Ευτυχώς, εμείς οι υπόλοιποι ρεπόρτηδες, έχουμε καλούς εργοδότες!
Όχι σαν το Μάκη και τον Θέμο...
Μπορεί να την περνάμε χωρίς δώρο Χριστουγέρνων τις γιορτές, αλλά τουλάχιστον, έχουμε σταθερή δουλειά 340.000 παλαιών δραχμών -1.000 ευρώ τουτέστιν-άμα λάχει το μήνα!
"Δεν μου φέρνεις θέματα.." σου λένε μετά με ξυνισμένο ύφος τα νεόκοπα αφεντικά, οσάκις τα πράγματα σκουραίνουν από κάποιους χρηματοδότες.
"Ε, κι αμέ τι να κάνουμε...", απαντάμε με επιτηδευμένη αμηχανία εμείς "μικραίνουν οι χρόνοι και μεγαλώνουν οι διαδρομές"...
Δυστυχώς, που, εκτός τούτων, έρχονται καμιά φορά τα πράγματα ανάποδα και σκάνε και κάποια τηλεφωνικά διαζύγια και, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, , αυτό λαμβάνει χώρα νυχτιάτικα, για να προσγειώνεται και πάλι κανείς απότομα στην αχαριστία των ανθρωπίνων σχέσεων.
Αναιδή ναυάγια, αφετέρου, στο επόμενο ακριβώς επεισόδιο και κάτι πρώην ερωμένες κυρίες, διεκδικούνε ανεδαφικούς ρόλους και γινήκανε ως φαίνεται μάγκες και τώρα σηκώνουν αψηλά τον αμανέ κι είναι όλα σαν να μπαίνει η αηδία στο μίξερ και να μην ξέρεις πια απο που να ξεφύγεις ώρες-ώρες...
"Έμαθα και μαστορεύω/
και γαμώ το μάστορή μου".
Έτσι θ΄ αποκρινόταν ο λιγομίλητος παπούς μου ο Παναγιώτης
που οριοθετούσε τελεσίδικα τις καταστάσεις κραδαίνοντας διδακτικά το μυστρί στο αριστερό του χέρι.
Βλέποντας την θολή τροπή των πραγμάτων-μέσα κι έξω λέμε...-
ποιός μπορεί να πει πως δεν είχε δίκηο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου