Τετάρτη 21 Μαρτίου 2007

Η κατάρρευση των μύθων.


Το μύθο ή την επίκριση αν θέλετε ότι οι Έλληνες είναι "τεμπέληδες" έρχεται να καταρρίψει άλλη μια έρευνα που διεξήγαγε το Ευρωπαϊκό Ίδρυμα για τη Βελτίωση των συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας (Eurofound) σε 31 χώρες της Ευρώπης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας οι Έλληνες απουσιάζουν από την εργασία τους λόγω ασθενείας μόλις 2,8 μέρες το χρόνο, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη των "27" είναι 4,5 μέρες απουσίας. Κατέχει έτσι την προτελευταία θέση στον κατάλογο των 31, με τελευταία την Ρουμανία (2 ημέρες ετησίως). Οι Κροάτες κατέχουν το ρεκόρ, καθώς κάθε εργαζόμενος στην Κροατία απουσιάζει ετησίως από την εργασία του λόγω ασθενείας 9,2 μέρες κατά μέσο όρο. Ακολουθούν οι Σλοβένοι με 8,6 μέρες και οι Πορτογάλλοι με 8,5 μέρες.
Το συμπέρασμα;
Ή είμαστε πολύ ανθεκτικοί τύποι ή πολύ συνεπείς στην δουλειά μας ή παίρνουμε άδειες αλά ελληνικά από τη σημαία ή -αυτό που είναι και το πιο πιθανό- μας "δουλεύουν" ότι είμαστε τεμπέληδες για να δουλεύουμε ακόμη περισσότερο.

2 σχόλια:

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ είπε...

Υπάρχει μία μαζική κινητοποίηση-παρουσίαση στο χώρο των Eλληνικών blogs για τον Bύρωνα Πολύδωρα η οποία ξεκίνησε ταυτόχρονα σήμερα στις 6 το απόγευμα ώρα Eλλάδας και ανέβηκε μαζικά στο διαδίκτυο σε 30 blogs ανά τον κόσμο.

Αλφαβητικά:

ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ, Ελεύθερος Σκοπευτής, Ιστολόγιον, Καλτσόβρακο, λ:ηρ, Με Νταούλια και Ζουρνάδες, Στέφανος Ν. Παπανώτας, το χέρι, Ψιλικατζού, ANARRIMA, Digital Era, divaynne, eidisis-sxolia, fastbackwards, Mickey@newblogger, Gravity & the Wind, GreekUniversityReform, Non-Linear Complexity, Nylon, oraelladas, RealityTape, taparaponasas stoMIXER, vrypan|net|weblog, We are not alone

Δείτε το.


Tα blogs που το φιλοξενούν πιθανόν θα έχουν αυξηθει από την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές.

Eπειδή το θέμα έφυγε από τα πρωτοσέλιδα, δεν έφυγε και από το μυαλό μας!

Ανώνυμος είπε...

Χαίρε Κατερίνα,
διαβάζοντάς σε μου ήρθαν στο μυαλό δυο παιδιά, ένας φίλος και μια φίλη, που πρόσφατα κάνανε την ίδια επιλογή: αφήσανε μια "καλή" δουλειά (με πολλά λεφτά, τετραψήφια, και ανάλογες ώρες, βέβαια...) και έψαξαν και βρήκανε δουλειές με πολύ πολύ λιγότερες απολαβές που όμως ικανοποιούσανε ένα βασικό κριτήριο: ανθρώπινο ωράριο.
Αυτό, πώς το μετράνε οι στατιστικές; Σε τι κατηγορίες βάζουν τέτοιες επιλογές; Μήπως, στους "τεμπέληδες" που αρνούνται να ξεπατωθούν στη δουλειά και προτιμούν τη ζωή, τους φίλους τους, τα παιδιά τους, τα σκυλιά τους, τα βιβλία τους, τις μουσικές τους, τις ανάσες τους;