονας, αλλά πιστεύω πως θα μπορούσε να κατασκευαστεί κάτι καλύτερο...
Οσον αφορά τον δεύτερο λόγο; Αφού έγινε (και ορθώς εκτιμώ) η επιλογή να υπάρχει πολύ γυαλί περιμετρικά, προκειμένου να αναδεικνύει τα εκθέματα το φως του Αττικού ήλιου, θα έπρεπε να έχει διασφαλιστεί και ο τέλειος εξωτερικός καθαρισμός του! Μετά λύπης μου διαπίστωσα ότι η σκόνη ήταν εμφανής, σαν σε οποιουδήποτε άλλου κτηρίου γραφείων, κάπου στο κέντρο της Αθήνας, και του οποίου οι ιδιοκτήτες για λόγους οικονομίας επέλεξαν να μην αναθέσουν σε συνεργείο εξωτερικού καθαρισμού συχνή επισκεψιμότητα...
Στην είσοδο οι φύλακες πέρασαν από το ειδικό μηχάνημα τον μικρό μου σάκκο, κι εμένα από το γνωστό ειδικό "Π", για να διαπιστωθεί αν είχα πάνω μου ύποπτα μεταλλικά αντικείμενα. Το ίδιο συνέβη και με όλους τους άλλους επισκέπτες. Και όπως έτυχε σ' εμένα (που είχα στις τσέπες μου κλειδιά, κινητό και κέρματα στο πορτοφόλι), "χτύπησε" το μηχάνημα και σε άλλους. Δεν μου ζητήθηκε, όμως, να βγάλω τα αντικείμενα και να ξαναπεράσω, όπως συμβαίνει αλλού. Και απ' ό,τι διαπίστωσα, ούτε σε άλλους ζητήθηκε. Συμπέρασμα; Για ποιό επίπεδο ασφάλειας μπορούμε να συζητάμε; Αν τα μηχανήματα της εισόδου είναι τόσο "προχωρημένα" που δεν "χτυπάνε" μόνο, αλλά και βγάζουν π.χ. σε μια οθόνη υπολογιστή ραπόρτο για το ποιά αντικείμενα κουβαλούσα πάνω μου, τότε ο.κ.! Αν όχι, τότε γιατί τα έχουμε εκεί; Γιατί τα πήραμε, πληρώνοντας το ανάλογο ποσό; Και γιατί τα διατηρούμε;
Στο καφέ - εστιατόριο, τώρα: Καταγράφηκε μικρή αναστάτωση μεταξύ του προσωπικού που μάλλον πρόδιδε προβλήματα οργανωτικά, με πρώτο εμφανές αποτέλεσμα - επίπτωση (ή μήπως ήταν η αιτία;) τη μεγάλη αργοπορία στην εξυπηρέτηση: Με αρκετή αργοπορία ήρθε το "σνακ", ένα μικρό "ελληνικό σάντουιτς" που είχε μέσα κυρίως ντομάτα κι ελιές. Χρειάζεται να πω ότι παραλίγο να χάσω δόντι διότι από μια ελιά δεν είχε βγει το κουκούτσι; Να το πω, γιατί όχι; Μπορεί να είναι οι πρώτες ημέρες ακόμα για το μουσείο, αλλά θα περίμενα (έτος 2009 έχουμε) άψογη την κατάσταση σε όλα τα επίπεδα. Και τέτοια, δυστυχώς, σε τούτη την ερασιτεχνική επίσκεψή μου, δεν διαπίστωσα! Και όταν λέω "ερασιτεχνική", εννοώ ότι δεν πήγα με μπλοκάκι και μολύβι να κάνω ρεπορτάζ. Απλές σκόρπιες σκέψεις καταγράφω εδώ...
Αγόρασα κι ένα μικρό βιβλιαράκι, πρόχειρο οδηγό του νέου Μουσείου. Γράφει μέσα ότι ολοκληρωμένος θα εκδοθεί αργότερα. Γιατί δεν υπήρχε από τώρα έτοιμος; Ενα ερώτημα. Ηταν ο "πρόχειρος" φτιαγμένος από ανακυκλωμένο χαρτί; Δεύτερο ερώτημα. Εψαξα λίγο, αλλά δεν είδα πάνω στο αντίτυπο που κρατούσα στα χέρια μου κάποια ένδειξη για το στοιχείο της ανακύκλωσης. Μπορεί να κάνω λάθος. Μπορεί και όχι. Αν, όμως, η απάντηση είναι "όχι, δεν είναι ανακυκλωμένο", τότε ανακύπτει και το τρίτο ερώτημα: Γιατί όχι;
Α, και κάτι ακόμα: Αν και γενικώς άκουγα (όπως και άλλοι, νομίζω) ότι επιτρέπεται η φωτογράφιση εντός του Μουσείου, αρκεί να μην χρησιμοποιείται φλας, εσωτερικός φύλακας στο ισόγειο σχεδόν φωνάζοντας είπε σε επισκέπτη ότι δεν επιτρέπεται καθόλου η φωτογράφιση, παρά μόνο στον τρίτο όροφο. Και γιατί δεν υπήρχε ενημερωτικό έντυπο με το τί επιτρέπεται και τί όχι στα εκδοτήρια των εισιτηρίων; Απουσία ενημέρωσης υπάρχει και είναι εμφανής από την πρώτη στιγμή, αναφορικά και με τα εκθέματα που βρίσκονται κάτω από το γυάλινο δάπεδο στο προαύλιο του Μουσείου: Τί είναι αυτά που ανακαλύφθηκαν στα θεμέλιά του;
Στα θετικά της "λειτουργικότητας" - για να κλείσω και με κάτι καλό-, είναι τα χαμόγελα των υπαλλήλων: Α) κατά την έκδοση των εισιτηρίων, Β) στο βεστιάριο - όπου άφησα το σάκο μου - και Γ) στο πωλητήριο του πάνω ορόφου.
Υ.Γ. Δεν ξέρω φιλαράκια τί αποκομίσατε από την "επίσημη" μετά των βουλευτών επίσκεψή σας τις προάλλες. Θα ήταν χρήσιμο να μαθαίναμε τις εντυπώσεις σας: Ηταν αντάξια των προσδοκιών σας;

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

...Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς "πεθάναμε"...

Η Αθήνα βρωμάει από καυσαέριο και σκουπίδια.
Στους δρόμους, ανεξέλεγτοι οδηγοί με κινητό στο χέρι, ενίοτε και χωρίς ζώνες ασφαλείας, κυκλοφορούν με επικίνδυνη συμπεριφορ, ενώ με προκλητικό και αγενή τρόπο παρκάρουν όπου βρουν το όχημά τους, αδιαφορώντας για το πόσο δύσκολη κάνουν τη ζωή για συνανθρώπους μας που έχουν κάθε είδους κινητικά προβλήματα ή δυσχέρειες.
Οι έχοντες εξουσία σπαταλούν τη ζωή φιλοσοφώντας για το τί "πρέπει να γίνει", κι επιδιδόμενοι κατά τον ... ελεύθερο χρόνο τους, στο να ανακαλύπτουν νέους τρόπους για να λιγοστεύουν τα χρήματα των εξουσιαζομένων.
Οι πολίτες από την άλλη, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στην εργασιακή ανασφάλεια, βιώνοντας μια διαρκή τρομοκρατική επίθεση, για την οποία ουδείς αναλαμβάνει την ευθύνη. Απαντες, ταυτόχρονα, βρισκόμαστε "γυμνοί" και αντιμέτωποι με ό,τι επικίνδυνο υπάρχει για την υγεία μας: Ρύπανση του περιβάλλοντος, άθλια ατμόσφαιρα, ακατάλληλες τροφές, ασθένειες που εξελίσσονται σε πανδημίες.
Ευτυχώς, παιδιά...
Ευτυχώς απαγορεύτηκε το τσιγάρο!
Κι ευτυχώς που έχουμε και νέο Μουσείο!!!
υ.γ. μια φορά κι έναν καιρό, ήταν λίγο πριν το Πάσχα. Εβλεπα τριγύρω χαρούμενα αρνάκια. Δηλαδή, τί "χαρούμενα"; Ελαμπαν από ευτυχία: Τα είχαν με κάποιο τρόπο πείσει ότι έχουν πετύχει στην "επανάστασή τους". Οτι, δηλαδή, είχαν καταφέρει να διεκδικήσουν "αξιοπρεπείς" συνθήκες σφαγής...

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Ας βγούμε και λίγο απ΄το καβούκι μας

Στα περιφρονημένα κουτούκια και τα άσημα ρεμπετομάγαζα της Σαλονίκης, εκεί γύρω στο 1984, στην Τριανδρία, την Κάτω Τούμπα και τα πέριξ, γουστάραμε έναν τύπο, μοναχικό μπουζουκτσή που έπαιζε "κομματιασμένος" στο πάλκο με πρωτόγνωρο πάθος κι έμοιαζε, όπως ήταν στραμμένος προς τα μέσα του, σαν βουτηχτής που πρέπει να πάει λίγο παρακάτω στο βυθό, για να φέρει κάτι πολύτιμο που ν΄ αξίζει στην επιφάνεια.
Φοιτητικό αληταριό πλην όμως με αρχές, επαναλαμβάναμε μηχανικά, αλλά, με αυθεντικό και ανυπόκριτο θαυμασμό την απορία που είπε πρώτος απ΄ την παρέα μας και με δέος, ο ευαίσθητος Γιώργος Πολυζωΐδης "που την βρίσκει ρε, τόση ψυχή και παίζει έτσι αυτό το παλλικάρι"...
Προχθές το βράδυ καθόμουνα σ΄ ένα ήσυχο μπαράκι στο Μετς. Σιδερένιο τραπεζάκι, στο πεζοδρόμιο, άνθρωποι ξένοι και δικοί μέσα στην αποδοχή των διπλανών, πίναμε τα τελευταία λεφτά μας.
Γυρίζω και βλέπω πλάϊ μου εκείνον τον φλεγόμενο παίχτη, τον Μανώλη Πάππο, αυτόν τον εξαίρετο μουσικό, να κάθεται άπραγος μ΄ ενα φίλο του και να μιλάνε για δουλειές.
Και σκέφτηκα στεναχωρημένος την κατάντια μας που αντί να πάρουμε με τις πέτρες όλες αυτές τις αρσενικές και θηλυκές πουτάνες που κάνουνε καριέρα στη δισκογραφία με τα μικρά τους ονόματα, ή τους "μπουζουκομάχους" που ντρέπονται για τη λαϊκή τους καταγωγή, δεν έχουμε λίγο χώρο για τόσο σημαντικούς δεξιοτέχνες οργανοπαίχτες που μοιράζονται ευγενικά την τέχνη τους μαζί μας!

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Μπέρδεμα

Με πληροφόρησαν ότι αύριο θα κάνω στάση εργασίας 12-3 και θα πειθαρχήσω στο επαγγελματικό μου σωματείο. Ουδεις μου είπε με ποιο συγκεκριμένο αίτημα και πώς θα διεκδικήσω λύση στο πρόβλημα για το οποίο κάνω στάση εργασίας, δηλαδή με ποιά συγκεκριμένη πρόταση και με ποιά ακριβώς διεκδίκηση θέλουμε να λυθεί το πρόβλημα των συναδέλφων μας που έμειναν άνεργοι μετά το κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου και του City.
Γνωρίζω μόνο ότι την απόφαση πήρε η παλιά διοίκηση του σωματείου μου επειδή ύστερα απο τις πρόσφατες εκλογές το νέο Δ.Σ. αδυνατεί να συγκροτηθεί σε σώμα.
Επίσης γνωρίζω ότι η στάση εργασίας μου δεν θα ενοχλήσει κανέναν (εργοδότες ή κυβέρνηση) αφου σύμφωνα με τον τέως πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ Πάνο Σόμπολο είμαι υποχρεωμένη μετά τη εκπνοή της τρίωρης στάσης να δώσω το ρεπορτάζ που θα έχει τρέξει στη διάρκεια του τρίωρου. Ολοι όμως ξέρουμε, ακόμη και οι μη δημοσιογράφοι, ότι για να ενημερώσεις για κάτι πρέπει να το έχεις παρακολουθήσει αρα να εργάζεσαι κατά τη στάση εργασίας.
Είμαι πολύ μπερδεμένη. Ποιός μπορεί να με βοηθήσει να τα ξεδιαλύνω όλα αυτά;